#eten voor honden

[lienanna]

Goa

‘Beach’, en dan bedoel ik de term zoals die in de Barbiefilm als werkwoord wordt gebruikt, is zegmaar echt niet zo ons ding. Voor het eerst deze vakantie slapen we twee ochtenden uit. De rest van de dag hangen we rond in strandtenten, spelen een spelletje, lezen een boekje, drinken een cocktail en hebben we vooral het gevoel onze tijd te verdoen. In Goa kan je op elke straathoek een blik bier kopen en desgewild in je bikini op de stoep gaan liggen. Dat maakt het voor binnenlandse toeristen gewild en bijzonder, voor ons knabbelt het af aan onze veel te korte tijd hier. Jeroen regelt dat we een kayaktour kunnen doen in de uitloper van de rivier om het strand te ontvluchten en dat is, samen met de uitzichten op een rondje hardlopen, het hoogtepunt van ons verblijf. Verder is het ook wel lekker om uit te rusten van alle indrukken tot nu toe.

Wat we hier missen: een stoep langs de weg. Alle weggebruikers, waaronder non-stop claxonerende automobilisten en scooterrijders, koeien en waakse honden, delen dezelfde stoffige tweebaansweg, die daardoor bijzonder onprettig is om langs te lopen. Degene in wiens huis we logeren biedt ons zijn auto te leen aan en hoewel ik dacht autorijden wel tot gevorderdenniveau onder de knie te hebben na een paar vakanties in Italië, is er een héle grote noodsituatie met héél veel adrenaline nodig voordat ik dat hier zelf zou proberen. We zitten dus vast aan ritjes met zijn vaste taxichauffeur en voelen ons daardoor een beetje opgesloten.

Wat ik inmiddels ook mis: rauwe groenten en fruit. In de buitengebieden doe je boodschappen bij kleine groentestalletjes langs de drukkere stukken van de weg, maar daar komen we dus nauwelijks. Ik vraag onze chauffeur om een tussenstop te maken en koop een papaya en een grote, ronde, groene vrucht die ik niet thuis kan brengen. Terug in de auto vraag ik wat ik heb gekocht, het blijkt een avocado te zijn. Die groeien hier, net als cashewnoten en mango.

Beide vruchten zijn nog niet eetrijp dus smokkel ik ze mee in mijn handbagage naar Delhi. Mijn tas wordt er in de scanner uitgepikt door de douane, die op basis van de rontgenbeelden denkt dat ik een kokosnoot mee wil nemen (veeg teken voor de hoeveelheid vruchtvlees rond mijn avocadopit. Later leer ik dat kokosnoten verboden zijn omdat ze door het drukverschil tijdens de vlucht kunnen exploderen). Na overleg met een collega mag ik ze meenemen. Het zit best in de weg, dus tip: reis niet met een papaya en een gigantische avocado in je handbagage.

Niet gelukt: op zijn Goanees pittige vindaloo eten. Zonde omdat: we daar in de eerste plaats al meer voor naar Goa kwamen dan voor het strand. Overigens was het wel voor het eerst dat ik vindaloo at (in Nederland is die altijd wél te pittig) en was het een van de lekkerste dingen die ik tot nu toe gegeten heb.

[hildeshongarije]

Beloftevol!

dinsdag 4 april 2023

De kersenboom staat helemaal in bloei en het gonst daar dat het een lieve lust is.  Hopelijk gaat de aangekondigde nachtvorst voor de twee volgende nachten geen roet in het eten gooien.  

Het kriebelt bij Luc om de tomaten-zaailingen te gaan verspenen.  Het tafeltje is in elk geval klaar om hen te ontvangen! Maar het is nog een beetje koud ... slechts 4°!  Het is zonnig, jawel.  Maar een stevige Noordenwind zorgt er voor dat het erg onaangenaam aanvoelt.  

Xena is jarig vandaag.  Volgens haar boekje zou ze 9 jaar worden.  Maar wij vertrouwen die boekjes niet meer.  Keer op keer krijgen we te horen bij problemen met onze ‘oudjes’ dat ze vermoedelijk ouder zijn dan wat hun boekje vertelt. In elk geval trakteerde ze haar zus Pipa op een heerlijk gedroogd konijnenoor.

De ligbank voor de honden in het hoekje van de gaanderij heeft kortere pootjes gekregen.  Pipa, die ongeveer 10 jaar zou zijn, kreeg een beetje moeite om er op en af te geraken.  Dat viel ons nooit op omdat er toen nog een lager bankje tegenaan stond.  Pipa ging inderdaad via het lagere bankje naar het hoogste deel.  Maar we verwijderden dat lagere bankje, nu er nog maar twee honden zijn.  En nu blijkt dat Pipa toch wat moeite heeft.  Dus, ok, pootjes 15 cm ingekort.  

De koude start van deze week zou, volgens de voorspellingen, tegen het Paasweekend terug veranderen naar en aangenaam lenteweertje.  Hoop doet leven!

[tripodtor]

Steeds groter en groter groeide Tor. Het leek alsof het nooit zou stoppen! Uiteindelijk settelde hij rond de 45 kg. Er wordt vaak gezegd dat gecastreerde reuen vooral vreetzakken worden, in Tors geval was dit 100% waar.

Ik leerde hem steeds beter kennen :

Likes : ETEN, slopen, mam helpen met karton scheuren voor de container, nieuwe commando's, BAL!, tikkertje, SNEEUW, in de golven bijten!

Favoriete spelletjes :

Flostouw, liefst met de grootste sterkste kerel die zijn schouder beschikbaar stelt voor dislocatie.

BAL! Maar als apporteren betekent dat we weggaan uit het parkje geeft Tor hem lekker niet terug.

"Zoek papa" . Vooral fantastisch als hij dan zo hard mogelijk op pap mag springen.

Dislikes : alleen zijn en dat andere honden niet zo hard willen spelen als Astor. Ik omschrijf het inmiddels maar zo als mensen me vragen waarom Tor vrijwel nooit los loopt met andere honden: het is alsof je kijkt naar een Orka die speelt met een zeehond. Niemand vindt het leuk, maar de Orka heeft de tijd van zijn leven.

