#Kalp sancısı

[beyazkuguu]

"İçimde her şeyi gözleri dolu dolu kabullenen bir kız çocuğu var. Dışımda ise buz gibi bir kadın..."

[hurdahas-blog]

Bir sürü taş oturdu şurama, hayallerimi telef ettiler. Ne yaptım ben diye soramadım.

[kafkaninsevgilimilenasi]

Sevgiyi hiç yaşamamış bir kalp nasıldır bilir misiniz?

Cevap: Küf tutmuş, soğuk, nemli, karanlık duvarlara benzer... Rutubet tutar sevgisiz kalp. Tıpkı yosun tutmuş sert bir kaya gibi.

Kafkanın Sevgili Milenası B.

[burnukizarikbiri]

hayatımdaki müziği kaybediyorum. duymuyorum, görmüyorum, yaşamıyorum. nefes alıyorum, yaşadığımı hissetmiyorum. görüyorum, yaşadığımı hissetmiyorum. duyuyorum, yaşadığımı hissetmiyorum. önceden bana mutluluk veren yalnızlık şimdi batıyor. hayatım birçok yola ayrılıyor. O yolları takip etmekten yoruldum. yönlerimi şaşırıyorum. kutup yıldızım eksik. kaybolurken, batarken sen eksiksin. ağlarken, gülerken eksiksin. canım acırken, ben ölürken eksiksin. hayattayken nefes alarak ölmek ne demek, biliyor musun? aldığın her nefesin sana batması nedir? sadece ağlama krizlerine girmek isterken buna bile iznin yoktur. başını ellerinin içine alıp, kulaklarını tıkadığın ses, seni ellerinin içinde oynatırken o sesi dinlemek zorunda olmak, ne demek? sabah güzel bir oyuncu olup, gece karanlığa sığınarak derdini duvarlara anlatmak ya da... gözyaşların gözlerinden düşmek için cebelleşirken bunun acısını hissedebilir misin? siyahtan ibaret olan hayatında tek arkadaşının siyah olması nedir mesela? acıyan ruhunun dinmesi gerekirken, o ruhu daha da alevlendirmelerini hayal edebilir misin? dikenlerinin içine, kalbine batmasının acısı? bunları hayal gücüne sığdırabilir misin? benim karanlığımı kabul edip, benim dikenlerle dolu kalbime girebilir misin?

19.01.23 19.42

[hisboslugu]

sen gittin; şehrim ayaza, gündüzüm geceye döndü. senin yokluğun içimdeki tüm organları tepetaklak etti, bir yerden çok aşağı düşüyormuş gibi hissettim. bu kalp sancısı benim ölümüm. bu gidiş, benim gelişim. senin yokluğun benim geberişim oldu. içimden dışıma kanlar, içimden dışıma senler aktı. iki gözüm, oğlanım, geri dönüşlere gebe bu şehir. bu şehir, şimdi senin gelişin için şafaklar saymakta. gözlerinden öperim.

[gecebisikleti]

O, uyur…

Çok şey var da yazamıyor insan, yazmak en güzel ilaçtı oysa… Ama ne anlatılır ve nasıl anlatılır. Anlatmak isteyip kelimelerle çığlık atarcasına susuyoruz. Çünkü hiçbir harf yetmiyor, hep biraz eksik veya birazdan fazla olan bizleriz. Kalp kırıklığı değil adı, gönül sancısı belki… Klişelerden sıkılmış, dil sancısı en çok da… O, uyur. Sen yazarsın gecenin bir vakti. Ve o, uyur… Sen büyür büyür de küçücük kalırsın. En çok da hayal kırıklığı… Oysa bu bildik bir acı. Dün de yok muydu sanki, hep vardı. Neden inatlaşıyorsun acılarınla diye sormaz mı insan… Ve o, uyur sen yazarsın.

