#( elzira. )

[iszapizza]

OC dump! I’m making a comic about my story and I’m so excited to show what comes out of it!

[loki104-uwu]

Say hi kids!

finally got done with this sketch

[fleshcarverfugitive]

hi happy munday!

to celebrate, have a look at the third save i've now started bc i have absolutely No self control lmao

name: elzira - she can't remember her last name yet ( she / her )

race: "high half elf" / the perfect bhaalspawn ( resist urge )

age: 40ish - close to Shadowheart's age

class: cleric of kelemvor ( a doomguide, specifically )

background: haunted one

Bestowed upon a Moon Elf father and a Human Necrobane of Kelemvor mother, Elzira's life started fairly normally, all things considered. Raised in the faith of the Great Guide, Elzria always felt conflict between the two halves of her heritage - her paternal family spurned the lord Kelemvor for his hatred of the undead, while her maternal family nourished her curiosity for his teachings. Her faith would be tested as she grew, however, as a second god would try to stake claim to her mind. Her father - the one whose divine blood she carried. The calls for blood came as she grew older, but did not manifest fully until her forties. After her mother was called away to hunt undead close to the city of Cormyr, leaving the Kelemvorite temple of Baldur's Gate in Elzira's capable hands, her holy father was free to close his vice on her mind - and her paternal family was swiftly removed by her own bloodied hand ( the heathens! denying her! ) . She was given two commands here, once her first true indulgences of the urge were fulfilled: Kill, and find Bane's Chosen. Kelemvor's doctrine was replaced with murderous dark urges, and Elzira soon fulfilled both commands - and came to lead, at least in part, a large cult bowing to the whims of an elder brain she and her fellow Chosens of Bane and Myrkul had called the Absolute. Now if she could just... remember all that... Anything that happened before the Nautiloid is a blur to her. Fading memories locked behind a steel door. Flashes of a knife, the sight of the scar on her face, and sharp pain in her skull pick at the lock, but to no avail. All she knows now is her name, Kelemvor's doctrine, and that she needs to get this tadpole out of her head. Stopping the urges might be nice, too. Just as a thought.

alignment: lawful neutral, lawful evil ( formerly )

save status: just released withers from his tomb and spoke to him at camp - recognized his divine aura, though is no closer to answers regarding his true status.

[monjardin22damour]

Tem gente que parece música , de tão bem que nos faz, parece o refrão no ritmo das batidas do nosso coração.

Elzira Coutinho

🌻

There are people who sound like music, so good it does us, it seems like the chorus in the rhythm of our heartbeat.

Elzira Coutinho

[jadlee]

Aprendi a ignorar certas opiniões para preservar o que mais importa, a minha paz! Eu poderia expôr meus sentimentos, mas a verdade é que já não ligo tanto pra isso, já apanhei demais com palavras, e chorei com o silêncio... Nada machuca tanto, quanto tentar explicar o tempo todo quem sou. Decidi esquecer muitas ideias, e praticar meu amor próprio... Ninguém incomoda a minha felicidade, a minha verdade, os meus sonhos.

Carlos Eduardo Russi

"Somos como o papel e a caneta, depende de quem nos toca.

Somos livro dividido em capítulos para alguns.

Para poucos somos poesia, versos de amor.

E para outros somos rascunho de cartas nunca enviadas."

Elzira Coutinho

[veselinasboekenkast]

Hallo daar….

Zoals ik in mijn vorige post heb vermeld zal ik recensies lezen en die dan beargumenteren met mijn eigen meningen over het boek Mazzel Tov van Margot Vanderstraeten.

https://literatuurbloglisahenderickx.wordpress.com/2017/11/23/boekverslag-mazzel-tov-van-margot-vanderstraeten/

Dit is de eerste recensie die ik online heb gevonden over het boek, geschreven door Lisa Henderickx.

Al bij de tweede alinea van deze recensie had ik hetzelfde gevoel en gedachtes als de schrijver van deze recensie. ‘Wat betekend nu Mazzel Tov eigenlijk’ en zoals de schrijver van deze recensie uitlegt kan je dat pas op pagina 229 te weten komen bij de trouw van Elzira. Het betekend gefeliciteerd, en ik vond dat wel passend bij het verhaal van Elzira.

Voordat ik het boek ben begonnen met lezen had ik al een idee over de joodse religie, maar dit boek heeft mij zeker en vast meer inzicht en informatie gegeven over de tradities en regels die ze moeten volgen. En de schrijver van de recensie vermeld dat ook in haar recensie, ze zegt dat het haar heeft geholpen om de joodse mensen beter te begrijpen. Zo heeft ze geleerd dat Shabbat op vrijdag namiddag begint, dat wist ik ook niet totdat ik dit boek heb gelezen. Aan de andere kant ben ik het ook helemaal eens met deze recensie dat dit wel een betrouwbare bron van informatie is, omdat we echt een toegang krijgen in het joodse leven dat geschreven werd door een buitenstaander, die niks te maken had met het jodendom. Zo is het voor de lezer ook makkelijker om het te begrijpen als een buitenstaander het boek schrijft, want die leerde het ook voor het eerst.