[fionainfrankrijk]

Good girls

Onze labrador meiden zijn ‘Good Girls’ met hoofdletters. Het is nog steeds een cadeautje om iedere dag mijn leven met hen te delen.

Zelfs de kleinste meid Pommetje-horle-piep, is een echte Good Girl aan het worden. Ze komt als een kanon aangesjeesd als ze buiten geroepen wordt en doordat ze zo’n aanhankelijk blij ei is vergeef je haar puberstreken. Als je met je 9 maanden je eigen ijsbeer knuffel onthoofd of op de bank springt als we er niet zijn dan valt het mee toch?!

Inmiddels zijn we terug in Nederland en is de zomer voor ons in Frankrijk voorbij. In Frankrijk zijn ze Good Girls want daar zijn het de enige honden in ons dorp die niet blaffen, op de lange autorit op weg naar Nederland zijn het Good Girls want ze geven geen kik, en terug in ons piepkleine huisje ook want daar pakken ze de draad van hun leven probleemloos op. Alles is best en alles is goed wat hen betreft.

In Frankrijk hebben ze geleerd om tijdens de wandeling met de neus op de grond overheerlijke hertenkeutels of zwijnendrollen te vinden en de lekkernij op te eten. Ja, het zijn heuse stofzuigers! In Nederland zouden ze dit missen. Nederland is een schoon land en wild en de sporen ervan vind je niet in de Randstad. Althans, dat was mijn gedachte.

In de week van aankomst was het in Nederland erg warm. Daarom wilde ik m’n Good Girls tracteren op een uitje naar het hondenstrandje in Scheveningen. Samen met ome Frutsel de Norfolk terriër van dochterlief trokken we er op uit. Even later keek ik met lede ogen hoe Biba op het volgeladen strandje een groot stuk plastic met inhoud naar binnen werkte. Hap slik weg! Haar getrainde neus had deze tractatie heel snel in het zand weten te vinden. Wat een knappie he?!

Maar dit was foute boel. Niet lang hierna zat ik met Biba bij de spoedeisende hulp van de Dierenarts. Het stuk plastic moest eruit gebraakt worden en ze had hiervoor een prikje gekregen om de braakneiging op te wekken. Wat was ze misselijk en wat was ik opgelucht toen de boosdoener, een enorme plastic bal, eruit kwam. Haar darmen hadden het niet gered, nee Biba had dit voorval zeker niet overleefd. Ik was dankbaar dat ik het had gezien ondanks het feit dat ik het niet verwacht had op het ‘schone’ Nederlandse strand!

Maar onze grote Good Girl was de volgende ochtend weer volledig zichzelf en gelukkig hebben we op 14 september haar 3e verjaardag kunnen vieren. Een dag ervoor hebben we in Maastricht haar halfzusje Nova gezien en hebben 4 Good Girls heerlijk samen kunnen ravotten, wat werkelijk een genot was om te zien!

Je leven delen met 2 van die kanjers betekent voor mij Geluk. Bij het slechte familie nieuws van laatst hielpen ze me er doorheen en lieten ze me weer lachen. Ik zou niet zonder mijn Good Girls willen zijn!

[fransopdefiets]

10-7 Woodhall Spa

Toen ik de campingbaas van het Lindsay Trail Touring Park om tips vroeg voor het avondeten, zei die: Reken er maar niet op dat je iets te eten kunt krijgen, er zijn duizenden mensen en alles is volgeboekt. The horse-races, you know.

En om die mededeling nog eens kracht bij te zetten, trok de ene na de andere onweersbui over. Geen weer om van deur tot deur te gaan in de hoop op een maaltijd. Tussen de buien door maakte ik snel een zak noodvoer klaar, kerrierijst met vruchten heet het. Het gaat om de calorieën hield ik mezelf voor, kom op, een hapje voor pappa, een hapje voor mama, even doorzetten. Na het eten probeerde ik nog een stukje podcast te luisteren, maar het vallen van de regen op de tent overstemde alles.

Om half zes ben ik wakker, de lucht is helder en het is ijskoud. Als ik opsta, blijk ik niet de enige die wakker is. De eerste honden worden al uitgelaten. Het is een echte camping voor wandelaars, in de toiletten kun je allerlei wandelroutes vinden. Die wandelaars verblijven overigens in comfortabele caravans en niet in tenten.

Alles is nog kletsnat natuurlijk, de zon schijnt nu wel weer, maar drogen gaat nog wel even duren in deze kou. Dus ik pak alles in en neem me voor om op tijd te stoppen. De weersverwachting voor vandaag is zon in de ochtend en regen in de middag. Nou, dan maar hopen dat die regen een beetje laat komt

In Lincoln wil ik de kathedraal wel zien. Daarna nog een paar uurtjes fietsen en dan ergens een camping.

In Nettleham, vlak voor Lincoln is een communitybuilding met daarin een goede koffiebar, een bibliotheek en wifi uiteraard. Cappuccino met verse gembercake doet wonderen voor de vermoeide fietser.

In Lincoln fiets je zo naar de kathedraal toe, alle wegen leiden naar het hart van de stad. Het is een enorm gebouw, ik loop er eerst eens omheen en kom in een militaire uitvaart terecht. Allemaal kerels in donkerblauwe uniformen met tritsen gepoetste medailles op de borst.

Nadat ik het hoofdportaal bekeken heb, ga ik naar het visitor’s centre. Daar parkeer ik mijn fiets, maar waar is mijn stuurtas? Ik race terug naar het hoofdportaal en daar staat hij nog. In die stuurtas zit alles, paspoort, portemonnee, telefoon etc.

Het interieur is prachtig, maar niet te fotograferen, veel te groot. Ik richt me maar op de details, overal waar twee bogen samenkomen bijvoorbeeld, is een klein mannenhoofd uitgehakt. En nooit zijn er twee dezelfde. Er is een aparte legerkapel, vol met vaandels, sommige half vergaan en langs de wanden borden met de namen van gesneuvelde soldaten in al lang vergeten campagnes in Azië en Afrika.

