#marschel

[marschel]

Figured they might look good as pop-art

[roughridingrednecks]

Marschel

[kiarazuri]

Cover Appreciation: The Splintered Trilogy by A.G. Howard

Alyssa Gardner hears the whispers of bugs and flowers—precisely the affliction that landed her mother in a mental hospital years before. This family curse stretches back to her ancestor Alice Liddell, the real-life inspiration for Lewis Carroll’s Alice’s Adventures in Wonderland. Alyssa might be crazy, but she manages to keep it together. For now. When her mother’s mental health takes a turn for the worse, Alyssa learns that what she thought was fiction is based in terrifying reality. The real Wonderland is a place far darker and more twisted than Lewis Carroll ever let on. There, Alyssa must pass a series of tests, including draining an ocean of Alice’s tears, waking the slumbering tea party, and subduing a vicious bandersnatch, to fix Alice’s mistakes and save her family. She must also decide whom to trust: Jeb, her gorgeous best friend and secret crush, or the sexy but suspicious Morpheus, her guide through Wonderland, who may have dark motives of his own.

(Splintered, Goodreads)

This may just be me but these remind me of the I Spy book covers and I’m not mad about it.

List of things I like:

Each cover has 2-4 main colors and sticks with them

Splintered: Green, Blue, Red, (+ her skin and hair)

Unhinged: Purple, Blue, Green, White

Ensnared: Red, Yellow, Black

The colors follow a placement pattern.

The flower on the right matches the text color + the flower on the left is exactly the same on books 1+2 then changes color on book 3

That round ladybug/caterpillar thingy that appears on all three books matches the text color of each book

They each have something around their neck: key, moth (which is one of my favorite details about these covers), cards (the placement of these cards stress me out for some reason, they’re my least favorite thing about Ensnared’s cover)

They each have spiders/ants crawling on them

The fact that they look like dolls rather than real people doesn’t bother me considering the premise and contents of the books (I’ve only read Splintered).

The glow on their hair that comes from behind.

All have something going on with one of their eyes: covered, tattoo, painted. Maybe as a nod to how they can see what regular humans can’t? I.e. Wonderland stuff.

They each have soulless eyes which, like, valid.

I’ve seen the covers of Splintered and Unhinged in person and they’re very pretty. Splintered is my favorite tho, mostly because the model’s tilted head on Unhinged is, at first glance, the most annoying part of the designs for me but at the same time it works with the title so I can’t be all that mad.

That title font looks so familiar, I thought it was a modified Marschel Pro for a sec but alas. (If you know what the font is, please tell me, it’ll bug me forever) I really like that all the titles have a flourished N and that in the words where there were 2 Ns it’s the 2nd that’s flourished both times. I really like symmetry and parallels (I may actually have a problem, honestly. I think I get it from my mom.) (Why does the second E in Ensnared NOT have the wavy middle section? *cries*) (Why doesn’t Unhinged say “A Splintered Novel”)

I think these covers work really well for this series. I like covers that tell me about the story and these evoke Wonderland without even reading the summary. They’re also a good mix between childish and creepy while being decidedly YA not MG.

Side Note: Why does Red+Green ALWAYS remind me of Christmas?

See you next week!

- Kiara

@tcstu @grimoireoffolkloreandfairytales @brynwrites

[clickyourradio]

What a thunderclap! ATOMIC are back - and then immediately with such a huge stomper in front of the Lord! After their last album “Heartbeater”, the indie-pop band from Germany took ten years to finally present a new single.

And what a banger!

The two twin brothers Thomas and Rainer Marschel, who could never and never wanted to hide their love for Oasis are making guitar pop great again - from the Bavarian Forest.

"Gimme Your Love" starts dark, evil and angry, the Black Rebel Motorcycle Club looks over envious. But then haunted and bell-like brass turn the corner. At the latest, Primal Scream with Kasabian will stop by and lure you onto the dance floor in the indie club. Gin and tonic glass in one hand, the other hand stretched towards the sky - ATOMIC are back!

