#lichtvervuiling

[astroblogs]

"De conferentie is een mooie kroon op ons werk. Bovendien kunnen we mooi laten zien waar we mee bezig zijn. Voor de deelnemers zijn er excursies naar het Dark

[feesd-verhuur]

Persbericht:

LOK-UFO IN MAASTRICHT

Donderdag 21 juni 2024 is de langste dag en kortste nacht van het jaar. Tijdens deze heldere nacht en op plekken met weinig lichtvervuiling kan je de Melkweg goed aan de hemel spotten, en misschien ook wel buitenaardse leven, zegt Wessel Bottenberg (32) met een grote glimlach.

Rondom de mistige streep van de Melkweg hebben veel mensen verschijnselen van UFO’s gezien. Niet alleen maar rondom Area51 in de Verenigde Staten, de mysterieuze plek rondom het buitenaardse leven. Maar ook gewoon bij ons in Nederland. Zo hebben twaalf militairen in 1979 tijdens een bewakingsdienst op vliegbasis Soesterberg ook verschijnselen van een UFO ontdekt.

Nu heeft Bottenberg een idee om buitenaardse wezens te lokken. Naast de gashouder in Maastricht wordt op 20 juni, één dag voor de kortste nacht, een grote opblaasbare UFO opgebouwd. Het betreft een opblaasbaar object met een doorsnede van 17 meter. Deze opblaasbare UFO willen we inzetten als lokmiddel voor het buitenaardse leven dat langs de Melkweg onze aarde komt bestuderen.

Volgens het UFO meldpunt zijn er gemiddeld 98 UFO melding per maand. Dan moet er haast wel meer zijn in ons prachtige en vooral onbekende heelal.

Op 21 juni 2024 is de paarse opblaasbare UFO te spotten bij de gashouder in Maastricht. Op dat moment zijn er 2400 studenten van 88 disputen bezig met een studenten voetbaltoernooi (La Copa Maastricht). Als we dan buitenaards leven kunnen spotten zijn er genoeg mensen op dit te verifiëren en beeldmateriaal van te maken. “Hopelijk is er na dit evenement eindelijk goed bewijs voor buitenaards leven”, aldus Bottenberg.

https://feesde.nl/opblaasbare-ufo

[robertlogger]

Lichtvervuiling.

[adrianusv61]

Zaterdag 29 oktober: Nacht van de Nacht

Zaterdag 29 oktober: Nacht van de Nacht

Credit: Nacht van de Nacht Op zaterdag 29 oktober 2022 is weer de jaarlijkse Nacht van de Nacht, een initiatief van de Nederlandse provinciale milieufederaties. Tijdens de Nacht van de Nacht, als de zomertijd overgaat in de wintertijd, worden er door het hele land evenementen georganiseerd in het donker. Honderden bedrijven en gemeenten doven lichten van gebouwen en reclameverlichting. Dit jaar…

[christettero]

#Zuiderstrand, zicht op een flinke #regenbui en de #lichtvervuiling van het #westland #nphollandseduinen #DenHaag #duindorp #noordzee #noordzeestrand #noordzeekust #nachtvandenacht #milieufederatie #nfnl #natuurfotografie (bij Zuiderstrand) https://www.instagram.com/p/CJ9ACQxBYQb/?igshid=18nwblkxjkwag

[euroadventure]

Écretteville-les-Baons - Bayeux - Arromanches-les-Bains/Tracy-sur-Mer - Englesqueville-la-Percée

Maandag 24 januari

Toen ik wakker werd was het behoorlijk fris. De ramen waren goed bevroren, maar...de zon schijnt volop! Op naar de kust!

Voordat ik bij de kust ben, wil ik eerst een tussenstop maken in Bayeux. Een klein stadje wat er volgens google 😉 heel gezellig uit ziet en een nadere verkennig vergt 😊. Nou...dat viel toch wel een beetje tegen 🤭. Het stadje ziet er op zich gezellig uit met kleine straatjes en een prachtige kathedraal, maar verder is het totaal uitgestorven. Na een wandeling door de binnenstad kom ik uiteindelijk uit bij de indrukwekkende Amerikaanse begraafplaats. Hier worden heel veel soldaten herinnerd die gevochten hebben tijdens de tweede wereldoorlog.