Het is bewolkt en de kuur is over, gisterenochtend de laatste pil geslikt. Dus ik denk dat ik niet meer hoef te smeren. Rond de middag heb ik alweer een gloeiende kop. Ik voer wat geïrriteerd een gesprek met de camping, ik wil alleen maar weten of er plek is, maar er is pas plek als je boekt. En om te boeken willen ze al je gegevens hebben, sorry what was the name of the street again? Bravo, Romeo , Echo, Delta, Echo, November, Hotel, October, Foxtrot, Delta, Whisky, Alfa, Romea, Sierra en dan street erachter. Maar goed, die juffrouw kan er natuurlijk ook niks aan doen, dat haar baas dit programma heeft aangeschaft.

Dus ik had nog een bevestiging via de email moeten krijgen, maar volgens mij is dat xs4all.nl niet helemaal goed overgekomen. Want hoe spel je xs4all begrijpelijk voor een engelsman?

Enfin, ik heb hoge verwachtingen van de camping, ze hebben duidelijk een kantoor en ze zijn niet goedkoop. Gelukkig is de rit ernaartoe heerlijk vlak, ik fiets twee uur lang over oude dijkjes langs het water.

Eenmaal aangekomen maak ik mijn excuses voor mijn irritatie aan de telefoon. Nou dat hoeft toch helemaal niet, zeggen de dames glunderend. En ik krijg een mooi veldje tussen de bomen voor mij alleen. Wat nou, we weten niet of er plek is?

Als ik de tent heb opgezet en gedoucht, komen de eerste straaljagers over. Er zit hier ergens een luchtmachtbasis. Nou ja, er moet toch geoefend worden door de Oekraïners, denk ik maar.

Afstand: ca 60 kilometer (de afstanden later nog op te zoeken)

Tijd: 4,5 uur

[over-huisdieren]

Huis schoon met huisdieren?Het hebben van huisdieren in huis is een uitstekende manier om te genieten van de liefde en het gezelschap dat ze ons elke dag bieden. Dit houdt echter in dat je jouw huis goed moet schoonhouden, want meestal laten ze nog wel eens het een en ander achter in huis, zoals haren, nageltjes, blaadjes, takjes, modder of het stof dat ze mee naar huis nemen als ze buiten zijn geweest. Hoe houd je een huis met huisdieren? Het schoonhouden van ons huis is essentieel om in een gezonde omgeving te leven. Iets wat basaal is voor wie er woont, die een schone geur, een ordelijke aanpak en een vuilvrije omgeving zal waarderen. Deze problemen zijn ook van invloed op onze huisdieren, vooral honden en katten. Deze dieren bewegen zich overal door ons huis en zijn meestal zeer kieskeurig in het schoonmaken, vooral in het geval van katten. Gelukkig zal dit proces niet veel meer inspanning van jouw kant vergen dan je normaal zou doen om het huis vlekkeloos te houden. Vooral als je het advies dat we je hieronder geven in de praktijk brengt. Het haarprobleem Het grootste ongemak waarmee we te maken hebben als er huisdieren in huis zijn, is hun haar. Zowel honden als katten hebben de neiging om vaak haren te verliezen en vooral wanneer het seizoen verandert. Dit haar komt overal terecht, ook op vloeren, stoffen en zelfs op en onder sommige meubels. Om door te gaan met de eliminatie ervan, is jouw beste bondgenoot een speciale stofzuiger voor dieren. Dit product bied je een krachtig systeem dat in staat is om die haren op te zuigen. Maar dit apparaat is ook verantwoordelijk voor het opzuigen van stof, vuil en andere viezigheid dat jouw huisdier van de straat kan meebrengen. Bovendien zijn ze, dankzij het hoogwaardige filtersysteem dat deze stofzuigers meestal bevatten, in staat om de zuigkracht tijdens het reinigen te behouden. Een ander sterk punt van deze stofzuigers zijn de accessoires die bij het product worden geleverd. Deze zijn ontworpen om stoffen zoals gordijnen, bekleding of lakens schoon te zuigen, waardoor dierenharen effectief worden gescheiden. Hetzelfde geldt voor vloerborstels, waarmee vuil in kleine ruimtes wordt opgenomen. Het is zelfs mogelijk om keukenmeubelen en andere meubels schoon te zuigen, zonder dat je de doek er overheen hoeft te halen. Vuil verwijderen Dieren hebben de neiging hun vuil op verschillende oppervlakken achter te laten, en niet alleen op vloeren en bekleding. De meest voorkomende zijn die waar we eten hebben liggen, zoals aanrechtbladen in de keuken of op de eettafel. Ze gaan hier naartoe op zoek naar hun specifieke snoepjes en scacks. Het is ook gebruikelijk dat katten in verschillende ruimtes gaan liggen, vaak zijn ze op zoek naar de zon. Hier hangt het reinigingsproces een beetje af van de aard van dat oppervlak en het gebruik ervan. Als we het hebben over ruimtes die bedoeld zijn voor de bereiding en de consumptie van voedsel, zoals massief of conventioneel houten keukentafels, werkbladen en dergelijke, is een goede reiniging en adequate desinfectie essentieel. Dit is eenvoudig te realiseren dankzij de verschillende producten die hiervoor op de markt zijn. Het is belangrijk om te controleren of de materialen niet worden aangetast door het proces, zoals bij bepaald triplex, gelakte meubels en andere afwerkingen die zijn gemaakt met gevoelige materialen. Wat betreft de rest van de ruimtes van ons huis, is het noodzakelijk om deze te reinigen, maar niet met dezelfde intensiteit te desinfecteren. Iets dat ons in staat stelt om eenvoudigere producten te kiezen, zoals die we gebruiken voor de gebruikelijke hygiëne van ons huis. Het enige wat we hoeven te doen is de schoonmaakfrequentie aanpassen aan onze specifieke behoeften. Geurtjes van huisdieren Soms kan de geur van onze huisdieren zo intens zijn dat het voorkomt dat ons huis naar iets anders ruikt, denk aan bijvoorbeeld de geur van een natte hond naar een regenbui of zwempartij. Gelukkig zijn er ook oplossingen voor, zoals de reinigende kracht van appelazijn.

