Finding the body of Prince Józef
Having finished the series about the last year of Prince Józef's life, it is impossible to ignore the issue of finding his body, especially since many paintings illustrating that event were created in that era and later.
The Allies began searching for the bodies of those killed in the Battle of Leipzig already in the afternoon on the 19th October.
Prince Poniatowski's body was found only on the 24th, a very short distance from the place - about three hundred steps - where he tried to cross the Elster. It was recovered from the river, according to Szymon Askenazy, by Leipzig fishermen Johann Christian Friedrich and Johann Christian Meissner, and their assistants Adam Solten and Beniamin Meissner.
At the time of his death, the prince was wearing a Polish general's uniform, with a Virtuti Militari cross on his chest; some sources even state that being found he still was holding a broadsword in his hand. However, the wig Poniatowski used to wear, together with the artificial sideburns attached to it, slipped off the prince's head and wasn't found together with the body.
This circumstance made the identification of the body rather difficult. (Though, I had to say, the body’s state wasn’t as bad as it might be expected on the 5th day after death - the cold water kinda preserved it. Antoni Ostrowski even states that prince’ face was serene, smooth and beautiful as in life. But others wrote that there had been a dark spot on his forehead.)
Nevertheless, the Polish generals who had been taken by Allied as prisoners of war - Grabowski, Kamieniecki, Krasiński, Rożniecki and Umiński - recognized in the deceased man his commander...
Czesław Tański, Prince Józef's body recovery from the Elster
One of the images from my collection even shows prince Józef without his wig (though with sideburns, and moustache - about which I am still not sure whether Poniatowski) was wearing it at the time of his death:
Leszek Woźniak, prince Józef drowning
Having being found, Poniatowski's body was then deposited in the underground vault of the city hall of Leipzig (it was there where the official recognition was made).
Charon, Soldiers carrying the body of Prince Józef
Then it would be buried in the church of St. John (but this is the topic for another post...)
58 notes
·
View notes
Based on the autobiographical novel, the tempestuous 6-year relationship between Liberace and his (much younger) lover, Scott Thorson, is recounted.
Credits: TheMovieDb.
Film Cast:
Liberace: Michael Douglas
Scott Thorson: Matt Damon
Seymour Heller: Dan Aykroyd
Bob Black: Scott Bakula
Dr. Jack Startz: Rob Lowe
Ray Arnett: Tom Papa
Mr. Felder: Paul Reiser
Carlucci: Bruce Ramsay
Mr. Y: Nicky Katt
Billy Leatherwood: Cheyenne Jackson
Tracy Schnelker: Mike O’Malley
Adoption Attorney: David Koechner
Cary James: Boyd Holbrook
Frances: Debbie Reynolds
Lou: Eric Zuckerman
Assistant Director: Eddie Jemison
Director: Randy Lowell
Stunt Actor: Tom Roach
Camera Assistant: Shamus Cooley
Sound Mixer: John Smutny
Rose Carracappa: Jane Morris
Joe Carracappa: Garrett M. Brown
George Liberace: Pat Asanti
Dora Liberace: Casey Kramer
Assistant Stage Manager: James Kulick
Make-up Artist: Paul Witten
Gladys: Deborah Lacey
Sue: Susan Caroll Todd
Backstage Flirt: Austin Stowell
Backstage Flirt: Francisco San Martin
Stagehand: Anthony Crivello
Scott’s Half-Brother, Wayne: Kiff VandenHeuvel
Dorothy: Nikea Gamby-Turner
June: Charlotte Crossley
Liberace’s Attorney: Josh Meyers