Wanneer ik weer in mijn busje stap besluit ik richting Arromanches-les-Bains en Tracy-sur-Mer te rijden. Hier loop ik weer enkele kilometers over de cliffen. Wat is het er prachtig!

Eind van de middag rijd ik naar een prachtige camperplaats bij een boerderij in het kleine plaatsje Englesqueville-la-Percée. Ik geniet nog even in mijn stoel van een goed boek en de ondergaande zon.

'S nachts is het kraakhelder. Ik zie zoveel sterren in de lucht, echt wauw! Nu pas realiseer je je dat we in Nederland toch wel heel veel lichtvervuiling hebben.

[imanes]

Yo imane hoe zit het met pic du midi??? Ik zou ook graag willen gaan 😊 kan je de milky way altijd zien vanaf daar? Is het in de bergen? Pls tell me khti 🤧

ik denk dat je de milky way kan zien als er geen wolken in de lucht zijn dus de zomer is een beter tijd om daar naartoe te gaan! het observatorium ligt in de bergen ver van de steden voor geen lichtvervuiling! kom met mij mee

[definegodliness]

Vlam

De laatste keer dat ik je zag Streden twee vuren diep in mij. Eén zo warm als je verwacht, In pure vreugde zich verspreidend; Lieflijk gloeiend als een sterrennacht Diep in de woestijn, zonder Lichtvervuiling, Waar verborgen geliefden eeuwig waken Terwijl de rest der wereld sluimert. Zo was er licht, maar ook het duister, Als de vlam van verstikking rijzende in Het intense verdriet Van een opgelegd zwijgen Wanneer alles van binnen zingen wil In vrijelijk stromende volzinnen Die alleen in films acceptabel zijn, Want de waanzin van de pure waarheid, Die in realiteit nooit ons innerlijke verlaat, Verbrandt ons levend; laat ons beven Terwijl wij onze ziel uitbraken. In het echt zijn wij niet zo onbevreesd; Al wat gloeit achter die brok in onze keel Smoren wij door het ongezien in te slikken. Zo zal de vlam die likt in kilte Altijd winnen.

--- 18-9-2019, M.A. Tempels © 

[jpckuiper]

De kassen gezien vanaf de A12 snelweg. #lichtvervuiling | the greenhouses as seen from the A12 freeway. #lightpolution #made_with_assembly #madewithassembly #assembly #freeway #a12 #greenhouse #vectorart #flatart @assemblyapp

[superclamknighttoad]

Terschelling is één van de weinige plekken waar zo weinig lichtvervuiling is dat je er nog echte duisternis vindt. Een perfecte plek om sterren te kijken! ⭐️ 📷 @plaktoetsbart via Instagram (bij Terschelling) https://www.instagram.com/p/CjNKaiXIUTg/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[astroblogs]

Zaterdag 29 oktober: Nacht van de Nacht

Zaterdag 29 oktober: Nacht van de Nacht

Credit: Nacht van de Nacht Op zaterdag 29 oktober 2022 is weer de jaarlijkse Nacht van de Nacht, een initiatief van de Nederlandse provinciale milieufederaties. Tijdens de Nacht van de Nacht, als de zomertijd overgaat in de wintertijd, worden er door het hele land evenementen georganiseerd in het donker. Honderden bedrijven en gemeenten doven lichten van gebouwen en reclameverlichting. Dit jaar…

[adrianusv61]

Palomar survey laat de impact van de lichtvervuiling van de Starlink satellieten zien

Palomar survey laat de impact van de lichtvervuiling van de Starlink satellieten zien

Een foto van M31 gemaakt dor de ZTF, met daarop een spoor van een Starlink satelliet, gemaakt op 19 mei 2021 tijdens de schemering. Credit: Caltech Optical Observatories/IPAC In 2019 begon SpaceX met de lancering van bosjes Starlink satellieten, die ons vanuit de ruimte van internet moeten gaan voorzien. Inmiddels zijn er bijna 1800 van die satellieten, die op een hoogte van ongeveer 550 km in…

[stamnummer3]

Het nieuwe stadion van Club Brugge: geen dertien in een dozijn.