Dit product is niet alleen geschikt voor de behandeling van ons huis, maar als we een kopje toevoegen aan het water waarin we onze hond wassen, zal de hond geurvrij zijn. En als extraatje zal het zorgen voor glanzender haar. Als je bepaalde andere geuren in jouw huis hebt, dan is zuiveringszout de oplossing. Verspreid 's nachts een beetje, in de gebieden waar jouw huisdier gewoonlijk rust. Laat het inwerken en vang het 's morgens op met een stofzuiger. Deze methode werkt ook voor textiel, gewoon toevoegen aan de wasmachine of aan het water dat wordt gebruikt bij het schoonmaken. Met deze truc verwijder je gemakkelijk vuil en geurtjes, zowel van vloeren als van vloerkleden, tapijten en andere textielmaterialen. Tot slot, als de geur van een kamer hinderlijk voor je is, raden we aan om natuurlijke luchtverfrissers te gebruiken. Het idee is om remedies te gebruiken die geuren niet maskeren, zoals traditionele producten doen. Om verder te gaan, meng je gewoon twee kopjes water, een half kopje citroensap en nog een half kopje bakpoeder. Spray het mengsel op je tapijten, gordijnen en fauteuils en geniet van een aangename citrusgeur. Een dier heeft wel eens een ongelukje… Soms hebben huisdieren ongelukjes en doen ze hun behoefte in gebieden waar dat niet zou moeten. Met een goede opvoeding en zindelijkheidstraining ( in het geval van honden) en met een kattenbak (in geval van katten) zal dit niet vaak voorkomen. Maar als dit gebeurt dan moet je handelen. En hoe eerder je dat doet, hoe beter. De eerste stap is om het door het ongelukje aangetaste oppervlak te drogen met absorberend papier. Alle urine of poep die je van de vloer verwijdert maakt de rest van het proces gemakkelijker. Meng vervolgens drie delen azijn met een van water en laat het getroffen gebied weken. Droog opnieuw en voeg een beetje zuiveringszout toe om de geur te absorberen. Aan dit mengsel voegen we dan een beetje waterstofperoxide en nog een beetje afwasmiddel toe. We zullen dit laten inwerken en het gebied zoveel mogelijk laten drogen. We ronden het proces af door de stofzuiger opnieuw door het getroffen gebied te leiden, om eventuele resten te verwijderen.

[peterpijls1965]

Kwakoe ontvluchtte de plantage

Drie keer mocht ik het Kwakoefestival bezoeken in de Bijlmer, jaarlijks samen met een miljoen andere belangstellenden.

Het begon als een voetbaltoernooi voor Surinamers in Zuidoost, nu is Kwakoe of Kwaku een niet meer weg te denken multicultureel fenomeen.

Eerlijk gezegd kwamen we er ook om het lekkere Surinaamse eten, en ik speciaal voor het Surinaamse Parbobier, gebotteld in literflessen. Ik vraag me nog steeds af waarom dat bier niet op grote schaal verkrijgbaar is in Nederland, maar misschien doet de brouwerij in Paramaribo niet aan winstmaximalisatie. Anderzijds is Parbo een Heineken-dochter, dus het distributiepotentieel is er.

Kwakoe was een legendarische slaaf die de plantage ontvluchtte, het oerwoud in. Surinaamse bronnen leren me dat het mogelijk een mythisch verhaal is, maar feit is dat veel slaven uit de plantages probeerden te ontsnappen, de vrijheid tegemoet. Ze noemden zich Marrons of Bosnegers en verschuilden zich diep in de wouden voor hun meesters die de honden en de killers op ze sf stuurden, ook vaak met succes, en met gruwelijke gevolgen voor de gepakte slaaf.

Op Kwakoe zag ik een hilarische maar ook bloedserieuze miss-verkiezing, Jeroen Pauw met een kater, maar nooit een voetbalwedsstrijd, terwijl het daar toch mee begon.

Zoals bekend is de Bijlmer al decennia een smeltkroes van culturen. Behalve heel veel Surinamers, steeds vaker ook in koopwoningen, komen ook de plaatselijke Antillianen en Ghanezen massaal op Kwakoe af.

Foto: Het Parool

[sherlockingmyhouse]

Wat mogen honden niet eten

Er zijn veel voedingsmiddelen die giftig zijn voor honden die ze niet mogen eten. Hier zijn enkele voorbeelden:

Xylitol: Dit is een zoetstof die veel wordt gebruikt in kauwgom, snoep en gebak. Het veroorzaakt een snelle afgifte van insuline, wat kan leiden tot hypoglykemie (lage bloedsuikerspiegel) en leverschade.

Avocado's: De schil en pit van avocado's bevatten persin, een verbinding die giftig is voor honden en braken, diarree en hartproblemen kan veroorzaken.

Uien en knoflook: deze groenten bevatten natriumnitriet, een stof die bloedarmoede en andere bloedproblemen bij honden kan veroorzaken als ze in grote hoeveelheden worden gegeten.

Chocolade: Chocolade bevat theobromine, een verbinding die giftig is voor honden en braken, diarree, hartaandoeningen en zelfs de dood kan veroorzaken.

Alcohol: Alcohol kan braken, diarree, verwardheid, ademhalingsmoeilijkheden, coma en zelfs de dood bij honden veroorzaken.

Vis: Vissen met een hoog kwik- of loodgehalte, zoals zwaardvis, marlijn, tonijn of tandbaars, kunnen giftig zijn voor honden.

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Zeg de rechtvaardige dat het hem goed zal gaan, dat hij de vrucht van zijn daden zal eten. (Jesaja 3:10) Lees verder Psalm 37:16—40. Zeg de rechtvaardige dat het hem goed zal gaan,” van het begin tot het einde van het jaar. Van zonsopgang tot zonsondergang. Van de eerste avondschaduwen tot de morgenster schijnt. Het zal goed met hem gaan als God hem net als Samuel uit het bed van zijn jeugd roept. Het zal goed met hem gaan als hij net als David in ouderdom laat opblijft om zijn leven af te sluiten met een lofzang. Het zal goed met hem gaan als hij net als Salomo erg rijk is en het zal goed met hem gaan als hij net als Lazarus bij de poort ligt terwijl de honden zijn zweren likken.  Het zal goed met hem gaan als hij net als Job zijn voeten wast met olie en zijn voetstappen met boter. Het zal goed met hem gaan als de vorsten hun hoofd voor hem buigen en de groten der aarde hem hulde bieden. Maar het zal even goed met hem gaan als hij zich net als Job, in zijn beproeving, schrapt met een potscherf, zijn kinderen weg zijn en zijn vrouw hem verzoekt om God te vervloeken. Zijn vrienden zijn ellendige troosters geworden, maar met hemzelf zal het goed gaan, het zal altijd goed gaan. De tekst betekent kennelijk dat het altijd goed gaat met de rechtvaardige en nooit anders dan goed want er wordt geen tijd genoemd, geen seizoen uitgesloten daarom gaat het voortdurend goed. Moedgevend is dit woord! Wie zegt hoe zoet het is? In tijd en eeuwigheid, Is ’t met de rechte goed. ’t is goed als vreugde rijst, ‘t is goed als lijden stroomt, ‘t is goed als ’t donker is, En als verzoeking blaast. Ter overdenking We worden alleen rechtvaardig als we vertrouwen op de Heere Jezus Christus en wat Hij voor ons gedaan heeft (Romeinen 5:19). Het zal zeker altijd en in alle omstandigheden goed gaan met de rechtvaardige omdat “Hij alles heeft goedgemaakt” (Markus 7:37). Preek 729, 13 januari 1867

