#sjoerd los

[oxane]

It’s me, oXane, photographed by the great Manon Bruininga

[screamingforyears]

IN A MINUTE:

A NEW MUSIC ROUND_UP…

“STILL” is the second single from @docilebodiesband’s forthcoming debut LP titled ‘Light Will Come Our Way’ (10/11 @alacarterecords_ @summerdarlingtapes) & it finds the Tilburg, NL-based quartet of Sjoerd Aarden (vocals), Merl van der Markt (guitar), Tadzio van Bel (bass) & Hans Diks (drums) linking up w/ vocalist @lo.islois to stoically brood across 4 ½ mins of melancholically morose, post_punking & cloud parting GloomRock.

@notdummy are here w/ “NINE CLEAN NAILS,” the second single from their forthcoming LP titled ‘Free Energy’ (9/6 @troubleinmindrecords) & it finds the LA-based quartet of Alex Ewell, Emma Maatman, Nathan O’Dell & Joe Trainor bringing the motorik goods across a sub-4 min slice of rhythmically propulsive, kraut anchored & stereo_labbing IndieRock.

@_sacredskin_ are here w/ “TOO HARD TO FIND,” the second single from their forthcoming LP titled ‘Born In Fire’ (9/13 @artoffact_records) & it finds the Los Angeles-based duo of Brian DaMert & Brian Tarney acerbically fever dreaming across 4 ½ mins of late night vamping, lustfully lovelorning & new_waving SynthPop.

“PALINDROME” is the latest standalone single from @snakey_dublay & it finds the singer/multi-instrumentalist @daisyheroin salaciously snaking his way across 4+ mins of meticulously minimal, dourly drowsed & melancholically mournful PostPunk.

“BEHAVE” is the latest single/lead track from @snoozerband’s forthcoming LP titled ‘Mid Earth’ (8/28 @bornlosersrecords) & it finds the Philadelphia-based quintet setting the stage while dropping their (personal) fav track across 3 ½ guitar slanging mins of range_rocking, bedroom booming & indie riding SlackerPop.

[rotterdamvanalles]

De drie hoofdrolspelers van Toen was geluk heel gewoon in 1994.

Toen was geluk heel gewoon is een Nederlandse televisieserie die werd uitgezonden door de KRO vanaf zondagavond 2 januari 1994 tot en met woensdagavond 3 juni 2009. De serie won in 1999 de Gouden Televizier-Ring

Op 2 januari 1994 begon de KRO met een komische televisieserie gebaseerd op de Amerikaanse sitcom The Honeymooners. De KRO kocht in New York de rechten bij CBS en de erven Jackie Gleason in Los Angeles. Na twee seizoenen beëindigde de KRO uit efficiencyoverwegingen de productieopdracht aan De Mol. De eerste afleveringen zijn bewerkingen van de originele scenario's van Gleason, vertaald door Gerard Cox en Sjoerd Pleijsier.

Aanvankelijk speelde de serie zich af in het Rotterdam-Zuid van eind jaren vijftig. De eerste aflevering speelt in het jaar 1959, de laatste in 1974. In de beginjaren was de serie duidelijk trager van karakter dan in de latere jaren omdat deze afleveringen vertalingen waren van de Honeymooners. Vanaf 1996 schreven Cox en Pleijsier de afleveringen zelf en werd het tempo hoger en sommige personages excentrieker.

De titel refereert aan het refrein van het lied '1948' dat door Kees van Kooten en Wim de Bie werd geschreven en gezongen in het VARA-programma Hadimassa en dat later een bescheiden hit was voor Gerard Cox.

In 1999 won de serie zowel de Gouden Televizier-Ring (voor beste tv-programma) als Het Gouden Beeld (voor beste comedyproductie). Gerard Cox ontving tevens een Gouden Beeld, voor beste comedyacteur.

Op 12 april 2008 maakte Joke Bruijs in een vraaggesprek met De Telegraaf bekend dat de serie zou gaan stoppen.[1][2] Op 7 november 2008 werd de laatste aflevering opgenomen op het Mediapark in Hilversum. De laatste afleveringen zijn uitgezonden in 2009. Op 3 juni 2009 werd de slotaflevering De rek is er uit uitgezonden, voorafgegaan door een documentaire over de reeks, waarin naast de drie vaste hoofdrolspelers ook Mouna Goeman Borgesius aan het woord komt.

In 2014, 20 jaar na het begin van de serie, verscheen er een bioscoopfilm. Waar de serie altijd "35 jaar geleden" (dus 35 jaar voor de oorspronkelijke uitzenddatum) speelde, speelt de film net als de laatste afleveringen in 1974, dus 40 jaar voor verschijnen. Zie verder: Toen was geluk heel gewoon (film).

De afleveringen werden na het stoppen van de serie nog regelmatig herhaald, tot 2013. In december 2018 en januari 2019 werd het laatste seizoen nog eens herhaald. In december 2020 en januari 2021 werd seizoen 15 herhaald.

Foto en Informatie komen van wikipedia

[personal-reporter]

Il Giardino delle Esperidi 2023 a Lecco

Dal 23 giugno e fino al 2 luglio torna Il Giardino della Esperidi, il Festival di teatro e arti performative organizzato da Campsirago Residenza tra i  borghi di Colle Brianza, Olgiate Molgora, Ello, La Valletta Brianza, Sirtori, Valgreghentino e Olginate. Come sempre, la XIX edizione vedrà protagonista la performance itinerante declinata in varie forme tra sensoriale, esperienziale, inclusiva, in paesaggi naturali altamente suggestivi. Quest’anno il Festival ospiterà, tre prime nazionali, La capra, in scena all’alba e al tramonto domenica 25 giugno nella radura del bosco de La Fura, venerdì 30 giugno e sabato 1 luglio, nel bosco di Campsirago, sarà la volta di Humana Foresta della Compagnia Teatrale Petra in co-produzione con Campsirago Residenza; e infine, all’alba e al tramonto di sabato 1 e domenica 2 luglio, presso le Piramidi di Montevecchia, debutterà Sun Followers, del regista olandese Sjoerd Wagenaar, ispirato al personaggio di Giordano Bruno. Per la prosa ci sarà sabato 24 giugno a Villa Sirtori lo spettacolo Aldo morto firmato dalla “premiata ditta” Frosini/Timpano e interpretato da Daniele Timpano e, il 1 luglio, a Campsirago Residenza sarà la volta di Spezzato è il cuore della bellezza di Dammacco/Balivo. I due venerdì del Festival saranno all’insegna della giocosità, il 23 giugno, a Valgreghentino, si terrà Cucine(S) di Floriane Facchini & Cie, un banchetto che esplora il rapporto tra costruzione sociale, tempo e cucina, per condividere storie e saperi e il 30 giugno, a Campsirago Residenza, è il momento di WonderBoom! di Stefano Cenci: una performance surreale, creata ad hoc per ogni  spazio che la ospita. Da non perdere, sabato 24 giugno, la versione accessibile  della performance itinerante ed esperienziale Alberi maestri. Molti anche gli appuntamenti pensati per tutta la famiglia o dedicati precipuamente ai bambini, ad esempio giovedì 29 giugno, a Olgiate Molgora ci sarà una riscrittura di Hansel e Gretel, che scenderà dal palco per diventare un percorso itinerante; e sabato 24 giugno sarà la volta dei Tre Porcellini, nella nuova produzione di Campsirago Residenza, intitolata 3 PIGS. Cosa è casa con la regia di Anna Fascendini. Per i più piccoli l’appuntamento sarà con Miloemaya di ScarlattineTeatro/Campsirago Residenza domenica 25 giugno e sabato 1 luglio. Il teatro delle ombre sarà il filo rosso di Gilgamesh del duo Fossick Project, in programma domenica 25 giugno; mentre Il fanciullino di Renata Ciaravino, in scena lunedì 26 giugno a Mondonico,  vedrà quattro anziani raccontare le storie che hanno segnato la loro esistenza di fronte a gruppo di bambini. Jazz e incontri, percorsi nella natura ed esperienze multisensioriali completeranno il bouquet di iniziative che daranno il via a una estate davvero magica. Read the full article