"Gimme Your Love" is the first single from the upcoming ATOMIC album that will be released in 2022

[turnbullephemera]

A hundred years ago today, on 25 April 1918, the Academy Theatre at Waihi screened the movie "The kid from Timaru", a film based on a poem  by Barry Marschel, depicting the evolution of a soldier proud of his Timaru roots above all else, from the time he enlists until he ends up in hospital after the first big fight on Gallipoli. Advertised as having a cast of 5000 New Zealand soldiers, the film did the rounds of New Zealand cinemas in 1918, but before then the poem it was based on had been recited live by actors in Australasia and in Britain. The 'Ashburton Guardian' praised the film: "The film has been linked together with considerable ingenuity, and the way in which the motion pictures fit in with the words is most effective. As the speaker's voice describes the fall of men on the shores of Gallipoli Peninsula they fall, and so with every incident of the popular verses, even to the appearance of the hospital clock, which appears to strict time".

Thursday & Friday next, in conjunction with "The flame of the Yukon". Special starring engagement ... Barrie Marschel and "The kid from Timaru" in motion pictures. Told as the film unfolds by the man who wrote it. Produced under the direction of the author ... playing to thunderous applause and crowded houses everywhere. See the landing at Gallipoli! Wright & Jaques, printers, Auckland [Academy Theatre Waihi, April 25 1918]

Eph-A-CINEMA-1918-01

[opinionated-truscum]

My name's Marshall. Can you make it "Tucute" ?

MARSHALL?? LIKE M&M??? *o*MARESHOLE MARECHELLEMARSCHEL******!!!!!!!

[ilikefonts]

Marschel Display Font

Marschel Display consist in 3 styles, Inline, Stencil and Printed with uppercase, numeral, punctuation, symbol and unique ligatures that will make your designs standout and bring a charming and unusual feeling, each with it's own unique personality to suit the look you are after.

[kreativproject]

Marschel Pro

Download Marschel Pro

Marschel ProMarschel Pro is an upgrade from the Marschel Basic, with Pro version you will get the packs of amazing stylistic sets characters that will improve your designs and make it feel unique. It’s consist of more than 400+ glyphs including special characters, unique ligatures and allow you to mix and match so much pairs of letters. It’s perfect for weddings, headline,…

[musikblog]

Poploader - Summerboy Blues - Debütsingle Poploader aus Regensburg haben im August ihre Debütsingle „Summerboy Blues“ veröffentlicht. Sie ist der erste Vorgeschmack auf ihr Debütalbum, das voraussichtlich in der ersten Jahreshälfte 2021 erscheinen wird. Bereits Ende der Neunziger Jahre haben der Wahl-Regensburger Markus „Mäx“ Mühlbauer und die zwei Zwillingsbrüder Thomas und Rainer Marschel, die sich seit Jugendtagen kennen, viele gemeinsame Stunden […] #Poploader https://www.musikblog.de/2020/09/poploader-summerboy-blues-debuetsingle/

[marschel]

Unsurprisingly, Melone is the first to get interested in the clown duo. We'll be posting the fic in the near future (if SOMEBODY *cough cough* @melonbitter *cough cough* will check and approve it) so you can learn exactly what happened ;)

Calamaro’s Bio Muschel’s Bio

[mx-unreality]

Yo, I’m gonna make 2 other blogs dedicated to the yandere lovers out there, and what ever.

The first is called “Leanne-Marschels” after my first true yandere OC. And the second is “maiacancelled”

[brettjordan]

Blessed Balance (lock) by brett jordan Via Flickr: 2600 x 2600 pixel image designed to work as wallpaper on most iOS devices. Typefaces: Dom Loves Mary, Marschel

[maxmaggr]