[twafordizzy]

De hotdog gehoorzaamt, aldus Midas D.

De hotdog gehoorzaamt, aldus Midas D.

https://youtu.be/Ie8bsF9hCUw Poezen bestonden altijd al. Honden zijn lang geleden door de mens gemaakt, van een oude wolf. Dat is ze nog steeds aan te zien. Omdat ze het liefst een grote prooi eten, een hert bijvoorbeeld of een rendier, moeten wolven hecht samenwerken. Daarvoor is een sociale structuur nodig. Voor inspraak en overleg zijn honden echter te stom. Liever handhaven ze een strikte…

[hildeshongarije]

R.I.P. Duña

24 november 2022

Onze mooie lieve zwarte blinkemie is niet meer

Ze was al een tijdje minder goed aan ‘t eten.  Maar ze heeft nog al zulke periodes gehad.  Meestal was het dan omdat ze de dagelijkse kost een beetje beu was.  Enkele keren ‘iets anders’ tussen de korrels mengen, en het was waar opgelost.  Ook had ze vrij gevoelige darmen en in stressy tijden resulteerde dat nogal eens in een beetje diarree.  Bezoek in het gastenhuisje, werkmannen in huis of tuin, het hout dat geleverd werd en daarna ook nog eens gezaagd en gekloofd en opgeborgen in de schuur ...  Alles wat buiten de dagelijkse routine viel, leverde stress op. 

Dus toen ze weer met lange tanden begon te eten, waren we niet meteen ongerust. Ander vlees werd ingeslagen ... blikvoer, vlootjes, soep ...  zodat we veel konden afwisselen en het ontbijt boeiend houden.  Want ja, het was enkel bij het ontbijt dat ze minder goed at.  Ik geef de honden hun dagelijks rantsoen in twee keer ... om 6u30 en rond 17 uur.  De verandering naar winteruur speelde natuurlijk ook weer parten.  Maar ‘s avonds at ze met veel smaak de hele kom leeg.  Ook snacks tussendoor wilde ze maar al te graag : denta sticks, gedroogde konijnenoren, gedroogde kippenborst, kalfshoefjes ...  Voor de rest was ze vrolijk en speels en haar velletje glansde.

Het werd steeds moeilijker om haar te overtuigen om ‘s morgens alles op te eten.  Steeds vaker at ze slechts de helft.  Geen nood ... ik verminderde de ochtendportie en gaf extra ‘s avonds.  Dat lukte redelijk, maar toen sloeg ze soms het ontbijt over.  

Op vrijdag 18 november liep ze gewoon weg uit de keuken.  En zondag was ze ook ‘s avonds niet meer te overtuigen om te eten.  We gaven haar allerlei lekkere en goed ruikende hapjes zo uit de hand.  Dat wilde ze wel, oef!  Ze werd zichtbaar heel mager.  We besloten naar de dierenkliniek van Dr. Gippert in Kaposvár te gaan.  Maar maandag is het daar altijd vrij druk en voor onze angsthaas is dat nog meer stress.  

Dinsdagmorgen vertrokken we meteen na het ontbijt.  In de dierenkliniek werkt een heel team van dierenartsen, stagiairs en verplegers.  Een hele lieve jonge dierenarts, dr. Fanny, behandelde onze Duña.  De communicatie verliep in vlekkeloos Engels, wat voor ons wel makkelijk was. Er werd bloed genomen en ze kreeg twee verschillende infusen.  Ook enkele spuitjes met vitamines en een eetlustopwekker werden in haar billen geprikt. Meteen zagen ze al dat de bloedsuikerwaarden ok waren.  Voor de andere resultaten moesten we de volgende dag terug komen.  ‘s Avonds at Duña ongeveer de helft van haar portie.  En ook enkele stukjes salami en lunchworst uit de hand.

Woensdagmiddag mochten we meteen in de behandelkamer bij dr. Fanny. De resultaten leken niet meteen onrustwekkend, maar wel waren de leverwaarden gestoord.  Ze had nu ook koorts.  Dr. Fanny ging telefonisch overleggen met dr. Gippert.  Nog een hele batterij aan spuitjes, weer infuus en siroopjes in haar mond.  Het werd haar allemaal een beetje te veel.  We kregen een afspraak voor donderdag bij dr. Gippert himself en die zou een echo van de buikholte doen.

Duña at nu helemaal niet meer en werd steeds apatischer.  Ze ging wel nog heel flink naar buiten om te plassen.  Telkens wandelde Pipa met haar mee naar buten en begeleidde haar weer naar binnen.  

Donderdagmorgen gingen Pipa, Zohra en Xena heel dicht om haar heen liggen, Duña bewoog amper.  Ze gaf het echt op!    In de dierenkliniek werden we opgewacht door dr. Gippert en zijn team ... we waren blij dat dr. Fanny eer ook was.  Dat was toch meer vertrouwd voor Duña.  Luc mocht haar op de tafel leggen.  Er zou eerst een RX genomen worden en die werd besproken door de dokter en Fanny. Daarna werd het apparaat voor de echo er bij gehaald. Luc mocht bij Duña blijven, al maakte ze geen bezwaar tegen het onderzoek.  Meteen werd het duidelijk.  Ik werd er ook bijgeroepen.  En toen kregen we te horen dar Duña kanker had ... aan de bijnieren. 