Joel Strote: Harvey J. Alperin
Dr. Ronald Daniels: Jerry Clarke
Anchorwoman: Lisa Frantz
Health Department Spokesman: Shaun T. Benjamin
Priest at Funeral: John Philip Kavcak
Young American Dancer (uncredited): Kelly Allen
Funeral Mourner (uncredited): Gregg Atwill
Patron (uncredited): Greg Baine
Guy Outside Casino (uncredited): Brian Blu
Party Guest (uncredited): Paul Borst
Angie Liberace (uncredited): Barbara Brownell
Sex Club Patron (uncredited): Lee Christian
Kazarian (uncredited): Kass Connors
Showgirl (uncredited): Jacquelyn Dowsett
Concert Fan (uncredited): Timothy Skyler Dunigan
Deposition Reporter (uncredited): Fielding Edlow
French Guy #2 (uncredited): Corey Eid
Impossible Dream Dancer (uncredited): Krystal Ellsworth
Young American Dancer (uncredited): Kelli Erdmann
Hair Stylist (uncredited): Amber Lee Ettinger
Young American (uncredited): Derek Ferguson
Adult Bookstore Patron (uncredited): Joe Filippone
Adult Bookstore Worker (uncredited): Aussie Guevara
Dancer (uncredited): Brandon Henschel
Young American Dancer (uncredited): Kara Hess
Stage Manager (uncredited): Lenny Jacobson
Mourner (uncredited): Richard Allan Jones
Valet (uncredited): Adam J. Kassel
Impossible Dream Dancer (uncredited): Dominique Kelley
Cameraman (uncredited): David Dustin Kenyon
Theatre Stage Hand (uncredited): Kirk Krogstad
Billy (uncredited): Kristin Lindquist
Showgirl (uncredited): Rachael Markarian
Patron (uncredited): Hugo Pierre Martin
Sex Club Worker (uncredited): Paul McDade
Young American Dancer (uncredited): KC Monnie
Bar Patron (uncredited): Max Napolitano
Tailor (uncredited): Gregory Niebel
Show Boy (uncredited): Cassidy Noblett
Dancer (uncredited): Ryan Novak
Young American (uncredited): Meredith Ostrowsky
Sex Couple #1 (uncredited): Lance Patrick
Liberace Showgirl (uncredited): Brittany Perry-Russell
Dancer (uncredited): Ferly Prado
On-Air News Reporter (uncredited): Mike Jerome Putnam
Maitre d’ (uncredited): Thure Riefenstein
Second Anchorwoman (uncredited): Stephanie Maura Sanchez
News Reporter (uncredited): Jimmy Scanlon
French Guy #1 (uncredited): Roby Schinasi
Reporter (uncredited): Nellie Sciutto
Bookstore Patron (uncredited): Franklin J. Sterns
Startz Surgeon (uncredited): C.J. Stussi
Showgirl (uncredited): Becca Sweitzer
Stagehand (uncredited): Trace Taylor
Stagehand (uncredited): Anna Wendt
Print Reporter (uncredited): Ryken Zane
Nightclub Patron (uncredited): Judy Bruno Bennett
Bookstore Guy (uncredited): Cal Rein
Reporter (uncredited): Brian Neil Hoff
Young American Dancer (uncredited): Nick Lanzisera
Mourner (uncredited): Charles Moniz
Showgirl (uncredited): Ayesha Orange
Young American Dancer (uncredited): Jason Williams
Self (archive footage) (uncredited): Johnny Carson
Self (archive footage) (uncredited): Peggy King
Film Crew:
Editor: Steven Soderbergh
Screenplay: Richard LaGravenese
Book: Scott Thorson
Book: Alex Thorleifson
Producer: Susan Ekins
Fir...
0 notes
Episode 809: The Greatest Bronze Age Batman Stories, Part 1
Having finished with the Man of Steel, today’s episode is the first of three looking at the best Caped Crusader stories of the Seventies to the mid-Eighties with the DC3Cast’s very own Vince Ostrowski! Come for the Neal Adams, stay to find out more about double-threat Frank Robbins, the mad genius of Bob Haney, Ra’s Al Ghul, Bruce Wayne and Sgt. Rock teaming up to fight Nazis, Batman’s Congressional career, and much more. All that, and just what the hell a hellgrammite is!