[gottdeswill]

[dazeduchess]

The Waifs and The Strays || A Duff McKagan Fanfic

The Waifs and The Strays are trying to make it, like every other band in Los Angeles. The way to the top is never easy, but Rianna and her bandmates were slowly getting the recognition they deserved. However, faith has some suprises in store when a bass player falls in love with a bass player.

8:46 PM

Tommie puked in a trashcan behind me. That was the third time he threw up in the hour that we've been here. The dressing room was small, cluttered and full of posters of various bands, but clean fortunately. I hated the disgusting piss smelling dressing rooms most bars had on the Sunset Strip. But this was The Whiskey of course, I reminded myself. Shivers went right down my spine and my stomache turned. Maybe I should not think about the huge impact this gig could have on our career as a band. Isabela tightened her iconic ponytale. Her long brown hair fell over her small shoulders. In my opinion she was the most talented person in our band and I was proud to call her my best friend.

"I'm alright", Tommie said full of nausea and pain. Poor tommie. "Shouldn't had all those beers, man", I said to him. "Beers, you mean liquid courage?" Sjoerd said in a mocking way. I chuckled. Sjoerd was sitting beside me, teasing his spiky platinum blonde hair up. A guy with short hair was rare these days in Los Angeles. I finished my own blonde locks a whole lot of hairspray and looked in the mirror, pleased with my appearance. "Ready, guys?" I asked while turning to my bandmates. Sjoerd gave me a smirk and Isabela nodded her head eagerly. She was never the nervous type. Armed with my bass, I walked over to Tommie. "Dude, your make-up is all smudged." Tommie quickly glanced in the mirror, put out his tong and raised the devil horns. "No, man, this is punk rock." I laughed. He could be so silly sometimes. One moment he's throwing up, the next he is ready to rock 'n roll. One of the soundguys popped his head around the corner of the door: "You guys are on in 5 minutes." "Let's fucking do this" I said, while trying not to trip over my new platform heels. They were ridiculously high. Maybe I should have just put on my Doc. Martens, but it sure as hell was too late for that now.

Sjoerd led the way as Tommie, Isa and I followed. As we stood on the side of the stage, I couldn't stop shaking my leg. I had this weird feeling that my life was about to change forever. For the good or the worse, I couldn't quite figure that out yet. "Here they fucking are! Make some fucking noise for The Waifs and The Strays!" Thankfully most of the crowd clapped and I even heard some people scream. I gave Isabela a reassuring smile, but she was only focused on the stage. This was her dream.

The lights went dark en Sjoerd sprinted out on the stage full of energy. "How are you feeling tonight, ladies and gentleman?", Sjoerd screamed from the top of his lungs when the spotlight shone on him, "We're here to rock your fucking brains out!" We could do this, we were ready, I thought. Before I could second guess myself, Tommie slapped his drumsticks together in the air: "One, Two, Three, Four". I started strumming my bass like a maniac, nodding my head to the beat, while I was getting lost in the sound of Isa's guitar and my bass.

After the first song finished, I started to relax. The nervousness slowly excited my body, but adrenaline and dopamine remained. I started to look at my surroundings. I've been in The Whiskey a thousand times before, but not on this side of the stage. A whole row of girls in the front were dancing and cheering for Sjoerd. He loved to flirt with the crowd. I don't know how he did it, but he had this effect on women when he was on stage. A bra flew right past my face, as I walked behind Sjoerd to Isa. It didn't even suprise me, as this was not the first time it had happened. Isa was jumping on the beat. Boy, did she have moves. I looked in the crowd and saw that people were jumping with her. This made me smile, they were really loving us!

While inspecting our public my eyes fell on the sidetables of The Whiskey. I couldn't make out many people as the lights were blinding me, but at the very first table I saw five men sitting at the round booth. A blonde one was jumping up and down on his seat and it was clear that he was enjoying the show. The others were a little less enthousiastic. A guy with long curly black hair with a cigarette dangling from his mouth was nodding his head to the music. The tall guy with black hair and a shorter one with long straight hair were just watching us.

The last one, a tall blonde guy, downed a quarter of a bottle of vodka. As he slammed the bottle on the table, he looked straight at me. I could not see much of his face, but his eyes were so intense. The whole air in the room changed. We stared at eachother for which felt like an eternity. It became harder for me to breath. I was breathing faster and faster, trying to get more oxygen. Was I going to hyperventilate on the fucking stage over some guy? I felt weird and off. Isabella must have noticed something because she nudged me in the ribs and shot me a concerned look. This was enough for me to get out of this trance-like state. I looked away from the man and stumbled back to the other side of the stage. Where was my Jack, I thought, I need something to drink. Sjoerd ended the song with a stretched out "Yeah!" and I found my bottle next to one of the speakers. As the strong liquor entered my throath with a burning sensation, my mind was going crazy. I had to know who this guy was.

Read the second chapter here!

[jurjenkvanderhoek]

HET PERSOONLIJKE ACCENT VAN HAN STEENBRUGGEN BIJ BELVéDèRE

Naast de minder tot de verbeelding sprekende organisatorische werkzaamheden lijkt het inrichten van tentoonstellingen voor een directeur/conservator van een museum me een prachtige opdracht. Natuurlijk moet de politiek op gezette tijden worden bespeeld om subsidie los te krijgen, dat is belangrijk. Maar voor het reilen en zeilen van voor de museumbezoekers interessante uitstallingen is de manier van presenteren toch de essentie van het werk. Ook het bezoeken van kunstenaars in hun werksfeer is een fraaie taak, het uitzoeken van kunst in het atelier om in het museum te tonen. Dan let je op mogelijke overeenkomsten, leg je relaties met werken die al in de collectie zitten. Of laat een kunstenaar zien die spoort met en aan de doelstelling van het museum. Maar ook komt er werk op het pad die zo tegengesteld is aan wat normaal wordt getoond, maar wel uitstekend past binnen de muren en de gestelde kaders.