Nu de laatste pennentrekken worden gezet aan het ontwerp voor het nieuwe stadion van Club Brugge, ontstaat bij nogal wat voetbalromantici de vrees dat Club straks in een zielloos stadion zal spelen, niet te onderscheiden van alle andere nieuwbouwstadions in de 21ste eeuw. Maar u mag gerust zijn, het Club-stadion zal wel degelijk zijn eigen smoel hebben. Graag geven we u hier dan nog wat verduidelijkingen, toevoegend aan ons vorig bericht.

Het is natuurlijk wel zo dat als je vandaag een nieuw stadion wilt bouwen, je aan 1001 regels moet houden: http://www.ejustice.just.fgov.be/cgi_loi/change_lg.pl?language=nl&la=N&table_name=wet&cn=2013070601. Dat zorgt vanzelf wat voor grote gelijkenissen met recente stadions. Daarnaast kan de omgeving waarin het stadion geplaatst wordt, ook al heel wat mogelijkheden uitsluiten. De specifieke eisen van de opdrachtgever moeten dus in dit groter kader passen, anders krijg je simpelweg nooit een omgevingsvergunning …

De roep van sommigen naar het oude model van stadionbouw met 4 aparte tribunes en open hoeken is zoiets wat bij onze locatie, in een woonwijk, totaal niet vergunbaar zou zijn. Zelfs met afsluitend glas ertussen, houdt dit nauwelijks de lichtvervuiling en geluidsoverlast tegen. Het opvullen met het visueel veel lelijkere beton zou daar enigszins een oplossing voor kunnen bieden, maar de hoeken niet opvullen met zitplaatsen heeft uiteraard grote gevolgen op de hoogte van je vier aparte tribunes om aan de nodige 40 000 zitplaatsen te komen. In een woonwijk is het echter aangewezen de perfecte combinatie te vinden tussen een zo laag mogelijk stadion en zo weinig mogelijk inname ervan qua grondoppervlakte. Sowieso kan je de vraag stellen of de charme van oude stadions hem niet juist in die oudheid zitten. En of een nieuwbouw met de modernste materialen in oud ontwerp niet als bijzonder fake zou overkomen. Om nog maar te zwijgen over de soms erbarmelijke zichtlijnen die je als toeschouwer in oude stadions hebt.

Rekening houdend met dit alles, zal Club er toch in slagen om zich te onderscheiden van vele recente stadions. Uiteraard geen gracht tussen veld en tribune. Door de koptribune in de Noord geen volledig eenzijdig doorlopend tweeringenstadion. Geen businessgedeelte ook dat zich tussen de twee ringen volledig doorloopt of verspreidt over de twee lange zijdes zoals je zo vaak ziet, maar dus alles in één tribune, zoals bij Juventus. We haalden Juventus overigens aan bij ons vorig bericht, maar daar is wat verwarring over ontstaan. We wilden daarmee enkel maar aanhalen dat ten opzichte van Jan Breydel de benedenring imposanter zal zijn omwille van meer zitjes en vooral een hogere hellingsgraad, wat logisch is, gezien de benedenringen op Olympia vroeger staanplaatsen waren. We gaven daarin ook mee dat dit mede ook is dat bij uitbreiding bovenaan de onderste ring niet extreem klein zou lijken, genre Stadio San Paolo van Napoli. Da’s niet echt een zicht. Uiteraard zijn er bij eventuele uitbreidingen bij Juventus wel veel ingrijpender bouwwerken nodig en zal bij hen het dak eraf moeten. Maar dat zal bij ons dus niet het geval zijn, die ruimte wordt al voorzien achter de laatste rij zitjes, maar dus net onder de iets hoger gelegen drank- en eetstanden in de nok van het stadion, onder een sober en gelijklopend rechthoekig dak. Met die bemerking dat onze koptribune (Noord) hoger zal zijn en enkele rijen extra zal tellen t.o.v. de andere tribunes en indien nood aan capaciteitstoename voor de gewone supporter in eerste plaats naar oost en zuid zal gekeken worden voor het creëren van extra zitplaatsen.