[huseynmammad]

İşin içinden çıkamadığınızı hissettiğiniz anlar olur bazen. Tüm dünya size karşı birleşmiş, üstünüze doğru geldiğini sandığınız anlar. Nereye kaçsanız kalbinizin acısını geçiremeyeceğini bildiğiniz, kalbinize mütemadiyen batırılıp çıkarılan bıçakların dinmeyen bir acı verdiğini bilirsiniz. İnsanı en çok yıpratan da bu acı halin ne zaman geçecek olduğunu bilemeyişidir. Yani belirsizliktir. Belirsizlik insanı içten içe mahveder. Çekilen onca acıya dayanabilecek gücü bulursunuz da belirsizliğe karşı elinizi kaldıracak kuvvet dahi bulamazsınız. İçinizden "Keşke 1 hafta sonra, 1 ay sonra yahut da 1 yıl sonra geçecek ama o zamana kadar dayanmak zorundasın deseler." dersiniz de ortaya çıkan kimse olmaz. Siz ve içinizde kopan fırtınalar dışarıya sakin bir deniz gibi sürur eder. Ve en çok geceler ortak olur derdinize. İçinizi açabildiğiniz, gözyaşlarınızı gösterebildiğiniz tek zaman odur çünkü. Kendinizi güçlü bir duruşla ayakta tuttuğunuz gündüzün yorgunluğu gece olunca yere yıkar sizi. Biri su istese verecek güç dahi yoktur. İnsan bazen sorgular. Neden bu kadar acı, belirsizlik beni buldu diye. Oysa düşünemez sadece onda olmadığını.. Dünyanın yalan olduğunu bilen herkes için olur böyle haller. Bazen aşık olmuş biri, bazen işinde iflas etmiş biri, bazen sıradan bir şekilde yaşamını idame ettiren biri ve bazense şöhret ve zenginlik içinde olan biri. İnsana has bir boğulma hissidir bu. Dönemsel gelen de vardır, daimi bu hüzne gark olan da. Fakat bu saydıkarımın içinde çıkış kapısını bilen kişiler topluluğun az bir kısmını kaplarlar. O çıkış kapısı en kolayı ama en zorudur da. Allah'ın kapısı. En kolayıdır dedim çünkü bir abdest alıp elleri birleştirmeniz kadar yakındır. Zordur dedim çünkü hiçbir adım atmak istemeyiş hissi insanı yerine saplar. Burada gidin dua edin edebiyatı yapmayacağım kimseye. Ama bilmenizi istediğim bazı şeyler var. Yahut hatırlatmak istediğim. Bilin ki kimsenin gözyaşlarınızı görmediği anda gören biri var. Kimsenin İçinizdeki fırtınaları göremediği anda gören biri var. Kimsenin ağlamanız için omuz vermesi gerektiğini anlamadığı anlarda anlayan bir var. Siz ne kadar uzak hissetseniz de size çok yakın biri var. Herkesin artık yeter biraz mutlu ol deyip sizden uzaklaştığı anlarda hep sizin ona yaklaşmanızı bekleyen biri var. Sen bana bir adım gel, ben sana 10 adım geleyim diyen biri var. Herkesin size nefretle baktığını düşündüğünüzde, kulum bana yaklaşsa da yaralarını sarsam diyen bi Allah var. Her şeyin geçici olduğunu hatırlatan, dünyanın sonu geldiğinde ona yaklaşan kulları için hazırladığı, akılların almadığı, hüznün, kederin, öfkenin, nefretin olmadığı yerler inşa eden Allah var. Şimdi evvel olarak bu yazıları yazan aciz kul ben, ahir olarak da bu yazıları okuyan sen. Çıkış kapısını hatırladık. Ne yapacağımız kendimize kalmış. Ama unutmayın ki yazdıklarım boyunca Allah ile konuşursanız dünyada bu çektiğimiz haller tamamen geçecek demedim. Çünkü bu hayatın imtihan olduğunu unutmamak gerek. İmtihan deyince akıllara lütfen sadece fakirlik, açlık, savaş gelmesin. Çünkü aşk acısı çeken birirnin akıttığı gözyaşları, hüznün ellerinden kendini kurtaramayan bir gencin kalp sancısı, Evlatlarını nasıl en güzel şekilde yetiştireceğini düşünürken boğulan bir anneninn sıkkınlığı, sevgisiz büyümüş birinin yarım kalmışlık hissi, sevilmek isteyen birinin hissettikleri hep imtihan. İmtihanları küçümseyen, yargılayan biri olmaktan hep kaçın. Kimse sınanmadığı imtihanın kazananı değil. Belki acısını küçümsediğiniz bir insanın acısı size yüklense onun kadar ayakta dahi duramayabilirsiniz. Şimdi uzun uzadıya yazdığım yazılardan sonra içinizde kopan fırtınalaraın, sakinleyip güneşle beraber gökkuşağı açan huzurlu anlara kavuşmasını temenni ediyorum. Belki yazımın tamamını okuyacak sadece birkaç kişi olacak ama bu temennim herkes için. Herkese sakin bir huzur temenni ediyorum. Bu yazıdan haberli ya da habersiz herkes için.. Sevgiyle kalın, acı vermeyen bi sevgiyle..