Van nabij mocht ik een en ander ervaren en meemaken als collectiebeheerder en projectmanager van Museum Belvédère. Bij de nieuwe inrichting van bijvoorbeeld een kabinet worden werken uit de collectie aan elkaar gekoppeld, geschakeld, verbonden, samengebracht tot een compositorisch klinkend geheel. Dat is een proces van zoeken, kijken, uitzetten en ophangen. Wat past, en welk werk valt buiten de relatie. Het kan dat in je hoofd bepaalde dingen heel goed samengaan, je ziet de relatie zo voor ogen en neemt de werken blindelings uit het depot. Maar wanneer het dan langs de wanden staat en hangt blijkt het opeens minder daadkrachtig en nauwelijks treffend. Dan is het handig wanneer je kunt putten uit de portfolio van eens bezochte kunstenaars, omdat je toen en daar in die ateliers ook al in gedachten verbanden hebt gelegd.

Het kabinet dat Han Steenbruggen in de westvleugel van Museum Belvédère heeft ingericht met werk van onder meer Sjoerd de Vries, Jonas Snijder en Jan Snijder is zo’n voorbeeld van koppelen en schakelen. Hoewel enigszins aan elkaar verschillend sluiten de landschap elementen van deze kunstenaars naadloos op elkaar aan in sfeer en uitstraling. De “Dongeradelen”, een samengestelde collage in een zogenaamde wolk – pastel op papier, van Jonas Snijder. Het correspondeert met de “Deelen”, gemengde techniek in gelaagd karton, van Sjoerd de Vries. De omgeving is er anders, maar de stemming waarin het staat opgetekend klopt met elkaar. Beide kunstenaars laten hun gedachten over het landschap gaan op locatie, wanneer ze daar zijn tussen de weilanden en langs de rietkragen. Ze werken naar de waarneming, en plein-air of in het atelier. Een verbinding wordt gelegd tussen ervaring en weergave. Wat zij in de geest hebben opgeslagen krijgt beeld en beeltenis op papier.

“L’Hourdel” en “Strânljocht”, eitempera op doek, van Jan Snijder sluit daar in stemming op aan. De kleine haven aan de Somme en het schemerige licht op het strand zijn abstracte vertalingen van de subjectieve waarneming op die plek. ­Het is een persoonlijk terugkijken naar die plaats, de herinnering aan en van die omgeving. Verder zie ik een even stemmige verbeelding van de haven van Harlingen. Liesbeth Meerding schilderde het met olieverf op paneel. De zichtbare werkelijkheid is haar uitgangspunt, maar daaraan houdt ze niet vast. Ze brengt sfeer en suggestie in los geschilderde werken. Het straalt van de drager, in gedachten hoor ik het water klotsen tegen de boeg van het schip. Zo een beeld roept zij op, het vertalen van de realiteit in een niet bestaande maar wel tastbare werkelijkheid. Het is wat de hiervoor genoemde kunstenaars ook doen, ieder op de eigen wijze en in de persoonlijke stijl. Het loslaten van de werkelijkheid om er een individuele invulling aan te geven. Die eigenheid schept een vertrouwd beeld waarmee ik verder kan, een voorstelling waartegen ik mijn interpretatie kan zetten.

Het kabinet wordt vervolmaakt met een installatie van Ids Willemsma. Zijn “Wek” of Wak – kruiend ijs van gesmeed ijzer is onlangs toegevoegd aan de collectie van het museum. Het schijnen tegen elkaar geschoven en aaneen geplakte ijzers van oude schaatsen. De losse elementen schuiven tegen elkaar, stuwen en duwen. Er ontstaat een golfbeweging, een verhoogde structuur. Een abstracte vertaling van een natuurverschijnsel. Een eigen uitwerking van de realiteit. Gezien, opgeslagen en in beeld gebracht.

Zo werken de kunstenaars in dit kabinet naar de realiteit, maar maken er hun eigen wereld van. Steenbruggen zag de overeenkomsten, kon relaties leggen en maakte er deze persoonlijke scène van. Je ziet er de hand van de meester in, wanneer je een frequent bezoeker van dit museum bent. De manier van opstellen en inrichten heeft een signering in persona.

Kabinetpresentatie bij Museum Belvédère, Oranje Nassaulaan 12 in Heerenveen/Oranjewoud. Tot en met 26 september 2021.

[oxane]

HEY ALL YOU LOVELY PEOPLE!!! I'M BACK!

After my account being terminated without any warning and explanation from Tumblr HQ.

I had already come at peace with over a decade of all that time and energy just vanishing into nothing.

So this account being restored is an enormous unexpected bonus!!! So happy to be back with you all.

LOVE YOU.

Sjoerd

PS: please shower me with personal messages. I missed you all <3

PS2: you, my followers here, are with 104.336!!! Never forget. We are connected. The cool kids forever.

PS3: I'm doing good! I have been doing a lot of soul searching, and I feel like I'm closer to myself than ever before in my life. :)) Did you check out my all new own radio show already? It's called the infinite fragmented soundwaves of oXane (of course ;)

https://on.soundcloud.com/PWR2Y

[bongianimuseum]

“Fragilità e Distacco / 70 Years Ruggero  Maggi”

COMUNICATO  STAMPA

SPAZIO OPHEN VIRTUAL ART GALLERY

“Fragilità e Distacco / 70 Years Ruggero  Maggi”

a cura di Sandro Bongiani

Dal 29 agosto al 28 novembre  2020

Inaugurazione: sabato 29 agosto 2020, ore 18.00

 S’inaugura sabato 29 agosto 2020, alle ore 18.00, la mostra  collettiva internazionale a cura di Sandro  Bongiani dal titolo: “Fragilità e Distacco / 70 Years Ruggero Maggi” che lo Spazio  Ophen Virtual Art Gallery di Salerno dedica all’artista italiano Ruggero Maggi, uno dei più interessanti artisti contemporanei nati negli anni cinquanta. Una importante mostra collettiva internazionale in concomitanza anche della speciale ricorrenza del suo settantesimo compleanno, presentando 289 opere di 295 artisti presenti su un totale corpus grafico di ben 388 opere arrivate  da ogni parte del mondo.