__________
SUPPLEMENTAL MATERIAL
Comics referred to in this episode are:
The Brave and the Bold #79-86, 93, 94
Batman #217, 232, 234, 237, 242-244, 250, 251
Detective Comics #400, 402, 404, 407, 420, 421, 429
Swamp Thing #7
All comics are available as individual issues on DC Universe Infinite except for Batman #242 and 250.
Batman #242 is collected in the Batman: Tales of the Demon collection, and Batman #250 is collected in the first volume of The Greatest Batman Stories Ever Told collection series.
Robots From Tomorrow is a comics podcast recorded deep beneath the Earth’s surface. You can subscribe to it via iTunes or through the RSS feed at RobotsFromTomorrow.com. You can also subscribe to our YouTube channel at this link. You can also follow Greg and the show on Bluesky. Stay safe and enjoy your funny books.
Check out this episode!
0 notes
O-S-T-R - 04/03/2023 - Klub Ucho, Gdynia
O.S.T.R. is one of the most acclaimed Polish rappers and music producers of our time. Born Adam Ostrowski on May 15, 1980, in Lodz, Poland, he started his music career in the late 90s and quickly became a recognizable figure in the Polish hip-hop scene. He is known for his distinctive flow, intricate lyrics, and socially conscious themes, which have earned him a devoted following and critical…
View On WordPress
0 notes
w przeciwieństwie do toalet, osoby nie bywają publiczne.
Stał gdzieś z boku, w cieniu drzewa. Czapkę z daszkiem założył ciasno, prawie że na oczy. Przetrwał tak pięć minut, póki horda dookoła nie rozpoznała w nim Dawida Podsiadło.
To musi być przejebane być Dawidem Podsiadło: jesteś na festiwalu muzycznym, idziesz na koncert Ralpha Kaminskiego, w tłumie czujesz się względnie bezpieczny i anonimowy, ale ci wszyscy ludzie zaraz stratują cię i rozszarpią, ponieważ zaśpiewałeś Małomiasteczkowego.
Zrezygnowany Dawid musiał uciekać, jak kiedyś Lady Diana zwiewała tamtym paryskim tunelem. Nie mam pojęcia — być może resztę festiwalu spędził w toalecie toi toi, chociaż wtedy najgorliwsi wielbiciele jakoś by się do niego dokopali. Ze zbiornika wynurzyłaby się szesnastolatka, cała w kupie i w sikach, z pytaniem, czy Dawid byłby łaskaw zapozywać z nią do selfie — oczywiście nie chcę się narzucać, nie jestem jak reszta twoich fanów i chcę uszanować twoją prywatność — zapewniłaby, a z ucha zwisałby jej papier toaletowy.
Zupełnie coś innego miał na myśli Taco Hamingway podśpiewując, że „gdy wchodzimy do kabiny, nie wiesz nic”. Chciał przez to powiedzieć, że choćby rapował całą prawdę i tylko prawdę, wciąż słuchacze Marmuru, Trójkąta czy Szprycera widzą zaledwie skrawek i obraz Filipa Szcześniaka malują swoimi niedopowiedzeniami, muzycznym fanfiction, inspirowanym analizami z rap genius. Ostatecznie zaszył się przed fanami w Londynie.
Obaj wymienieni wyprzedali wspólny koncert na Stadionie Narodowym. Jedno wynika z drugiego i nie może istnieć w odosobnieniu.
czuję że, czuję że, czuję że... fan zbliża się, zbliża się, zbliża się
Inny przykład — Kamil Nożyński spędzał miło czas na gali KSW. Nagle, o czym opowiedział w ostatniej rozmowie z Winim, poczuł przemożną chęć wysikania się… Wstał z fotela i ruszył w poszukiwaniu kibla, ale wyścig z czasem przerwali mu ludzie, którzy rozpoznali go ze Ślepnąc od świateł. Kubula nie mógł się wydostać z potrzasku. Jak ci ludzie zareagowaliby, gdyby raper i aktor powiedziałby, że przeprasza, ale musi siku? Albo lepiej — co gdyby w repecie na wodospad komplementów odpowiedziałby nieco innym wodospadem?