[mormezarlik]

Bi doğum sancısı 57 del ve insan sadece 45 del .. acıya kadar dayanabilir.Regl Sancısı kalp krizi acısına eşittir.

Aynen kadınlar güçsüzdür.Kadınlar güçsüz olmasa o regl sancısınada doğum sancısınada katlanamazdı bu yüzden erkekler dilinize sahip çıkın

[alicetengelenbirisi]

Ve sonunda bugün bitti başım masaya düşmeden.Edebimle 5:50 ye alarm kurup yattım ,fakat hava malum biraz sıcak cam tam kapayınca,aralık olan kısımdan arka dairelerden birinde bir kızçe nasıl ağlıyor içli içli ay beni de üzdü gece gece.Sürekli konuşuyor ama yankıdan netlik yok ben kendimce aşk acısı olmasını diledim.

Hepimizin vardı kalp sancısı,o gece daha basık sanki bitmek bilmeyecek gibi,sabah olunca içinde yine aynı sıkıntının verdiği külçe gibi ağırlık ama bi tık kasvet az gibi.

Gece onun adına çok dua ettim,güneşle beraber tüm kederin dağılsın içli ağlayan kız🥹

Veeeee ben 5:34te gözlerim hala açık gram uyku uyumadan son dakika dalmışım.Sağolsun servisçimiz Fatih abim aradı da 6:30 gibi uyandım😂Artık tek hedefim yumuş yastık😂

[neysetecrubeoldu]

Acısından ağladığınız şeye biri buna mı ağlıyorsun dediğindeki kalp sancısı

[wylxez]

Kalp oyuncağı, kalp sancısı

İki mahvolmuş kalp ama biri diğerinden daha paramparça..

[uykusuzzgecelerr]

Bir anda gelen o kalp sancısı, mide bulantısı kadar iğrenç birşey yok.

[lunakedibaby]

Pencere kenarındaki koltuğuma oturdum, sıcak bir çay demledim ve derin bir nefes aldım. Bu tür anlarda zihnimdeki düşünceler, kalbimin derinliklerinden gelen bir fırtına gibi esmeye başlar. O anlarda seni özlediğimi fark ederim. Yanımdayken bile seni özlerdim, biliyor musun? Mutluyken bile seninle bölüşmek isterdim o anı, sonra bütünleşmek. Ama şimdi, sadece hasret kaldım sana.

Sonra aklıma, bana söylediğin ağır sözler gelir. Kalbime beni hiçe sayışının sancısı saplanır. “Allah'ım,” derim, “ben senin gözünde ne kadar kötüymüşüm ve kalbin bunu nasıl taşıyabildi?” Kalbin hiç mi itiraz etmedi, aklın seni durdurmadı mı?

Gökyüzü bulutlarla kaplı, hafifçe esen rüzgar yaprakları oradan oraya savuruyordu. Her şey ne kadar da karmaşık hale gelmişti.

Sana olan hislerimi düşünüyor, neler yaşadığımızı hatırlıyordum. İlk tanıştığımız günü, gülüşünü, sesindeki sıcaklığı... Hepsi şimdi bir hayalden ibaretti. O zamanlar her şey ne kadar basit ve güzeldi. Fakat zamanla işler değişti, sen değiştin, biz değiştik.