Ruggero Maggi inizia la sua attività di artista negli anni '70 con lavori incentrati sulla poesia visiva, sulla mail art, copy-art, laser art e olografia caratterizzati anche dall’inserimento di “estratti” di vita reale. Con il passare degli anni queste strutture “interferenti” all’interno dell’opera sono diventate sempre più evidenti, in un rapporto di intensa “osmosi”, in cui a partire dal 1989 gli arcaici elementi naturali convivono con componenti tecnologici, fino alle opere recenti dove il concetto “Artificiale /Naturale” tra ”sincronismo concettuale e emozionale” assume un ruolo predominante consegnandoci una realtà in cui l’azione umana coincide con quella morale, in un complesso intrico di rimandi e di sollecitazioni. Sandro Bongiani nella presentazione a questa rassegna scrive: “un continuo interesse verso la natura e la dimensione umana in un complesso rimando di sollecitazioni e interferenze, di sottintesi e nascosti richiami in cui l'azione coincide sinteticamente con il tempo provvisorio e oscuro dell’uomo. In questa particolare condizione, la sua ricerca marginale di confine “più vera di natura” ha saputo prendere corpo e manifestarsi in una sintesi poetica accorta che condivide le urgenze estreme della vita ed i contrasti inquieti della nostra malandata  società contemporanea”.

  Artisti presenti:

Christian Alle  Dino Aloi  Antonio Amato Lutz Anders  Leslie Atkins  Paola Baldassini  Franco Ballabeni  Calogero Barba  Fabiola Barna Donatella Baruzzi Pier Roberto Bassi Umberto Basso  Keith Bates  Elisa Battistella  Lutz Beeke Giacomo Beffa  Lancillotto Bellini  Milena Bellomo  C. Mehrl Bennett  John M. Bennett  Luisa Bergamini  Mariarosa Bergamini Pedro Bericat  Carla Bertola Diane Bertrand  Rita Bertrecchi  Massimo Biagi  Gabriele Bianconi  Lucia Biral Manuel  Xio Blanco Antonio Bobò  Rovena Bocci  Norbert Bockmann  Kika Bohr Giovanni Bonanno  Adriano Bonari  Anna Boschi Rosa Bosco  Maria Cecilia Bossi  Marzia Braglia  Hans Braumüller  Rossana Bucci Joachim Buchholz  Anna Maria Buonapace  Viviana Buttarelli  Fulgor C. Silvi  Mirta Caccaro Alfonso Caccavale  Glauco Lendaro Camiless  Loretta Cappanera  Guido Capuano Lamberto Caravita  Cascadia Artpost  Bruno Cassaglia  Antonia Mayol Castello Gianpiero Castiglioni  Renato Cerisola  Bruno Chiarlone  Simonetta Chierici Silvia Cibaldi  Cosmo Cinisomo  Circulaire132 Maria Antonietta Claretto  Anna Maria Cognigni  Ryosuke Cohen  Mabi Col Francesco Cornello  Enzo Correnti Carmela Corsitto  Crackerjack Kid  Maria Credidio  Anna Maria Crescenzi  Laura Cristin Carla Crosio  Rosa Cuccurullo  Crescenzio D'Ambrosio  Nicolò D’Alessandro  Diana Danelli Marc De Hay  Ko De Jonge  Mario De Leo Antonio De Marchi  Teo De Palma  Adolfina De Stefani  Albina Dealessi  Michel Della Vedova  Antonio Di Michele  Debora Di Bella  Elena Di Felice  Maura Di Giulio  Fabio Di Ojuara  Franco Di Pede  Marcello Diotallevi  Giovanna Donnarumma  Mike Dyar Eart Art  Mimmo Emanuele  Rita Esposito Ever Arts  Cinzia Farina  Fernanda Fedi Gretel Fehr Domenico Ferrara Foria Ivana Ferraro  Luc Fierens  Giuseppe Filardi  Anna Finetti Alessandra Finzi  Aaron Flores  Maurizio Follin  Roberto Formigoni  Kiki Franceschi  Nicola Frangione  Piet Franzen SIDAC  Giglio Frigerio  Ivo Galassi Daniele Galdiero  Rosalie Gancie  Antonella Gandini  Attilia Garlaschi  Claudio Gavina  Ombretta Gazzola  Roberta Ghisla  Roberto Gianinetti  Mario Giavino Ed Giecek  Gino Gini  Guglielmo Girolimini  Lino Giussani Coco Gordon  Bruno Gorgone  Daniela Gorla Claudio Grandinetti  Elke Grundmann  Paolo Gubinelli Giovanni Gurioli  _Guroga  Karl Friedrich Hacher  Hanrahan Peter Hide 311065 Uwe Hofig Slanye Huang  Carlo Iacomucci  Ibirico Gennaro Ippolito  Robert James  Benedetta Jandolo  Janus Edition Isabel Jover  Magda Lagerwerf  Felipe Lamadrid  Giusi Lazzari Ettore Le Donne  Nadine Lenain  Pascal Lenoir Alfonso Lentini  Marialisa Leone  Giovanni Leto Pino Lia  Pierpaolo Limongelli Pietro Lista  Oronzo Liuzzi  Serse Luigetti Ruggero Maggi  Olga Maggiora Nadia Magnabosco  Mailarta  MailArtMartha Loredana Manciati  Antonio Mancini  Antonello Mantovani  Angela Marchionni Renzo Margonari  Patrizio Maria  Dorian Ribes Marinho  Laura Marmai Max Marra  Calogero Marrali  Maria Grazia Martina Maribel Martinez  Gianni Ettore Andrea Marussi  Anna Maria Matone  Anja Mattila Michelangelo Mayo  Monica Mazzone  Pierluigi Meda  Massimo Medola  Myriam M. Mercader  Miche Art Universalis  Monica Michelotti  Virginia Milici  Gabi Minedi Antoni Mirò  Annalisa Mitrano  Henning Mittendorf  Mauro Molinari  Domingo Sanz Montero  Maya Lopez Muro  Museuvofmailart  Keiichi Nakamura  Giuliana Natali  Katerina Nikoltsou  Aldo Nodari Pierangela Orecchia  Clemente Padin  Lucia Paese  Franco Panella  Katia Paoletti  Linda Paoli Paola Pareschi  Sjoerd Paridaen  Enzo Patti  Giuseppe Pellegrino  Remy Penard Walter Pennacchi  Mariella Perani  Marisa Pezzoli  Riccardo Pezzoli  Tarcisio Pingitore  Horvath Piroska  Valentina Poli  Veronique Pozzi Painè  Nadia Presotto  Daniele Principe  Tiziana Priori  Gina Pritti Giancarlo Pucci  Fabrizio Randini  Cesar Reglero  Gaetano Ricci   Angelo Ricciardi  Isabella Rigamonti  Carla Rigato Ina Ripari  Costantino Rizzuti  Ilaria Rizzuti  Jaume Rocamora  Gian Paolo Roffi  Claudio Romeo Piero Ronzat  Giovanni Ronzoni  Lorenzo Rosselli  Manuel Ruiz Ruiz  Marialuisa Sabato  Hikmet Sahin Piero Sani  Sergio Sansevrino  Antonella Sassanelli  Antonio Sassu Anna Maria Saviano  Roberto Scala  Duccio Scheggi  Peter Schubert  Lars Schumacher  Jörg Seifert Cesare Serafino  Lucio Serafino Tiziano Serafino  Domenico Severino  Noriko Shimizu  Maria Josè Silva – Mizè  Pietro Silvestro Cecilia Solamito  Luigino Solamito  Alberto Sordi Cristina Sosio  Lucia Spagnuolo  Celina Spelta Ciro Stajano  Honoria Starbuck  Giovanni e Renata Strada  Rod SummersVec  Elisa Taiola Franco Tajariol  Nello Teodori  Ernesto Terlizzi  Gian Paolo Terrone  Elsa Testori Roberto Testori  Thierry Tillier  Paola Toffolon  Renata Torazzo  Micaela Tornaghi  Horst Tress Alan Turner  Stefano Turrini  Mikel Untzlla Sigismund Urban  Valdor   Generoso Vella  Silvia Venuti Ada Vera Verbena  Daniele Virgilio  Alberto Vitacchio  Antonio Zenadocchio  Rolando Zucchini.