Ostatnio poznałem Mery Spolsky. Co za wspaniała dziewczyna!
Najpierw dała brawurowy koncert,
a potem, cała zlana scenicznym potem,
ale wciąż dostojna jak nimfa,
na pełnym czerwcowym słońcu,
przez bite dwie godziny,
podpisywała płyty,
przytulała fanów,
była kochana,
cierpliwa,
a ja nie mogłem wyjść z podziwu,
że w oczach miała entuzjam, a nie mord, który ja bym miał na mordzie.
Zagaiłem do niej, że to musi być przejebane być Mery Spolsky: podpisującą cztery tysiące płyt z uśmiechem jak z rozkładówki czasopisma Popcorn. Ona na to, że podpisywałaby kolejne cztery godziny — tyle energii i miłości dają jej te spotkania. Ja jej uwierzyłem. Co więcej, już po wszystkim, jak do Mery podbijały jakieś niedobitki, ze stanikami nieszczęśliwie pozbawionymi jej podpisu, z radością ruszyła spełniać swoją gwiazdorską powinność.
Ja też usiłuję być profesjonalny!
— O 14. muszę jechać na wywiad z Więckiewiczem — w jakimś tam kontekście powiedział mi Jacek Szczerba. Ja na to, że zazdroszczę, że niebywałe, że to musi być przeżycie i ekstra dzień, porozmawiać z takim aktorem. Jacek Szczerba zaśmiał się serdecznie nad tym moim entuzjazmem. Nie było w tym żadnej przechwałki, kiedy powiedział, że nie robi to na nim żadnego wrażenia. Taką ma pracę. Jeździ do włoskich knajp i rozmawia z Robertami Więckiewiczami.
Bo widzicie, o ile sława mi nie grozi, to już kontakt z ludźmi sławnymi jak najbardziej. Że peszą to jedno, gorzej jest przechodzić koło tych wszystkich sław z miną, jakby ci było wszystko jedno, jakby ich widok nie robił na tobie najmniejszego wrażenia. Robią, czasami cholernie robią, a mnie wciąż zdarza się bywać Nianią Franią. Pamiętacie Borysa Szyca na Oscarach? Przeżywał najlepszy czas swojego życia, z dziką frajdą fotografując się z każdym napotkanym gwiazdorem. Niektórzy mu gratulowali, inni śmiali się, że przecież Szyc zagrał w jednym z najważniejszych filmów tamtego roku, jest tak dobrym aktorem jak ci wszyscy amerykańscy superbohaterowie, ale w jakimś sensie uznał swoją niższość i przepełnił swoją instagramową relację trylionem zdjęć z ludźmi sławniejszymi i fajniejszymi niż on.
Nigdy nie poproszę o wspólne zdjęcie! — obiecałem sobie, jak się przyprowadziłem do Warszawy. W postanowieniu wytrwałem do koncertu Ostrego, na tym samym zresztą festiwalu, na którym Dawid Podsiadło spierdalał przed swoimi własnymi fanami, a Mery Spolsky spędziła dekadę na przytulaniu się z fanami i podpisywaniu swoich płyt. Po koncercie, kiedy Adam Ostrowski skończył swój freestyle na bis i schodził ze sceny, podekscytowany skorzystałem ze swoich uprawnień i poszedłem na backstage. Nie chciałem się czaić… Czekałem tylko na dogodny moment, aż skończy z kimś rozmawiać. Mówił, że czeka na żonę.
— Hej, Adam!
Nagle cała uwaga bałuckiego asa zwraca się w moim kierunku.
— Super koncert! Słuchaj, mogę sobie z tobą strzelić fotkę?
— Dzięki stary, jasne…
I coś tam jeszcze chwilę porozmawialiśmy, aż odszedłem wymieniając jeszcze uścisk dłoni. Czy uznałem swoją niższość wobec Ostrego? No trochę uznałem, bo z całym szacunkiem do moich rapowych kompetencji, O.S.T.R. jest w tym ode mnie ociupinkę lepszy.
16 notes
·
View notes