Dr. Gippert stelde ons drie opties voor.  1) haar open doen, de diagnose nog eens vaststellen en weer sluiten.  Het was niet operabel meer.  2) Comfortmedicatie geven voor de laatste dagen.  3) haar laten inslapen.  Onze blikken kruisten elkaar en we wisten wat we zouden doen.  Ze had nu genoeg geleden.

We mochten erbij blijven terwijl dr. Fanny haar eerst een slaapmiddel toediende.  Duña verzette zich niet en ging heel rustig met haar kopje in onze handen, slapen.  Daarna volgde de laatste injectie.  Alles verliep zeer sereen.  We kregen ook alle tijd.  Dr. Gippert kwam terug binnen .. pakte haar kopje vast en drukte zijn voorhoofd er tegen, terwijl hij maar “sorry, sorry” bleef zeggen.  Luc ging de auto halen en haar dekentje.  Intussen vertelde dr. Fanny nog dat op de RX te zien was dat ze een oude schotwonde in haar rug had.  Dat wisten we niet, dat moest dus nog van in Spanje zijn.  Geen wonder dat ze altijd zo panisch was voor vuurwerk en het schieten van de jagers!

Thuisgekomen legden we haar op de gaanderij op nog een deken.  Ik liet haar hoofd vrij zodat de andere hondjes afscheid konden nemen.  Er werd veel gesnuffeld.  Ze wilden voortdurend weer naar buiten, net alsof ze het niet konden geloven.  Xena ging herhaaldelijk tegen haar blaffen ... “wakker worden, toe sta nu eens op” .... 

We hebben haar laten ophalen voor crematie.  Vrijdag werd de urne terug thuis gebracht.  Die gaan we een mooi plekje geven in de tuin.  Vlak bij de omheining vooraan ... haar lievelingsplekje om naar voorbijgaande schoolkinderen te blaffen.

We treuren allemaal ... wij hebben het er moeilijk mee.  Maar ook de hondjes zijn niet in hun normale doen.  Pipa loopt heel triest rond, ze mist haar speelkameraadje.  Zohra wist de eerste dagen geen blijf met zichzelf en kon nergens lang blijven liggen.  Ze zonderde zich ook af, ging ergens alleen liggen.  En Xena wilde constant dicht bij ons zijn.  Intussen gaat het al wat beter.  We zullen onze mooie zwarte heerlijke blinkemie nooit vergeten.  9 Jaar mochten we genieten van haar gezelschap ... 9 heerlijke jaren. 

Duña, doe daar over de regenboog de groetjes aan Ziva, Nena, Ayla en Thor!

[petcare4all]

Kunnen honden appelmoes eten?

Kunnen honden appelmoes eten?

Het goede nieuws is, JA! je hond kan appelmoes eten. Maar appelmoes komt met veel voorzorgsmaatregelen / do's en don'ts wanneer je het aan je harige vriend aanbiedt. Het kan zowel gezond als gevaarlijk zijn voor uw hond, afhankelijk van hoe u het serveert. Laten we dus begrijpen waar je rekening mee moet houden tijdens het voeren van deze zoete snack aan je hond. Voordelen van appelmoes Iedereen…

[voordeelhond]

De beste hondenbrokken kopen!

De beste hondenbrokken kopen!

Het meest eenvoudige voer dat je een hond kunt geven is de hondenbrok. Maar ook daarin kun je het zo uitgebreid maken als je zelf wil. Waarbij de voeding die in de brokken aanwezig is vooral heel belangrijk is. Je wil uiteindelijk dat je hond alle bouwstoffen tot zich kan nemen. Waardoor de hond zich gezond en goed voelt. Let dus goed op welk soort brokken je kiest en wat er in de brokken aan…

[fionainfrankrijk]

Ik ben voor het eerst van april tot september in Frankrijk geweest. Het persoonlijke experiment was of ik het langere tijd in m’n eentje zou redden in la douce France.

Ik ben 2x een weekje terug naar Nederland gegaan vanwege de verjaardag van dochterlief en het North Sea Jazz festival in Rotterdam, waar we o.a. Seal en Lizzo gezien hebben. Dat was geweldig maar lijkt alweer een eeuwigheid geleden.

De zomer was lang en heet in Frankrijk. In het begin was het wennen om alleen te zijn en dan is ons huis best groot. Ik ging heen met plannen om te schilderen en te schrijven.

Gek genoeg is daar niets van terecht gekomen. Ik besloot de plannen uit te stellen tot in het najaar in Nederland, overigens zonder schuld gevoel!

Ik was immers druk met m’n Franse huis en haard en de dagen vlogen voorbij. Project tuin was gestart, de honden moesten uit, de boodschappen moesten worden gedaan (dat duurt best lang in Frankrijk), de was en ook het schoonmaken, nadat ik mijn fijne werkster helaas kwijt raakte aan dorpsgenoten. En dan is zo’n dag snel om. Niet te vergeten het entretien (onderhoud) van het zwembad en het water geven aan de nieuwe tuin plantjes. S avonds als manlief belde was ik vaak te moe om lang te praten. En hij andersom ook want bij hem in Nederland ging het werk gewoon door.

Tijdens de hele hete weken liet ik project bibliotheek verven ook maar varen en deed ik mijn best het huis koel te houden door de luiken dicht te houden en de fans te laten draaien. In de woonkamer bleef het door de dikke muren aangenaam koel gelukkig maar op de slaapkamers bleef de warmte hangen waardoor je s nachts bijna je bed uit dreef. Volgend jaar toch maar een mobiele airco aanschaffen, da’s met 38 graden overdag, dalend naar 30 graden s nachts echt geen overbodige luxe!

Het was een andere zomer dan de anderen. Mensen waren veel op- en neer aan het reizen en drukker dan anders met bezoek van familie en vrienden. We zijn niet zo veel als in de andere zomers gezamenlijk naar de zondag brocantes geweest, maar dit jaar zijn we wel een aantal keer naar de avond gourmet markten gegaan die bijna in elk dorp gedurende juli en augustus gehouden worden. Typisch Frans; met z’n allen eten aan lange tafels. Erg leuk, maar niet echt ‘haute cuisine’!