 RUGGERO  MAGGI / Biografia

Dal 1973 si occupa di poesia visiva e libri d'artista (Archivio Non Solo Libri); dal 1975 di copy art e arte postale (Archivio Amazon); dal 1976 di laser art, dal 1979 di olografia, dal 1980 di X-ray art e dal 1985 di arte caotica sia come artista - con opere ed installazioni incentrate sullo studio del caos, dell’entropia e dei sistemi frattali - sia come curatore di eventi: “Caos italiano” 1998; “Caos – Caotica Arte Ordinata Scienza” 1999 – 2000; “Isole frattali” 2003, “CaoTiCa” 2004, “Attrazione frattale” 2006, “Caos e Complessità” 2009, “Caos, l’anima del caso” 2010, “Caotica.2014” Lodi e Jesi.

Tra le installazioni olografiche: “Una foresta di pietre” (Media Art Festival - Osnabrück 1988) e “Un semplice punto esclamativo” (Mostra internazionale d’Arte Olografica alla Rocca Paolina di Perugia – 1992); tra le installazioni di laser art: “Morte caotica” e “Una lunga linea silenziosa” (1993), “Il grande libro della vita” e “Il peccatore casuale” (1994), “La nascita delle idee” (1993) esposta nel 1995 al Museo d’Arte di San Paolo (BR).

Suoi lavori sono esposti al Museo di Storia Cinese di Pechino ed alla GAM di Gallarate. Ha inoltre partecipato alla 49./52./54. Biennale di Venezia ed alla 16. Biennale d’arte contemporanea di San Paolo nel 1980.

2006 realizza “Underwood” installazione site-specific per la Galleria d’Arte Moderna di Gallarate.

2007 presenta come curatore il progetto dedicato a Pierre Restany “Camera 312 – promemoria per Pierre” alla 52. Biennale di Venezia.

2008 presenta come curatore il progetto “Profondità 45 – Michelangelo al lavoro” sul rapporto Arte -Tecnologia. Nel 2008 a Villa Glisenti (BS) ed all’Art Centre della Silpakorn University di Bangkok, per un simposio artistico italo-thailandese dedicato alle problematiche del riscaldamento globale, realizza l’installazione “Ecce ovo”.

2009 cura l’installazione site-specific collettiva “Prima o poi ogni muro cade” all’interno di PLAZA: OLTRE IL LIMITE 1989-2009 XX Anniversario della caduta del Muro di Berlino in Galleria del Corso a Milano; evento successivamente presentato a Villa Pomini a Castellanza (VA) e Spazio Luparia a Stresa.

2010 “GenerAction – un promemoria per le generazioni” progetto di Mail Post.it Art presso la Galleria di Arti Visive dell’Università del Melo - Gallarate.

2011/2013/2015/2017 presenta a Venezia con il Patrocinio del Comune di Venezia Padiglione Tibet, progetto presentato successivamente alla Biennale di Venezia, al Museo Diotti di Casalmaggiore (CR), palazzo Ducale di Genova e presso la Biblioteca Laudense di Lodi.

2014 PadiglioneTibet partecipa alla Bienal del Fin del Mundo in Argentina.

2016 “TERRA/materiaprima” progetto di Mail Art presso la Galleria di Arti Visive dell’Università del Melo – Gallarate.

2016 presenta Padiglione Tibet al Castello Visconteo di Pavia.

2017 presenta la 1 Biennale Internazionale di Mail Art a Venezia – Palazzo Zenobio

2018 Padiglione Tibet partecipa alla Vogalonga (Venezia)

2018 installazione “Erosioni in pinzimonio” - Poetry and Pottery Un’inedita avventura fra ceramica e poesia visiva - CAMeC centro arte moderna e contemporanea La Spezia

2018 installazione CaraPace - Museo Tecnico Navale - La Spezia

2019 “Onda Sonora” libro collettivo – V Biennale del Libro d'artista - Napoli

2019 ARTNIGHT Venezia – Padiglione Tibet - videoproiezione 2011.2019. Storia di un padiglione per un paese che non c'è - Magazzini del Sale, Reale Società Canottieri Bucintoro

2019 riceve il Premio alla carriera - PREMIO ARTE IN ARTI E MESTIERI 2019 – XIX EDIZIONE - Fondazione Scuola Arti e Mestieri "F. Bertazzoni" - Suzzara (MN)

2020 “#GlobalViralEmergency / Fate Presto” L’arte tra scienza, natura e tecnologia - Spazio Ophen Virtual Art Gallery – Salerno

  “Fragilità e Distacco / 70 Years Ruggero  Maggi”

SPAZIO OPHEN VIRTUAL ART GALLERY  

Via S. Calenda, 105/D  - Salerno,  Tel/3937380225    

e-mail:  bongianimuseum@gmail.com     

Gallery: http://www.collezionebongianiartmuseum.it  

Orario continuato tutti i giorni dalle 00.00 alle 24.00

[rotterdamvanalles]

De drie hoofdrolspelers van Toen was geluk heel gewoon in 1994

Toen was geluk heel gewoon is een Nederlandse televisieserie die werd uitgezonden door de KRO vanaf zondagavond 2 januari 1994 tot en met woensdagavond 3 juni 2009. De serie won in 1999 de Gouden Televizier-Ring

Op 2 januari 1994 begon de KRO met een komische televisieserie gebaseerd op de Amerikaanse sitcom The Honeymooners. De KRO kocht in New York de rechten bij CBS en de erven Jackie Gleason in Los Angeles. Na twee seizoenen beëindigde de KRO uit efficiencyoverwegingen de productieopdracht aan De Mol. De eerste afleveringen zijn bewerkingen van de originele scenario's van Gleason, vertaald door Gerard Cox en Sjoerd Pleijsier.

Aanvankelijk speelde de serie zich af in het Rotterdam-Zuid van eind jaren vijftig. De eerste aflevering speelt in het jaar 1959, de laatste in 1974. In de beginjaren was de serie duidelijk trager van karakter dan in de latere jaren omdat deze afleveringen vertalingen waren van de Honeymooners. Vanaf 1996 schreven Cox en Pleijsier de afleveringen zelf en werd het tempo hoger en sommige personages excentrieker.