Een maatregel om, ondanks al te voorzien in snelle uitbreiding in het bestaande ontwerp, toch nog alles zo compact mogelijk te houden, is om geen toegangspoorten halfweg de onderste ring te verwerken, want dit gaat uiteraard ook ten koste van zitplaatsen. Supporters zullen van bovenaan de onderste ring de trappen kunnen afdalen naar hun zitplaats, maar hebben dus net als supporters van de bovenste ring het genoegen om het zicht op het veld te bewaren wanneer ze zich aan de eet- en drankstanden staan aan te schuiven. Een mooi recent voorbeeld hiervan vind je terug in het Stade Matmut Atlantique van Bordeaux, ontsproten uit de geest van onze goede vrienden Herzog & de Meuron. Zij zouden ook zomaar eens onze ontwerpers kunnen worden … Enkel de mensen die onderaan de noord staan en niet helemaal naar boven willen klimmen, maar dan kiezen voor de toegangspoorten in de noord (die zich op gelijke hoogte van de toegangspoorten in de tweede ring van oost en zuid zullen situeren), gaan voor een drankje en een hapje dan (vrijwillig) dat zicht niet hebben. Iedereen die al eens het genoegen heeft gehad om op de rand van een vulkaan rond te lopen, zal het idee kunnen beamen hoe machtig het moet zijn om rond te lopen op een promenade waarbij het stadion van jouw favoriete club aan je voeten ligt!

Het ontdubbelen van drank- en eetstanden (maar ook sanitair) over twee ringen heeft natuurlijk het grote voordeel dat er veel meer spreiding zal zijn in de catacomben van het stadion, met snellere bediening tot gevolg. Dit zal uiteraard een positief effect hebben op het puren van inkomsten hieruit voor Club. Door ook alle voorzieningen (droog) in het stadion te houden, zal er voor supporters niet veel reden meer zijn om lang rond het stadion te hangen. Iets wat de buurtbewoners zeker zullen toejuichen! Buiten het stadion zal er enkel park en (groene) parking zijn.

Ook in het aanzicht van een leeg stadion kan er door de keuze van verschillende kleuren van stoeltjes gespeeld worden met letterpatronen. Ik denk dat niemand echt wild wordt van het onsamenhangend huidige kleurenpalet in Jan Breydel, maar daarom hoeft het in een nieuw stadion nog niet allemaal 40 000 blauwe zitjes te worden. Als het al niet wordt meegegeven in de voorstelling van het ontwerp, is dat iets wat qua binnenafwerking in overleg met supporters uiteraard ook nog kan aangepast worden na het indienen van de omgevingsaanvraag. Waarom geen ‘Blue Army’ verwerken in de koptribune? ‘Est. 1891’, ‘FCB’, ‘No Sweat/No Glory’, het Club-logo, mogelijkheden genoeg om met zitplaatsen mooie combinaties in de tribunes tevoorschijn te laten komen en de zoveelste saaiheid van zovele moderne stadions te doorbreken.

Club Brugge heeft al ruim een decennium de tijd gehad om over de hele wereld stadions te bezoeken en ideeën op te doen. Goed wetend wat er bij hun supporters leeft, mag u er dus gerust op zijn, alle omstandigheden en regelgevingen in acht genomen, dat zij straks het best mogelijke stadion voor ons zullen voorstellen. Gewoon al de reden dat het ons stadion zal zijn, zal de aantrekkelijkheid ervan en de fierheid erop vanzelf al veel groter maken dan wanneer een andere ploeg hetzelfde ontwerp zou voorstellen. Dat moet ons supporters dan ook inspireren om er de beste sfeer te laten heersen!

Uw Club-dienaar,

Giorgio Marchetti.

[prozeersels]

Platform

Ze belden haar op de ochtend van 21 oktober. Ik was aan het werk, om 10:16 begon mijn telefoon te trillen. Ik drukte weg. “NEEM OP!” stuurde ze, waarna ze opnieuw belde. “Wat is er?” vroeg ik. “Ik mag mee,” zei ze. Ik liet mijn telefoon niet vallen, ik zakte niet door mijn knieën. Het had gekund, ik had het kunnen doen. In mijn oor vertelde ze over haar beoordeling, over hoe blij ze waren dat ze haar in de selectie konden opnemen, dat ze een aanwinst zou zijn op de rest van het team. Ik mompelde wat, zo nu en dan, maar mijn hart sloeg in mijn keel en koud zweet gleed over mijn rug. Iemand kwam het trappenhuis in, zag mijn gezicht en draaide zich terug. “Liefje, ik ben heel blij voor je, echt,” zei ik. “Er is nog niets zeker hoor!” zei ze. Ik voelde me alsof ik even weer boven water kwam. “Nee, maar laten we hopen dat het zeker wel gebeurt,” zei ik. Terug naar de bodem.