Er waren een aantal dorpsfeesten in ons dorp waaronder het ‘fete de chasse’ (jagers feest) waar we wild zwijn aten wat in de bossen rondom ons dorp is geschoten. Misschien gruwel je ervan als je vegetariër bent. Op 1 van de andere fetes heb ik portretten gemaakt die goed in de smaak vielen. Zittend voor ons huis vroeg ik 4 euro voor een portret. Op een gegeven moment stond men er zelfs voor in de rij!

We hebben best wat boxen afgevinkt deze zomer. Echtgenoot besloot op een gegeven moment te komen om zijn vakantie te houden en heeft wat kleine mankementen opgelost. Fijn dat de voordeur niet meer aanloopt bijvoorbeeld! Ook hebben we het dak laten reinigen en een traploper op de trap laten plaatsen. Dat staat leuk en is een stuk veiliger.

Als klap op de vuurpijl hebben we het laatste weekend van augustus onze trouwdag (38e!) in Bordeaux en in le Cap Ferret gevierd. Bordeaux is een heuse charismatische stad en le Cap (een schiereiland bestaande uit verschillende vissersdorpjes) erg pittoresk. Heerlijk om even uit het roddel circuit van het leven in een klein dorp te zijn! Voor manlief een droom om zoveel verse oesters en zulke heerlijke Bordeaux rose te kunnen drinken!

Morgen staat in het teken van ons vertrek terug naar het kikkerlandje waar het andere leven op ons wacht. Familie en vrienden zullen we weer zien en ik kijk er naar uit. Maar het is altijd een dubbel gevoel want ik zal m’n huis en alles wat ik hier achter laat missen. Het Franse leven. Zit. In. M’n. Hart.

[fransopdefiets]

6-7 Stamford Bridge

Gisterenavond naar de pub bij de camping gelopen, sorry we are fully booked. Die heb ik nog niet eerder meegemaakt. Was ik nu maar gaan fietsen, dan had ik meer opties gehad! Via google vind ik de Piebald Inn, een beetje vreemde naam, maar je kunt er eten. Als ik daar aankom: heeft u gereserveerd? Als ik nee zeg, wordt er vreselijk gepuzzeld en geschoven en ik krijg ik een plekje in één van de eetzalen. Helemaal afgeladen met liefhebbers van de goede Engelse pie. Want daar gaat het hier om, ze hebben 52 verschillende varianten. Met vis, met vlees, met nieren en pens en zelfs vegetarisch. Bij de bar hangt een groot bord waarop staat hoeveel exemplaren van elke pie nog beschikbaar zijn. Ik ga voor de geit, er zijn er nog maar 2, dus die moet wel goed zijn. Er komen chips en erwten bij (uiteraard). Ik zak lekker weg in mijn hoekje met een pint en schrijf mijn verhaal van de dag af. En inderdaad, een enorm stuk pie, vette jus en dikke patatten met groene doperwtjes. Toe neem ik sponge cake met aardbeienjam en custardsaus.

En ik had een plan, ik moest over twee dagen in Churchill’s Hotel in Wombwell zijn. Daar heb ik een kamer geboekt. Dat is nog 180 kilometer, maar overwegend vlak, dus dat gaat lukken. Ik probeerde ook nog de camping voor morgen te verifiëren, maar ze zijn continu in gesprek. Nou ja, dan bestaat het nummer in elk geval nog.

Waarom Wombwell? Omdat ik van daaruit de Pennines in hapklare brokken kan oversteken. Je moet namelijk twee keer naar 500 meter klimmen over gravelpaden en nu kan ik het zo indelen dat ik niet beide pieken op één dag hoef te doen. En dan nog, ik word gewaarschuwd dat je die pieken moet beschouwen als “Alpine crossings”, dus niet doen bij mist, sneeuw, onweer en harde wind. Dat belooft wat!

Wat me de afgelopen dagen ook opgevallen is, is dat de Engelsen echte hondenliefhebbers zijn. Die oude spoorlijntjes worden ook als wandelpad gebruikt en je moet voortdurend afremmen voor mensen die keurig gecoiffeerde honden uitlaten, allemaal even goed gemanierd. Die komen meteen als het baasje roept en wachten keurig in de berm tot ik voorbij ben. Ik zeg dan altijd vriendelijk gedag en dankjewel. De meeste mensen knikken me dan vriendelijk toe, op de enkeling na die vindt dat fietsers hier niet thuis horen.

Ik werd gisterenavond om 11 uur wakker, er liep een hele groep lachende en pratende mannen voorbij. Ik dacht nog, de pub is zeker net dicht gegaan, maar even later brak er een hels kabaal los. Het bleken spoorwegarbeiders die in de nachtelijke uren de rails kwamen verwijderen. Daarbij wordt met mokers op ijzeren spoorstaven geslagen en met een soort gemotoriseerde schroefmachines worden de bouten los gedraaid. Ik moet zeggen dat ze wel doorwerkten want in de loop van de nacht verwijderden ze zich steeds meer van de camping.

Het is een totaal ander landschap vandaag, grote heuvels met uitgestrekte akkers. Er staat een vlagerige koude wind tegen. Nadat ik weer eens mijn fiets naar boven geduwd heb en met bonzend hart sta te wachten tot mijn ademhaling weer een beetje gekalmeerd is, besluit ik tot een ernstig gesprek met mezelf. Waar zijn wij eigenlijk mee bezig, mijnheer Hoving? Dit is nog lang niet het zwaarste deel van de route en je komt nu al kracht en conditie tekort. Komt daarbovenop nog eens het besef dat ik een dag achterloop in mijn hoofd en vanavond al in Churchill’s Hotel verwacht wordt in olaats van morgenavond en dat is nog 120 kilometer hiervandaan.

Tijd voor pas op de plaats. Ik ga naar de camping van Stamford Bridge vlak bij York. Daar krijg ik een prachtige plek aan een vijver op een enorm grasveld.

En ik sla aan het rekenen. Zelfs met een betere conditie wordt het hard werken om op tijd in Harwich te komen als ik eerst naar Southampton wil. Dus ik maak een nieuw plan. Optie 1: kortere dagafstanden en langer wegblijven is niet mogelijk. Ik heb ook maar vier weken vakantie. Optie 2: ik zoek de route van de LF1 op, die gaat van Hull naar Harwich en die is een stuk minder inspannend. Dat lijkt me de beste keue. Morgen naar York om te proberen een gids van die route te krijgen en dan overmorgen op pad. Kan ik intussen nog een beetje bijkomen van de afgelopen twee dagen.