De titel refereert aan het refrein van het lied '1948' dat door Kees van Kooten en Wim de Bie werd geschreven en gezongen in het VARA-programma Hadimassa en dat later een bescheiden hit was voor Gerard Cox.

In 1999 won de serie zowel de Gouden Televizier-Ring (voor beste tv-programma) als Het Gouden Beeld (voor beste comedyproductie). Gerard Cox ontving tevens een Gouden Beeld, voor beste comedyacteur.

Op 12 april 2008 maakte Joke Bruijs in een vraaggesprek met De Telegraaf bekend dat de serie zou gaan stoppen.[1][2] Op 7 november 2008 werd de laatste aflevering opgenomen op het Mediapark in Hilversum. De laatste afleveringen zijn uitgezonden in 2009. Op 3 juni 2009 werd de slotaflevering De rek is er uit uitgezonden, voorafgegaan door een documentaire over de reeks, waarin naast de drie vaste hoofdrolspelers ook Mouna Goeman Borgesius aan het woord komt.

In 2014, 20 jaar na het begin van de serie, verscheen er een bioscoopfilm. Waar de serie altijd "35 jaar geleden" (dus 35 jaar voor de oorspronkelijke uitzenddatum) speelde, speelt de film net als de laatste afleveringen in 1974, dus 40 jaar voor verschijnen. Zie verder: Toen was geluk heel gewoon (film).

De afleveringen werden na het stoppen van de serie nog regelmatig herhaald, tot 2013. In december 2018 en januari 2019 werd het laatste seizoen nog eens herhaald. In december 2020 en januari 2021 werd seizoen 15 herhaald.

Foto en Informatie komen van wikipedia

[oxidi]

Sjoerd Los shaping golden years - now.

[mascotamanias]

👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏 Reposted from @manadafelizcs - PANTERA en PREADOPCION. Llegó tu oportunidad de ser feliz de la mano de Sjoerd. Él, va a ofrecerte lo que hasta ahora tu dura vida te había negado, amor y felicidad a montones. ¡Se feliz preciosa princesa de ébano! ❤ #Manadafeliz #adoptaungalgo #adoptanocompres #Solidaridad #Greyhound #galgoespañol #NoALaCaza #adoptaungalgo #Instadog #instagreyhound #galgosdecasanodecaza #GalgosDeSofa @animaladesapunt @asturiana78 @silvia.herranz.romera @mascotamanias - #regrann https://www.instagram.com/p/BsgYiIZhRhl/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=17a5oidckogzb

[someonedreamsmefan]

shaping golden years - now. por Sjoerd Los Via Flickr: bailamundo-30

[conceptingenklant-blog]

CONCEPTFASE

Vanuit die opdrachtbeschrijving hebben er meerder brainstormsessies plaatsgevonden tussen Sjoerd Hageman en collega’s. Hieronder worden een aantal concepten beschreven die zijn bedacht tijdens deze brainstormsessies. 

Concept 1: “Wakker Worden Als” 

Een humoristische serie waarin de presentator, Elmar Kelder, iedere aflevering de dagelijkse rol van iemand anders overneemt. Elmar verplaatst zich in het leven van iemand met een bijzonder of juist heel gewoon bestaan. Hij wordt iedere aflevering wakker in het bed van iemand anders. Dit kan betekenen dat hij wakker wordt naast de vrouw van een buschauffeur, of naast de man van een schrijfster. 

Bij seizoen 1 ligt de focus op beroepen. Het oorspronkelijke idee is om het leven van een bekende Nederlander te laten zien, zonder deze persoon daadwerkelijk te volgen. Je krijgt dus in blik in het leven van bijvoorbeeld Humberto Tan, door Elmar in zijn rol te plaatsen: Elmar doet wat Humberto doet op een dag. Hij leeft een dag samen met zijn vrouw en kinderen en doet alles wat Humberto normaal zou doen. Echter, zonder budget is dit niet realistisch. Dus als pilot willen we ons in seizoen 1 focussen op beroepen van de normale Nederlander. We zoeken naar grappige storytelling door op straat mensen vragen te stellen voor de camera over het beroep. Tegelijkertijd zie je Elmar op een grappige manier het beroep ervaren. 

Eventuele opdrachtgever(s): Een magazine over Nederland. Een krant (Trouw, NRC, De Stentor), etc. 

Concept 2: “Jong & Gepassioneerd (KNVB)” 

In deze minidocumentaire serie volgen we iedere aflevering een jonge jongen die vol passie met voetbal bezig is. Dit kunnen trainers, leiders, spelers, of andere rollen zijn. Als voorbeeld nemen we de jonge trainer Vincent Pennings uit Den Bosch. Hij heeft net een KNVB Cursus afgerond, en verteld met passie over de mate waarmee hij gegroeid is als trainer en mens dankzij de cursus. Ook vertelt hij waarom hij dit zo leuk vindt en hier gelukkig van wordt. Een motiverende en inspirerende serie over jonge gepassioneerde sportliefhebbers. Dit concept kan natuurlijk ook uitgestrekt worden naar andere takken van sport. 

Eventuele opdrachtgever(s): De KNVB. 

Concept 3: NEWSJAMS (Teun) 

Een webserie waarin iedere aflevering een song wordt gemaakt over een actueel onderwerp. 

1 vaste host (artiest) 

Iedere aflevering 1 of 2 gast artiesten. 

Misschien de host niet eens een muzikant. 

4 scenes: 

1. De actuele onderwerpen behandelen. Humor. Uiteindelijk 1 kiezen. 

2. Het onderwerp brainstormen 

3. Het nummer schrijven en opnemen (in scene zetten) 

4. Videoclipje (deze wordt ook los geüpload) 

7-9 minuten per aflevering. 

Eventuele opdrachtgever(s): TopNotch, Xite, FUNX, Radio 538, SLAM, etc. 

Concept 4: Ondernemen met passie 

Een webserie over ondernemers die vol passie bezig zijn met hun onderneming. In deze serie worden ondernemers gevolgd die jong en gepassioneerd zijn. Ze vertellen waarom hun het onzekere bestaan van ondernemerschap zo gelukkig maakt. Losse afleveringen met ieder een mooi verhaal. 

Eventuele opdrachtgever(s): Saxion (Centrum voor Ondernemerschap), Magazine De Ondernemer, Sprout, Gemeente Deventer.

[travelalex78]

Zu Besuch in der Unterwelt - Maya Geschichte hautnah!

