#donders fijne vrouw

[peterpauldoodkorte]

donders fijne vrouw

ik zeg het welgemeend trots en dankbaar ook wat heb ik vol genoten van het samen werken gefocust op de opgave het regelen van beheer eenvoudiger te maken altijd kompas houdend beukte jij de weerstand van de klunzen en ezels in het systeem in verzet dat die regels aanprijst die juist wat is bedoeld weer ondoenlijk maken de warboel ontwarrend die stelsels veroorzaken smeedde jij zo een keten die…

[horatiuswillneverdie]

Testament

Na tweeëntwintig jaren in dit leven maak ik het testament op van mijn jeugd. Niet dat ik geld of goed heb weg te geven, voor slimme jongen heb ik nooit gedeugd. Maar ik heb nog wel wat mooie idealen, goed van snit, hoewel ze uit de mode zijn. Wie ze hebben wil, die mag ze komen halen, vooral jonge mensen vinden ze nog fijn.

Aan mijn broertje dat zo graag wil gaan studeren laat ik met plezier het adres na van mijn kroeg, waar ik te veel dronk om een vrouw te imponeren en daarna de klappen kreeg waarom ik vroeg. En dan heb ik nog een stuk of wat vriendinnen die wel opgevoed en zeer verstandig zijn en waarmee je dus geen donder kunt beginnen, maar misschien krijgt iemand anders ze wel klein.

Voor mijn neefje zijn mijn onvervulde wensen wel wat kinderlijk, maar ach ze zijn zo diep. Ik behoorde immer tot die groep van mensen voor wie het geluk toch altijd harder liep. Aan mijn vrienden laat ik gaarne het vermogen om verliefd te worden op een meisjeslach. Zelf ben ik helaas een keer te veel bedrogen, maar wie het eens proberen wil, die mag.

Mijn vriendinnetje, ik laat je alle nachten dat ik tranen om jouw ontrouw heb gestort. Maar onthoud dit wel: ik zal geduldig wachten tot ik lach omdat jij ook belazerd wordt. En de leraar die mij altijd placht te dreigen: jongen, jij komt nog op het verkeerde pad, kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen. Dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

Voor mijn ouders is het album met de plaatjes die zo vals getuigen van een blijde jeugd. Maar ze tonen niet de zouteloze praatjes die een kind opvoeden in eer en deugd. En verder krijgen ze alle dwaze dingen terug die ze mij te veel geleerd hebben die tijd. Ze kunnen mij tenslotte ook niet dwingen groot te worden zonder diep berouw en spijt.

En dan heb ik ook nog enkele goede vrienden maar die hebben al genoeg van mij gehad. Dus ik gun ze nu het loon dat ze verdienden, alle drank die ze van mij hebben gejat. Verder niets, er zijn alleen nog een paar dingen die ik houd omdat geen mens er iets aan heeft, dat zijn mijn goede jeugdherinneringen, die neem je mee zolang je verder leeft.

[pietervierstraete]

“Ik kon me nergens verbergen voor de donder, dus was ik niet bang.”

Met alle vreemde megalomane dweebs die tegenwoordig onze staatsinstellingen onveilig maken, wilde ik wel eens weten hoe het er vroeger aan toe ging bij de mensheid, toen er nog geen Facebookdiscussies waren. Want: weliswaar zeer irritant al die geweldloze, verbale agressie maar toch beter dan elkaar met een zwaard (of een mes...) te lijf gaan he.

Alleen blijft het vervelend dat onze vrij progressieve en geweldloze Westerse democratie er ook niet echt in lijkt te slagen om écht goede leiders aan te stellen. Soms wel, soms niet, ligt helemaal niet altijd aan de kiezer maar ook aan het politieke systeem, de media... noem maar op.

Hoe het ook zij: Djenghis focking Kahn verenigde in de 12e eeuw na Christus op zijn paard zowat de hele bewoonde aardbol onder zijn vlag in het gigantische Mongoolse Rijk. Dit bewerkstelligde hij tijdens één mensenleven - het zijne. Naar het schijnt was ie ook verantwoordelijk voor 40 miljoen doden en het bijbehorende onnoemelijke menselijke leed van het verlies van geliefden, een ledemaat, oog en zo voort. In ieder geval was Djenghis iemand die een indruk naliet. We zijn als ras blijkbaar tot veel in staat.