Édith Piaf: Το σπουργίτι με την όχι και τόσο ρόδινη ζωή

  Μπορεί να μην ήταν μία εντυπωσιακή γυναίκα, όσον αφορά την εμφάνιση, όμως και μόνο στο άκουσμα της έκανε τους πάντες να μαγεύονται από το ταλέντο της. Η  Édith Giovanna Gassion γεννήθηκε στο Παρίσι στις 19 Δεκεμβρίου το 1915. Ο πατέρας της, Λουί Αλφόνς Γκασσιόν, ήταν ακροβάτης του δρόμου και η μητέρα της, Ανιτά Μεγιάρ, ήταν λυρική τραγουδίστρια. Λίγες εβδομάδες μετά τη γέννησή της, την εγκατέλειψε, και η μικρή Εντίθ περνάει τα πρώτα της χρόνια κοντά στο μοναδικό εναπομείναν μητρικό πρότυπο, τη γιαγιά της. Το 1917 ο πατέρας της την πήγε στη δική του μητέρα, η οποία ζούσε στο Μπερνέ της Νορμανδίας και ήταν ιδιοκτήτρια οί��ου ανοχής. Η χρονιά που τη σημάδεψε σωματικά, ήταν το 1919, όταν αρρώστησε από πάθηση στον εγκέφαλο και τυφλώθηκε. Μετά από δύο χρόνια όμως, θεραπεύτηκε. Όταν έκλεισε τα επτά της χρόνια, ο πατέρας της άρχισε να την παίρνει μαζί του στις περιοδείες που έκανε με το τσίρκο με αποτέλεσμα να γυρίσει μαζί του όλη τη Γαλλία. Στα εννιά της χρόνια, η Εντίθ άρχισε να τραγουδάει στους δρόμους. Το 1929, στην ηλικία των 14, ο πατέρας της της έμαθε πώς να πουλάει τον εαυτό της. Στα 17 της, ερωτεύτηκε τον Louis Dupont, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Marschelle, που γεννήθηκε το 1932. Ο Dupont απαίτησε από την Piaf να εγκαταλείψει το τραγούδι και να βρει μία κανονική δουλειά. Οι καυγάδες ήταν συχνοί για το θέμα αυτό, με αποτέλεσμα γρήγορα οι δυο τους να τραβήξουν διαφορετικούς δρόμους. Η μικρή Marschelle έζησε με τη μητέρα της, η οποία συχνά την άφηνε μόνη της, λόγω της δουλειάς της, ενώ πέθανε από μηνιγγίτιδα δύο χρόνια αργότερα. Η Piaf ήταν τόσο φτωχή τότε, που πολλοί κακεντρεχείς είπαν ότι κοιμόταν με διαφορετικούς άνδρες την ίδια μέρα, ώστε να μαζέψει χρήματα για να κηδέψει την κόρη της. Η σκάλα προς την κορυφή

Το 1935 την ανακάλυψε ο Louis Leplée, ο οποίος είχε το επιτυχημένο club Le Gerny στην Champs-Élysées. To νεύρο, η ενέργεια και το μικρό ανάστημά της, του ενέπνευσαν το ψευδώνυμο που θα τη συνόδευε για το υπόλοιπο της ζωής της: La Môme Piaf (Το σπουργιτάκι). Ο Leplée, πριν δολοφονηθεί, έτρεξε μια μεγάλη διαφημιστική καμπάνια, προωθώντας την πρεμιέρα της Piaf. Έγινε τόσο δημοφιλής, που την ίδια χρονιά έκανε δύο δίσκους. Και τότε ήταν, που το ταξίδι της προς την κορυφή του κόσμου, είχε ήδη ξεκινήσει. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Piaf ήταν μία από τους πιο δημοφιλείς καλλιτέχνες στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι συναυλίες που έκανε για τους Γερμανούς στρατιώτες ήταν αμφιλεγόμενες, αν και αργότερα δήλωσε ότι εργαζόταν ��ια τη γαλλική Αντίσταση. Αργότερα, έγινε γνωστό, ότι βοήθησε ένα μεγάλο αριθμό ατόμων να διαφύγουν από τις διώξεις των Ναζί.   Μετά τον πόλεμο, η φήμη της εξαπλώθηκε γρήγορα. Περιόδευσε σε Ευρώπη, Νότια Αμερική και Ηνωμένες Πολιτείες. Παρά το γεγονός ότι το αμερικανικό κοινό αρχικά δεν ενθουσιάστηκε από τα σκούρα ρούχα της, η Piaf συγκέντρωσε διθυραμβικές κριτικές που δικαιολόγησαν την ύπαρξη της σε δύο τηλεοπτικές εκπομπές του The Ed Sullivan Show. Στα τέλη του 1945, γράφει μόνη της την τεράστια επιτυχία της La vie en rose, και η καριέρα της εκτοξεύεται στα ύψη, με τους Αμερικανούς να τη λατρεύουν και να επιζητούν όλο και περισσότερες παραστάσεις. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες της  1945 - La vie en rose 1945 - Les Trois Cloches 1949 - Hymne à l'amour 1951 - Padam... Padam... 1954 - Sous le ciel de Paris 1956 - Non, je ne regrette rien 1956- Heaven Have Mercy 1956 - Les amants d'un jour 1957 - La foule 1959 - Milord  Η αγάπη της για τους Έλληνες εραστές Το αγκάθι της ζωής της: το αλκοόλ και οι καταχρήσεις Σαν παιδί δεν ένιωσε ποτέ την αγάπη των γονιών της και ύστερα από το θάνατο της κόρης της, η Piaf αποζητούσε την αγάπη και τη στοργή που δεν έλαβε ποτέ. Ήταν ένα πλάσμα που είχε να δώσει πολλά, και ακόμα και αν τις περισσότερες φορές είχε διαφορά ηλικίας με τους συντρόφους της, έμοιαζε σα μικρό παιδί, έτοιμο να κουρνιάσει στην αγκαλιά τους, και να αφεθεί στον έρωτα. Είχε ειδύλλια με πολλούς από τους συνεργάτες της και μερικές από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της Γαλλίας. Αξίζει να αναφερθεί ότι στις 18 Σεπτεμβρίου 1946 εμφανίζεται στην Αθήνα, στο «Θέατρο Κοτοπούλη». Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην ελληνική πρωτεύουσα, η 31χρονη τότε Γαλλίδα τραγουδίστρια γνωρίζει τον 25χρονο ηθοποιό Δημήτρη Χορν, και τον ερωτεύεται σφοδρά, χωρίς όμως ανταπόκριση. Ένα χρόνο πριν, στα 30 της, ερωτεύεται τον Yves Montand και αναλαμβάνει να στήσει την καριέρα του.