O son konuşmamız aklıma geliyor. Sözcüklerin arasında saklanan soğukluk, gözlerindeki yabancılık. Ne kadar da uzağa düşmüştük birbirimizden. Beni taşladığın o an, bir çocuk gibi savunmasızdım. Sen ise sanki yılların kinini kusuyordun. Ama anlamadığın bir şey vardı; ben sana her zaman anlayışla yaklaşmıştım. Senin acılarını, korkularını, hayal kırıklıklarını hep içimde hissetmiş, seninle birlikte yaşamıştım.

Bunları düşünürken, belki de fazla düşündüğümü fark ettim. Belki de bazı şeylerin üzerine fazla gitmiş, fazla anlam yüklemiştim. Ama bir şeyden emindim; bir gün gelecek, herkes her şeyi öğrenecek. Gerçekler ortaya çıkacak. İşte o zaman, dil konuşacak, kulak konuşacak, el konuşacak, göz konuşacak. O gün geldiğinde, yaşadığımız her şeyin bir anlamı olacak.

Bütün bu düşünceler arasında kaybolmuşken, içimde bir huzur buldum. Belki de kendi iç huzurumu, aile huzurumu, kalp huzurumu feda ederek sonunda gerçek huzura kavuşacaktım. Hayır. Senin için feda ettiklerim, benim için birer ödül olacağına kanmıştım sadece.

Ve... canım, gözümden bakıp candan anlayana feda idi. Bunu bilselerdi, feda etmezlerdi neleri feda edeni. Ama artık çok geçti.

O gece, içimdeki sessiz çığlıkları susturmak için defterimi elime aldım ve yazmaya başladım. Her cümlede biraz daha hafifliyordum. Belki de yazmak, en büyük kurtuluşum olacaktı. Her harfte, her kelimede seni yeniden yaşamak, seni yeniden kaybetmek ama sonunda kendimi bulmak... İşte bu, benim hikayem. Bu satırlarda seni, kendimi ve yaşadığımız her şeyi bulacaksın. Belki sen de bir gün okursun ve anlarsın. Belki de anlamazsın. Ama ben, kendim için yazdım ve kendim için affettim.

[ahmetcumhur-blog]

BELİRLENİMCİ

gölgesi boşlukta kalp gezintisi yağmurda sicim gibi oluklarda kasvet çiçekleri nemli yaprakları birbirine yabancı

her mevsim aynı burukluk darlıkta varlığı sürdürme sancısı içtenliğin serasında bitkisel hayat tanınmak isteyen kendine yabancı

Burçak Savaşkurt

4 Mayıs 2023

[huzunluyol]

Şu, kahpe bir sancidir.

Içte yanan

Hic bitmeyen

Sevgisini son nefesine kadar saklayan.

Gözlerini, ruhunu

Hissederek yaşayan

Sadece hissederek.

Görmek gözün işidir.

Ya kalp

Kalp candan içeriden görür.

Her gun ayna olur sevdigine

Sevgisine sadık.

Kalp sancısını,

her gün severek uyutur.

Bilir ki sancısı da onu severek uyutur..h.h

#geceye 🌿🌹🌿

[berguzarrr]

Şimdi gerisindeyken yaşamın..

Yaşamın gerisinde kalmaktır belki, işte şu her gece çektiğin kalp sancısı. Ama aklıma takılan sorular var Berguzar. Hangi yaşamın, hangi gerisinde kalmak seni böyle içli içli ağlatan? Hangi çölün ortasında aradığın o vaha, sokağın ortasında kalbinin yerini sorgulatan sana? Ve hangi kursağında kalan heves ki gençliğin belki daha en başında beyaz bayrak açtıran düşmanların karşısında?

Yaşamın önü arkası, gerisi berisi yok belki de Berguzar. Sen varsın ve nasibin var. Ellerinde ıhlamurlar. Üzülüyorsun çiçek açmadılar diye ama ıhlamurların da bir mevsimi var. Çölde vaha bulmanın ve heveslerine şükretmenin de bir mevsimi var mutlaka.

Dolmuş gözlerle bakma bana şimdi. Ne yapacağım diye sorma. Bazen ben de bilmiyorum. Ama bugün bir şey öğrendim bu yollarda:

"Hayata kayıtsız kalırsan akıntı sürükler seni. Seni anlamlı kılan olaylara tepkindir. Hareket etmezsen harekete mecbur edilirsin ve hayat sürükler seni."