Het is wel een teleurstelling, maar ik merk dat dit plan toch wat te hoog gegrepen was.

Gefietste afstand: 62

Tijd: 5 uur

[over-huisdieren]

Gedurende vele jaren hebben we niet veel andere opties gehad om onze huisdieren te voeren dan het gebruikelijke voer. De markt is echter veranderd en tegenwoordig vinden we veel interessantere alternatieven, zoals gehydrolyseerd hondenvoer. Als je 10 jaar geleden terug denkt over wat je toen kocht qua voeding is het zeker aanzienlijk veranderd. Zeker met betrekking tot het soort voedsel dat je nu eet. Dezelfde beweging die zich bij mensen heeft voorgedaan, is ook aanwezig in bedrijven die zich toeleggen op het maken van diervoeder. We zien het bewijs in noviteiten, zoals gehydrolyseerd voer voor honden, dat als een van de laatste op de markt is gekomen. Een ideaal product voor gevoelige dieren en dat zorgt voor een zeer interessant voedingsprofiel. Heb je nog nooit van dit soort voedsel hebt gehoord? Wil je er meer over wilt weten? Hier geven we je de antwoorden. Wat is gehydrolyseerd hondenvoer? Zoals de naam al doet vermoeden, zou dit het voedsel zijn dat is gemaakt door middel van een hydrolyseproces. Dit vereist het gebruik van water om de eiwitmacromoleculen chemisch te breken. Hierdoor is een eiwit met een kleinere moleculaire grootte verkregen dat talrijke voordelen voor het dier genereert. Het beste van dit proces is dat het de kwaliteit van deze eiwitten niet verandert. Het laat ook geen residuen achter die afkomstig zijn van het hydrolyseproces. Aangezien het enige wat het hierbij gebruikt water is. Zo heeft het de maximale zuiverheid. Overigens, hoewel dit proces nieuw lijkt, wordt het al jaren toegepast in andere sectoren die met voeding te maken hebben. De belangrijkste is die van pap en andere babyvoeding, waarin gehydrolyseerde granen meestal de basis van het product vormen. In dit geval wordt het proces gebruikt om de zetmeelketens van deze granen te breken in eenvoudigere, meer voedzame elementen. Deze zijn ook veel gemakkelijker te verteren zijn voor baby's. Dus de aanpak is dezelfde als die we hebben besproken in het geval van voedsel voor huisdieren. Welke voordelen heeft gehydrolyseerde hondenvoer? Het idee om eiwitten op te splitsen in kleinere is niet zomaar een bevlieging, het heeft een reden. Veel honden hebben allergische of auto-immuunziekten die verband houden met eiwitsynthese. Deze aandoening komt voor bij honden van middelbare of oudere leeftijd. Er zijn zelfs bepaalde rassen die een grotere neiging hebben om de ziektes te ontwikkelen. Er is belangrijkste voordeel van het Hydrolyseproces. Door de grootte van de eiwitten te verkleinen, ze niet worden gedetecteerd als een bedreiging door het immuunsysteem. Zodat het dier en bijgevolg niet de immuunrespons activeren die die allergieproblemen veroorzaakt. Daarom kan de hond genieten van een compleet dieet, zonder de spijsverteringsproblemen die conventionele voeding zou veroorzaken. Een ander voordeel van dit soort hondenbrokken is dat het dier zelfs voedsel kan eten waarvoor het een bepaalde allergie heeft. Jjuist vanwege dit organische onvermogen om de eiwitten die het binnenkrijgt te herkennen. Zo kan een hond die bijvoorbeeld gevoelig is voor rundereiwitten een gehydrolyseerd voer op basis van dit ingrediënt binnenkrijgen. Hebben gehydrolyseerde voedingsmiddelen nadelen? Hoewel het hydrolyseproces veel voordelen heeft, heeft het ook enkele nadelen die bekend moeten zijn. Een van de belangrijkste heeft te maken met het spijsverteringsproces. Omdat de eiwitten al tijdens het hydrolyseproces zijn afgebroken, wordt het spijsverteringsproces verkort en overbodig, wat een deel van de enzymen die daarbij betrokken zijn, aantast. Een ander nadeel van dit soort hondenbrokken is dat dit hydrolyseproces soms een deel van de microdeeltjes in het eiwit kan elimineren. Iets dat over het algemeen het voedingsprofiel van de formule niet overmatig beïnvloedt. Dit omdat deze elementen worden vervangen door vergelijkbare of, eenvoudigweg, meer gehydrolyseerd eiwit wordt toegevoegd om dat gebrek aan micro-elementen te dekken.

Ten slotte hebben sommige van de gehydrolyseerde hondenvoer die we op de markt vinden eiwitbronnen van lage kwaliteit, zoals de beroemde sojaboon. Iets vergelijkbaars met wat er ook gebeurt met conventioneel voedsel. Dit alles zonder te vergeten dat veel van deze formules een hoger koolhydraatgehalte hebben dan wenselijk zou zijn, wat ook niet geschikt is voor bepaalde huisdieren. In welke gevallen worden gehydrolyseerde hondenvoer aanbevolen? Dit antwoord moet worden gegeven door een dierenarts die, na een juiste diagnose van ons huisdier, het gebruik van dit product aangeeft. In feite doen de merken die dit soort hondenbrokken aanbieden dit meestal binnen hun veterinaire diëten. Dat gezegd hebbende, dit soort voedsel is geschikt voor al die huisdieren die last hebben van hyperactieve problemen met het immuunsysteem of allergieën. Het is echter belangrijk om te weten dat dit voedsel alleen dient om het immuunsysteem van het dier te "misleiden"; dit om de reactie te vermijden die wordt gegenereerd door conventionele eiwitten. Daarom elimineert dit voedsel de ziekte niet en is het ook geen behandeling ervoor. Iets dat belangrijk is om in gedachten te houden met betrekking tot het onderhouden van de rest van het dieet van de hond. Meer blogs lezen, klik snel voor meer leesplezier