Marcel Cerdan.  Στη συνέχεια, ερωτεύεται τον πυγμάχο Marcel Cerdan, με τη σχέση τους να απασχολεί τα πρωτοσέλιδα του τύπου. Δυστυχώς, ο Cerdan θα σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα τον Οκτώβριο του 1949. Ο ξαφνικός θάνατος του βυθίζει την Piaf σε κατάθλιψη, που ποτέ δε ξεπερνά πραγματικά, καθώς αποδείχτηκε ο έρωτας της ζωής της. Το 1951 έχει δύο σοβαρά τροχαία, ενώ μετά το δεύτερο οι γιατροί της δίνουν για καιρό μορφίνη, στην οποία και εθίζεται. Η Piaf την ανακατεύει μαζί με αλκοόλ, χειροτερεύοντας έτσι την ήδη κακή κατάσταση της υγείας της.

Zack Pils. Το 1952 θα παντρευτεί για πρώτη φορά το συμπατριώτη της, ηθοποιό και τραγουδιστή, Zack Pils. Στην πεντηκοστή τουρνέ της στην Αμερική, σε κάποια ρεσιτάλ της, συνοδεύεται στο πιάνο από το νεαρό τότε, Ζιλμπέρ Μπεκώ. Εκείνη την εποχή ακολουθεί πολλές θεραπείες αποτοξίνωσης, μα οι ουσίες την έχουν καταβάλει. Τα επόμενα δύο χρόνια, μένει κλεισμένη σπίτι της σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. To 1955, μόλις μαθαίνει πως θα τραγουδήσει στο θέατρο Olympia, δίνει μια αψεγάδιαστη παράσταση, που μένει αξέχαστη σε όλους. Ένα χρόνο μετά, χωρίζει με το σύζυγο της. Το 1958 ζει μια ακόμα σχέση με νεότερο άνδρα, τον τραγουδιστή και συνθέτη Georges Moustaki, ο οποίος το 1959 συνθέτει και της χαρίζει το τραγούδι Milord, που κυκλοφόρησε το 1960, και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Δυστυχώς, ακόμη ένα σοβαρό τροχαίο έρχεται να συμπληρωθεί στη λίστα, ενώ λίγους μήνες μετά, καταρρέει κατά τη διάρκεια κονσέρτου της σε κατάμεστη αίθουσα της Νέας Υόρκης. Ο δεύτερος γάμος και ο καρκίνος Αυλαία Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, σε ένα κονσέρτο στη Στοκχόλμη, η Piaf θα καταρρεύσει πάνω στη σκηνή, με τη διάγνωση των γιατρών να είναι η εξής: επιθετικός καρκίνος. Η Piaf δεν πτοείται και συνεχίζει να εμφανίζεται, κάνοντας περιοδείες όπως και πριν, συνοδευόμενη όμως από μια νοσοκόμα που της χορηγεί μορφίνη για τους πόνους. Το 1960 τραγουδά με επιτυχία το θρυλικό Non, Je Ne Regrette Rien (Όχι, δε μετανιώνω για τίποτα) και θριαμβεύει.