Nach einer einigermaßen ruhigen Überfahrt kamen wir in Belize City an und nachdem ich die Angebote der Taxifahrer ausgeschlagen hatte, erkundigte ich mich nach dem Weg zum Busbahnhof und machte mich zu Fuß auf den Weg dorthin. Ich war nun umso mehr froh, nicht noch einen Elektroladen suchen zu müssen, denn von dem, was ich auf dem Weg zum Busbahnhof gesehen habe, wüsste ich nicht einmal, wo ich hätte anfangen sollen zu suchen. Mehrfach wurde ich angesprochen und nach Geld gefragt und alles in allem macht die Stadt einen recht trostlosen Eindruck. Bald hatte ich den Busbahnhof erreicht der nächste Bus, der abfahrbereit dort stand war auch der, der nach San Ignacio fuhr - perfektes Timing also! Kurz nach dem einsteigen ging es dann auch schon los und nun bekam ich auch etwas von dem echten Belize zu sehen - nicht nur die touristisch voll erschlossenen Orte wie Caye Caulker Ambergris Caye. Durch einfachste Dörfer und kleine Städte ging es nach San Ignacio, wo wir nach etwas über zwei Stunden Fahrt ankamen. Vielleicht wären wir auch noch etwas schneller angekommen, wäre unser Bus nicht so aerodynamisch gewesen wie eine Schrankwand im Gelsenkirchener Barock, aber auch das hielt den Fahrer nicht davon ab, das eine oder andere Überholmanöver zumindest zu beginnen. In San Ignacio hab ich dann, nachdem ich zunächst den falschen Berg hochgelaufen bin, auch das Old House Hostel gefunden, wo ich für ein paar Nächte bleiben wollte. Am Ende wurde es dann doch noch eine Nacht mehr, einfach weil nette Menschen dort waren mit denen ich lange Abende auf dem riesigen Balkon mit Blick auf die örtliche Polizeistation verbrachte. Hier lernte ich auch Sjoerd aus den Niederlanden kennen, der schon etwas länger auf Reisen ist und zusammen mit Aldo, der das Hostel führt, saßen wir stundenlang zusammen, hörten Musik und unterhielten uns. Irgendwann holte Aldo auch seine Gitarre hervor und hab etwas von seinen Künsten Besten während ich noch ein kleines Fotoshooting machte. Eigentlich wäre Sjoerd schon abgereist aber weil der Guide am Morgen nicht gekommen war, um ihn zur Höhlentour abzuholen, blieb er noch eine Nacht länger - auch weil ich ihm die Tour mit eben diesem Guide besonders empfohlen hatte, da ich die Tour am Tag davor schon gemacht hatte. Ich blieb dann auch noch eine Nacht länger und so gab es noch einen netten langen Abend auf dem Balkon. Die Höhlentour war auch der Grund, weshalb ich nach San Ignacio gefahren war - die Actun Tunichil Muknal ist eine Höhle, die sich über 5 Kilometer tief in den Berg erstreckt, von denen ich im Rahmen der Tour die ersten 900 Meter der Unterwelt - so das Verständnis der Maya - erkundet habe. Schon auf dem Weg zur Höhle muss man drei mal einen Fluss durchqueren - mal schwimmend, mal gehend, auf jeden Fall wird man nass. Aber das wird man sowieso. Am Eingang der Höhle im Dschungel erwartet einen eine Öffnung im Berg in Form einer Sanduhr, aus dessen unterem Teil ein Fluss aus der Höhle fließt - man 'betritt' die Höhle also schon schwimmend. Mit Helm und Stirnleuchte ausgerüstet ging es hinein und kurze Zeit später waren wir auch schon in absoluter Dunkelheit unterwegs. Wir waren eine kleine Gruppe mit Jason und Bree aus Canada und so ging unser Guide mit uns auch in der Höhle ein paar Wege, die sonst keine Gruppe nimmt. Stellenweise war es dann doch nur etwa einen Meter breit und es galt gegen die starke Strömung des brusthohen Wassers weiter in die Höhle vorzudringen. Es war absolut faszinierend - meterhohe Stalaktiten, mit Quarzkristallen überwachsen und im Licht der Stirnleuchte schimmernd. Beim leichten Anschlagen klingen diese Stalaktiten wie Marimba. Aber das Highlight kam erst noch - tiefer in der Höhle stießen wir dann auf Tonkrüge und in der letzten Ecke, die wir erkundet haben, dann auch auf ein komplettes Skelett. Auch das Skelett war mit Kalkstein überwachsen und mit Quarzkristallen überwuchert und glitzerte vor sich hin. An der Form des Schädels (es waren vorher schon an anderen Stellen einzelne Schädel vorhanden) konnte man erkennen, dass es sich um jemand hochrangiges aus der Maya-Zeit handelte, der hier wohl als Menschenopfer in der Höhle geopfert wurde. Erkennen konnte man das an der Schädelform, denn damals wurden den Kindern der hochrangigen Mayas Platten vorn und hinten am Schädel angebracht um eine Deformierung herbeizuführen, wie sie hier zu sehen war und wie ich sie zuletzt im Museum für Anthropologie in Mexico City gesehen hatte. Das nun tief in einer Höhle und nicht in einer Vitrine eines Museums zu sehen war schon faszinierend - Geschichte hautnah! Auf dem Rückweg nahmen wir dann eine Route, wo uns das Wasser buchstäblich bis zum Hals stand und man auch ohne besonders dickköpfig zu sein nur durchkam, wenn man den Kopf drehte und selbst dann berührte der Felsspalt noch den Hals vorn und hinten. Glücklicherweise war das nur ein sehr kurzer Abschnitt, denn ansonsten hätte ich wohl in der Höhle neben Tonkrügen und Skeletten auch noch die Klaustrophobie entdeckt! Achja, Fotografieren war in der Höhle verboten, darum darf ich euch hier bitten, doch freundlicherweise die Google Bildersuche zu bemühen...auch wenn Bilder nicht ganz das wiedergeben können, was man mit dem eigenen Auge sieht. Auf dem Rückweg ging es dann wieder durch üppige Orangenhaine und Mais- und Gemüsefelder (Bohnen und anderes Gemüse). Auch hier in Belize sind die Mennoniten stark in der Landwirtschaft aktiv und wohl auch am erfolgreichsten, wenn man sich die Größe der Felder ansieht. Eine größere Ansiedlung von Mennoniten befindet sich am sogenannten 'Spanish Lookout'...und bei so vielen frischen Orangen versteht es sich ja von selbst, dass man täglich Orangensaft aus der direkten Umgebung trank - gekauft im von Chinesen betriebenen Supermarkt - auch hier auf dem Festland waren die Supermärkte in chinesischer Hand. Frischer Orangensaft und frisch gebackenes Kokosbrötchen dazu und das Frühstück war perfekt! An einem Abend unternahm ich dann noch einen Spaziergang auf die andere Flussseite in die Zwillingsstadt Santa Elena, wo es auch wieder viele schöne Motive gab, die abgelichtet werden wollten. Hier in San Ignacio traf ich auch Claas wieder, den ich ja in Valladolid kennen gelernt habe und auf Caye Caulker waren wir gemeinsam Schnorcheln. Aber es gab noch eine andere überraschende Begegnung - David, ein älterer Amerikaner, den ich auf Caye Caulker getroffen hatte und der dort sichtlich angetrunken nicht müde wurde allen, die es hören wollten (und auch allen anderen) zu erzählen, dass SEIN Katamaran am Tag darauf mit lauter deutschen und niederländischen Mädchen auslaufen würde und über diverse Zwischenstationen würde es dann bis nach Kolumbien gehen. Ausreichend Rum hatte er auch an Bord, von daher könnte SEIN Kapitän auch nicht sauer auf ihn sein. Nun stand er zwei Tage nach Beginn der großen Fahrt vor mir im Old House Hostel und fragte, ob ich mich noch an ihn erinnern würde - ohja, sehr gut sogar. Ich konnte es mir auch nicht nehmen lassen direkt zu fragen, ob die große Fahrt nun gar nicht stattfindet - tat sie aber, nur ohne ihn, denn er war schon am ersten Halt in Placencia von Bord SEINES Katamarans gegangen (worden?) und hatte gerade rund 8 Stunden Busfahrt hinter sich, um wieder rauf in den Norden von Belize zu kommen. Dann war für mich auch der Tag gekommen, an dem es weitergehen sollte und nachdem Aldo ein paar Möglichkeiten geprüft hatte, mich möglichst schnell und unkompliziert nach Flores bzw. zu den Ruinen von Tikal in Guatemala zu bekommen, blieb es auf Grund meiner Spontanität dann doch nur bei der komplizierten Variante...aber es ging weiter!