Er is een punt waarop relatief onbekenden elkaar vertellen over hun dromen en ambities. De eerste keer dat ze het ter sprake bracht had ik zitten stuiteren van enthousiasme. Wellicht was het mijn eigen gebrek aan lef op het gebied van carrière en werk maar iemand met een helder doel voor ogen maakte steevast diepe indruk. “Wat voor soort werk zou je als astronaut willen doen?” vroeg ik. Het was een vraag waarvan ik nauwelijks wist welke antwoorden er zouden kunnen bestaan en ik verwachtte geen concreet antwoord. “Kolonisatie,” zei ze. Geen spoor van twijfel. Ze was bijna klaar met haar studie, ze wist waar ze moest solliciteren, aan welke eerste eisen ze moest voldoen. Ze legde alles voor me op tafel, elke stap, alles wat ze de afgelopen jaren ervoor had gedaan. In mijn hoofd tolde het woord ‘kolonisatie’ nog rond, zonder iets te raken.

Toen ik die dag in oktober thuis kwam, zaten haar ouders al op de bank. Ze hadden alledrie gehuild. Ik dacht aan de foto’s die ik van haar had gezien. Feestjes waarbij ze verkleed ging als raket en astronaut, vakanties naar de steden waar de lanceringen werden gedaan, haar kamer vol opengeslagen boeken en losse vellen vol berekeningen. Ik omhelsde haar moeder, gaf haar vader een hand en kuste haar op haar voorhoofd. “Ik ben zo trots op je,” zei ik, en ik plukte de fles champagne die ik uit de koelkast van de faculteit had meegenomen uit mijn tas. “Dit heb je verdiend.”

Tijdens de verhuizing sneuvelden de whiskyglazen die ik van mijn ouders had gekregen. Het was hun laatste cadeau aan me geweest. Ze vroeg of ik in orde was en ik veegde de scherven bij elkaar en knikte. Dit alles voelde ontzettend belangrijk en hoewel ik ons huis niet echt had willen verlaten, was er voor haar opleiding geen andere optie.

Toen ze een half jaar bezig was met haar training, kwam een journalist ons opzoeken. Zij kreeg de meeste vragen, inhoudelijke vragen, over waarom ze mee wilde doen aan de missie, wat ze in de loop van de tijd wilde bereiken, hoe ze zich hiernaartoe had gewerkt. Tegen het einde keerde de jongeman zich naar mij toe. Hij moet interviews gelezen hebben met de echtgenotes van de Apollo-astronauten, de knipoog was hoorbaar in zijn stem. “Wordt het voor u niet moeilijk om hier achter te blijven?” Ik wilde roepen dat ik ruimtevaart haatte en dat ik niet begreep hoe ze mensen wel konden brengen maar niet konden halen, ik wilde zeggen dat je nooit denkt dat iets gaat eindigen wanneer je eraan begint en al helemaal niet dat het zo gaat eindigen. Ik wilde de ruimte vervloeken en alle wetenschappers die hadden bedacht dat onze eigen planeet niet meer genoeg voor ons was. Ik slikte het weg, het zuur bleef hangen in mijn maag. “Dat wordt heel moeilijk, absoluut. Ik heb echter altijd geweten dat dit haar ambitie was en heb nooit getwijfeld dat ze het zou bereiken.” Ze porde me in mijn zij. “Ik ben nog niet weg hoor!”

Er was minder lichtvervuiling boven ons dak en ik sliep steeds minder. Soms stond ik in de tuin te zoeken naar een ster die iets feller straalde dan de rest, dan stelde ik me voor hoe ik hier op mijn veertigste, vijftigste, zestigste zou staan kijken naar de hemel, op zoek naar iets van herkenning. Wanneer ik terug in bed kroop, rolde ze dichter naar me toe en mompelde ze iets wat ik niet kon verstaan.

Naarmate er meer kandidaten afvielen en haar opleiding verder vorderde, kroop er meer stilte tussen ons in. Meer dan eens bekeek ik haar van top tot teen en greep een koude angst zich in me vast. Dan moest ik naar adem happen om het idee dat ik haar zou gaan verliezen. Ooit, tijdens die eerste ontmoeting, had ze een stip op de hemel getekend die steeds groter was geworden, tot het uiteindelijk alles was waar ik naar kon kijken. Vanuit mijn ooghoek zag ik die oranje bol soms plots opdoemen, bij voorkeur op momenten dat we door onze toegenomen stilte elkaar toch al minder leken te begrijpen. Mijn nachten werden zo beroerd dat ik slechts enkele tientallen minuten slaap vond per nacht, voor de rest lag ik te staren naar de planeet die dreigend boven ons was komen te hangen.