Θεοφάνης Λαμπουκάς.  Το καλοκαίρι του 1961 γνωρίζει τον τελευταίο της έρωτα, τον 26χρονο Έλληνα Θεοφάνη Λαμπουκά, κομμωτή και performer, που τον βαφτίζει «Τεό Σαγαπό», και τον παντρεύεται τον Οκτώβριο του 1962. Ήταν 10 Οκτωβρίου του 1963, όταν η Piaf άφησε την τελευταία της πνοή στη βίλα της στη γαλλική Ριβιέρα. Από κύρωση του ήπατος, μιας που ο καρκίνος την είχε καταβάλει. Ήταν μόλις 47 ετών. Ο αρχιεπίσκοπος του Παρισιού αρνήθηκε τη Ρωμαϊκή Καθολική ιεροτελεστία της ταφής, λόγω της αμετανόητης και αμαρτωλής ζωής της. Τελικά, έθαψαν τη σορό της στο νεκροταφείο Pere Lachaise στο Παρίσι, δίπλα στον τάφο της κόρης της. Το 1973, ο Λαμπουκάς σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα.   Κάτι σαν επίλογος..

Με τον Μίκη Θεοδωράκη, όταν τραγούδησε στα Γαλλικά την «Όμορφη Πόλη». Η ζωή αυτού του ταλαντούχου πλάσματος μόνο ρόδινη δεν ήταν. Πέρασε κακουχίες, δεν ένιωσε ποτέ στοργή από τους γονείς της. Όμως, το ταλέντο αυτού του σπουργιτιού, δε μπορούσε να μείνει κρυμμένο. Μέχρι που ελευθερώθηκε και μάγεψε και τους πιο δύσπιστους. Αγάπησε και αγαπήθηκε από τους θαυμαστές της, και κυρίως από τους εραστές της. Έγραψε πάνω από 80 τραγούδια, ενώ κυκλοφόρησε πάνω από 200, που μέχρι και σήμερα τα ακούς και σε ταξιδεύουν με τη νοσταλγία και τον πόνο της φωνής της. Το 2007 η Γαλλίδα ηθοποιός Marion Cotillard μπήκε στο ρόλο της Piaf, όχι μόνο εμφανισιακά -καθώς ήταν απίστευτα ίδια- αλλά και ερμηνευτικά, αποσπώντας το Oscar Α' Γυναικείου ρόλου, για την ταινία La vie en rose.  Στο Παρίσι υπάρχει επίσης μουσείο με το όνομά της («Musée Edith Piaf»), στο οποίο μπορεί κανείς να δει διάφορα προσωπικά αντικείμενα της καλλιτέχνιδας, όπως ένα από τα φορέματα της, τη συλλογή από πορσελάνες της, αλλά και τα γάντια του αγαπημένου της, Marcel Cerdan. Παρακάτω μπορείτε να απολαύσετε τις ερμηνείες των Édith Piaf και Marion Cotillard στο κομμάτι Non, je ne regrette rien. Μπορείτε να παρατηρήσετε την ομοιότητα στην εμφάνιση τους. Φυσ��κά, στη δεύτερη περίπτωση δεν τραγουδά η ίδια η ηθοποιός, αλλά πρόκειται για ηχογράφηση. https://www.youtube.com/watch?v=JKPvx38D4GM https://www.youtube.com/watch?v=G8xtj9gFE90   Info www.wikipedia.com www.biography.com www.britannica.com   Read the full article

[kimadventuregirl-blog]

Marschel! a chibi pony I drew ;)

[creativework247]

Marschel Display font CreativeWork247 - Fonts, Graphics, Themes, Templ...

Marschel Display font CreativeWork247 – Fonts, Graphics, Themes, Templ…

Marschel Display font CreativeWork247 – Fonts, Graphics, Themes, Templates