[yessgame]

Milan Games Week 2017: Il programma delle conferenze

New Post has been published on http://www.yessgame.it/news/milan-games-week-2017-elenco-conferenze/

Milan Games Week 2017: Il programma delle conferenze

Arriva la Milan Games Week Conference: due giorni di talk, round table, workshop e incontri con sviluppatori italiani e internazionali.

È stato pubblicato oggi il programma della Milan Games Week Conference, un appuntamento di due giorni che prevede talk, round table, workshop e incontri con gli sviluppatori in concomitanza con Milan Games Week, presso Fiera Milano Rho. La MGW Conference va in scena venerdì 29 e sabato 30 settembre presso la Sala Gemini. Sostituisce l’Italian Game Developers Summit (IGDS), evento dedicato ai game developer italiani che negli anni passati precedeva Milan Games Week, e propone una nuova formula ed è aperta, con alcune eccezioni, anche al grande pubblico che visita la manifestazione.

VENERDÌ 29 SETTEMBRE 2017

La giornata è aperta da Tim Schafer, Guru di MGW 2017. Appuntamento alle ore 10.30 per una chiacchierata con il President e CEO di Double Fine Production, uno dei più celebri sviluppatori di videogiochi al mondo, creatore di alcune delle pietre miliari più importanti del settore, come Psychonauts, Brütal Legend o Costume Quest. Al termine dell’incontro è prevista una sessione di foto e autografi. Seguono una serie di appuntamenti dedicati prevalentemente al pubblico dei game developer italiani e degli studenti. Parte la Digital Bros Game Academy con un’interessante round table moderata dal Direttore Generale Geoff Davis. Quali siano le chiavi di successo per chi sviluppa videogiochi in Italia e cosa cerca un publisher internazionale? A queste domande rispondono Massimo Guarini, CEO & Creative Director di Ovosonico, Marco Massarutto, Co-Founder & COO di Kunos Simulazioni, e Tim Woodley, SVP Global Brand & Marketing di 505 Games. È poi la volta di Alberto González-Lorca e Christian Born, rispettivamente Vice President Southern Europe e Country Manager Italy di Bandai Namco Entertainment, che spiegano come la loro società dal DNA giapponese sia alla ricerca di sviluppatori italiani. Chiudono due workshop tecnici. Il primo, a cura di Unity Technologies con il Technical Evangelist Ciro Continisio, spiega come presentare il gameplay e lo storytelling in un videogioco RTS, il secondo di Epic Games con l’Unreal Engine Evangelist Sjoerd De Jong verte su come creare mondi ed esperienze cinematiche attraverso l’Unreal Engine 4.

SABATO 30 SETTEMBRE 2017

È la giornata dedicata agli incontri con gli autori di alcuni dei più recenti videogiochi “Made in Italy” che si sono particolarmente contraddistinti nell’ultimo anno. La conference è aperta da Davide Soliani e Gian Marco Zanna, rispettivamente Creative Director e Producer di Ubisoft Milan. Seguono i talk di Pietro e Stefano Righi Riva di Santa Ragione, Elisa Di Lorenzo e Matteo Sosso di Untold Games, Emmanuele Tornusciolo di Italo Games, Gerardo Verna di Trinity Team, Massimo Guarini di Ovosonico, Alberto Belli e Giulia Zamboni di Gamera Interactive, Tiziano Bucci, Alessandro De Bianchi e Michele Giannone di Invader Studios e di Matteo Lana di Tiny Bull Studios. Nel corso della giornata sono inoltre previsti due momenti con ospiti internazionali di grande rilievo: Ichiro Hazama, Producer di Square Enix al lavoro su Dissidia Final Fantasy NT, e Bob Roberts, Game Design Director di Monolith Production al lavoro su La Terra di Mezzo:  L’Ombra della Guerra. Uno spazio è riservato anche all’Archivio Videoludico della Cineteca di Bologna per la premiazione delle migliori tesi di laurea sui videogiochi. La partecipazione alla MGW Conference è aperta al pubblico della manifestazione senza necessità di iscrizione e con il possesso di un biglietto di ingresso alla fiera o del badge espositore. Unica eccezione il workshop a cura di Epic Games, in programma venerdì 29 settembre, per il quale è necessario registrarsi al seguente link entro e non oltre martedì 26 settembre 2017.

MILAN GAMES WEEK DEVELOPER PARTY – APPUNTAMENTO ESCLUSIVO

Venerdì 29 settembre 2017, a partire dalle 19.30, è previsto inoltre il Milan Games Week Developer Party, una festa esclusiva promossa da AESVI dedicata agli sviluppatori di videogiochi italiani. La partecipazione all’evento è possibile soltanto su invito e per accedere è necessario il biglietto di ingresso alla manifestazione o il badge espositore. Il Milan Games Week Developer Party si tiene presso la Sala Ex Boscolo sul Ponte dei Mari, di fronte al padiglione 5 di Fiera Milano Rho. L’evento è stato possibile grazie al supporto dei seguenti sponsor.

Sony Interactive Entertainment / PlayStation

Epic Games / Unreal Engine

34BigThings

Bad Seed

Bandai Namco Entertainment

Digital Bros Game Academy

Event Horizon

FMOD

Indiegala

Milestone

MixedBag

Remothered

Studio Clangore

Milan Games Week: welcome to the next level!

  FONTE

MGW 2017: La lineup di Bandai Namco

MGW 2017: Una mifestazione in continua crescita