MONGOL (2006), een historisch drama over de Opper Mongool van de excentrieke Russiche regisseur Sergei Bodrov, kwam dus precies op het gepaste moment uit de Lumièrehemel in mijn handen vallen. Destijds hebben we die film blijkbaar uitgebracht. Bovendien werd ie in 2007 genomineerd voor de Oscar van beste anderstalige film. Goede tekens dus. En vandaag voor iedereen eenvoudig te bekijken op Netflix!

99% procent van mijn geschiedkundige kennis heb ik opgedaan dankzij het spel Age Of Empires 1 & 2. Zodoende wist ik dat de nomadische Mongolen geen huizen bouwen en bijzonder bedreven zijn in de paardrijkunst en dat bleek helemaal te kloppen met wat in de film gebeurt.

2006 is trouwens een fantastisch jaar voor epische, historische films. Er is vrij weinig CGI, er zijn geen idiote actiescènes, alleen narratief relevante, in het laatste halfuur begint niet iedereen elkaar in slowmotion uit te moorden, en topregisseur Sergey Bodrov krijgt de vrije loop om zich uit te leven and does he ever: de film is fantastisch in beeld gebracht, landschappen, paarden, de sets, het camerawerk, de authentieke acteurs - meeste waren effectief Mongoolse acteurs - alles ziet er verdorie écht uit, het maakt het kijken van een verhaal over een eeuwige spiraal van geweld een bijzonder fijne ervaring.

Uiteindelijk doet Mongol bijna meer aan als een uit de kluiten gewassen documentaire dan als een typisch historisch oorlogsdrama. De dialogen stelen de show, een voorbeeld daarvan in de titel van dit stuk. De ethiek van de krijgers komt naar voor op een waardige, dramatische manier, alsof ik terug De Bello Gallico aan het lezen was in het 3e middelbaar: alles is passie, wraak, maar met verstand: koelbloedige emotie - de max.

Grootste probleem van deze film is eigenlijk dat ie na 120 minuten gedaan is, en er gerust nog wat bij mocht. Het eerste half uur, hoewel schitterend, is Djenghis een jonge knaap. Ik las ondertussen dat gouwe, ouwe Sergey van plan was een trilogie te maken maar daar jammer genoeg nooit toe is gekomen.

Dikke, vette aanrader dus, deze film, zeker voor fans van het genre. Nog enkele toffe feiten op een rijtje:

- Djenghis Kahn wordt vereerd in grote stukken van de wereld, vooral Mongolië als zijnde een God op aarde.

- Niet in Rusland echter, waar Kahn als enige invasieleger ooit (hoest, Napoleon en Hitler) erin slaagde het volledige land te veroveren. Dat was groot onderdeel van de motivatie van de Russische crew: Djenghis Kahn proberen genuanceerd neer te zetten!

- Djenghis Kahn liet armen geen belastingen betalen, streed actief tegen analfabetisme, moedigde godsdienstvrijheid aan, was zeer loyaal tegen mensen die hij vertrouwde en meedogenloos tegen afvalligen. Zodoende sloten een pak volken zich ‘vrijwillig’ bij zijn Rijk aan vanaf ie voet aan de deur zette.

- Bortë, de prachtige vrouw van Djenghis Kahn in de film, was geen professionele actrice, maar een Mongoolse studente journalistiek, per toeval gevonden op straat.

- Alhoewel Djenghis Kahn slechts één officiele vrouw had waar hij zijn hele leven trouw aan bleef, moet je die trouw wel in een middeleeuwse context zien. Volgens een - volstrekt oncontroleerbaar en ongetwijfeld aangedikt - rekensommetje zou tot op vandaag 1 op de 200 in zekere zin afstammen van de genen van Djenghis Kahn, aangezien ie zijn overwinningen wel eens wilde vieren op de plaatselijke dames.

Mongol - DVD’s zijn moeilijk te vinden, maar dus wel beschikbaar op Netflix!