“Wil je dat ik ermee stop?” vroeg ze bij het ontbijt op een zondagochtend. Ik was uit de keuken teruggekomen met twee mokken koffie. Ik keek naar haar gezicht. Ze deed haar best om het neutraal te houden maar ze was zo dichtbij. Grote delen van de raket waren in de laatste fase van opbouw, haar opleiding zat in de laatste, cruciale fase. We naderden een punt waarop er niet meer teruggekeerd kon worden, ik had het vermoeden dat ze dat haar hadden verteld. Ik wilde dat ze zou stoppen. Ik wilde dat ze een baan vond op een plek minder dicht bij de evenaar, dat we al onze verjaardagen en overwinningen samen zouden vieren, elke dag elkaar aan konden raken en langzaam samen oud en verfomfaaid worden. Ik wilde zo graag dat ze bleef dat ik al mijn eigen dromen en kansen ervoor zou willen verliezen. Ik kon die van haar niet ontnemen. Ik zette de koffie op tafel, knielde voor haar neer en legde mijn handen op haar knieën. “Ik wil dat je gaat.”

Ze vertrok op 5 mei. Ik was uitgenodigd als VIP maar had geen behoefte aan de mensen die ik daar zou treffen. Zenuwachtige partners, grijnzende communicatiemedewerkers, ambtenaren, wellicht zelfs de president. Nadat ik had gezien dat ze in de raket stapte, was ik met de auto naar een strand aan de andere kant van de baai gereden. Het was niet druk, enkele liefhebbers met camera’s, wat mensen die net als ik dit historische moment liever in betrekkelijke stilte wilden doormaken. Om 03:00 ontbrandden de motoren van de eerste trap. Het donderende geraas golfde over het water, een vlaag warmere lucht leek me in mijn gezicht te raken. Ik volgde de raket en haar felle vlam tot het slechts een puntje in de verte leek. De tranen stroomden over mijn wangen, ik trilde van top tot teen. Ik wist dat het een leugen was en toch fluisterde ik zachtjes “tot ziens” tegen de hemel.

[tharakoekenbiergraduation]

Zelfs de donkerste plek van Nederland, de kwelder van Schiermonnikoog, waar je spectaculaire hemelverschijnselen kunt zien... is niet verstoken van lichtvervuiling. 

Fotograaf: Johan van der Wielen

[digitaalportfoliosterrevantwout]

Zintuigen en Makerschap - periode 1

Wat heb ik deze periode gedaan en geleerd?

-Ondanks dat dit vak wat later op gang kwam, hebben we in de korte tijd toch enorm veel geleerd. Ik ben begonnen met mijn groepje waarna ik heb gekozen voor het algemene thema lichtvervuiling. Ik wou mijn irritatie overbrengen op de kijker en ben daarmee gaan experimenteren. Zo kwam ik er uiteindelijk achter dat door het omhoog gooien van de helderheid van een foto, de foto een stuk lelijker wordt. Dit was een waardevolle stap, want in mijn ogen gebeurt dit ook wanneer s avonds de lantaarnpalen op straat aangaan. Ik ben hier met film uiteindelijk mee gaan experimenteren en kwam zo op mij eindbeeld uit. Mijn ervaring was een combinatie van het filmpje dat op de grond geprojecteerd werd, samen met een constant geflits op de toeschouwer met een hardnekkige piep op de achtergrond.

-Ik heb geleerd dat ik mijn bevindingen veel meer op waarde moet schatten, in het proces ben ik namelijk best wel veel verandert van mijn plannen, vaak omdat ik er zelf geen potentie in zag. Dit moet ik de volgende periode echt zien te negeren, want niet alleen scheelt dat een hele hoop tijd en getwijfel, ook zal ik daardoor ook veel meer een echt proces opbouwen. Ook heb ik geleerd welke factoren nou echt zorgen voor die zintuigelijke ervaring, maar daar valt zeker nog meer over te leren.