De schrijver van deze recensie zegt dat opgroeien één van de grootste en belangrijkste thema is in dit boek. Ik ben het daar ook wel akkoord mee. We zien eigenlijk hoe Elzira en Jakov opgroeien en evolueren tot een volwassen mens met kinderen. En dat Margot hun daarbij heeft geholpen maakt het dat de thema opgroeien wel heel belangrijk is voor de schrijver van het boek. En daarnaast behoud Margot later over de jaren heen een band met die kinderen als vrienden.

Bovendien ben ik het ook akkoord met deze recensie dat de schrijver de personages echt goed en gedetailleerd heeft kunnen beschrijven, dat ik ze zelfs voor me kan inbeelden. De schrijver van deze recensie zegt: ‘dat we een perfect beeld kunnen krijgen van de familie Schneider’, dat vind ik ook. Daarnaast komen de gevoelens van Margot ook aan bod, en dat vind ik ook zeer mooi. We krijgen zo een beter zicht over de hele situatie en hoe Margot zich voelt als buitenstaander maar toch geaccepteerd door de familie Schneider.

Aan het eind van deze recensie concludeert de schrijver dat het boek zeer interessant is voor mensen die meer inzicht willen krijgen over het joodse leven, maar in een vorm van een roman. En ik ben daar 100% mee akkoord.

https://veerlerendersblog.wordpress.com/2017/11/23/mazzel-tov-margot-vanderstraeten-recensie/

Dit is het tweede recensie geschreven door Veerle Renders.

Veerle Renders de schrijver van deze recensie begint haar recensie met het aankaarten van de joodse maatschappij en samenleving met de rest van de wereld. Ze vraagt zich af waarom joodse mensen zo ver van onze maatschappij staan, en zij denkt dus dat het niet alleen maar aan hun ligt, maar dat wij ons ook een beetje moeten aanpassen aan hun cultuur. En daar ben ik het ook helemaal mee eens. Wij als belgen weten niet zoveel over het jodendom en dus is het ook moeilijk voor ons om met zo’n mensen samen te kunnen leven. Zij zegt dan dat wij ook moeten leren hoe de joodse cultuur en religie in elkaar zit.

Daarentegen zegt ze wel dat de familie Schneider wel hun best hebben gedaan om zich aan te passen aan Antwerpen, en dat vind ik ook. Ze hebben hun kinderen in Nederlandstalige scholen gezet en kunnen ook een niveau van Nederlands spreken. 

De schrijver van deze recensie schrijft verder in haar recensie dat ze het boek een beetje sec vond en metaforen en meer open plekken in het boek miste, ze zegt dat: ‘Vanderstraeten kauwt de materie heel erg voor’. Ik ben daar niet mee akkoord, in sommige boeken is het aangenaam om een open plek te hebben voor interpretatie, maar ik vind dat het in dit boek niet past. Het is al een moeilijk genoeg voor de lezer om de situaties te kunnen snappen en onthouden, als Vanderstraeten daarnaast nog metaforen en open plekken had toegevoegd zou het nog moeilijker zijn geweest om het te begrijpen. En ik vind ook dat het niet echt past bij het verhaal om metaforen toe te voegen. De schrijver van de recensie vermeld nadien ook dat voor sommige mensen, zoals ik, het fijn vinden als alles neer geschreven is, maar zij, de schrijver van deze recensie, vindt het leuker als er meer plek voor interpretatie is.

De schrijver van deze recensie vraagt zich ook af hoe echt is het verhaal wel, want de gebeurtenissen van Vanderstraeten zijn meer dan 30 jaar geleden gebeurd, hoe heeft ze dat allemaal onthouden, heeft ze geparafraseerd of niet. Uiteindelijk wordt het duidelijk dat de gebeurtenissen wel echt waren gebeurd, alleen zegt Vanderstraeten ook dat ze soms zelf dingen moest toevoegen. Maar dat is ook logisch, je kan niet alles onthouden over de 30 jaar heen toen wist Vanderstraeten nog zelf niet eens dat ze erover een boek zal schrijven. Tenslotte lezen we een roman, dus niet alles is 100% echt gebeurd.

Deze recensie eindigt waarbij de schrijver van de recensie een getal op 10 geeft voor dit boek, ze geeft het boek een 6 op 10. Ze zegt dat het voor haar soms iets te duidelijk was, ik ben het daar niet mee akkoord. Ik denk dat het erbij hoort, je kan bij het uitleggen van een religie geen open plekken open laten want dan gaat de lezers het anders begrijpen en dan heb je het misschien foutief begrepen, en niemand die jou dan gaat zeggen dat het niet zo is.

Ik zou het persoonlijk een 8,5 op 10 geven, ik vond het zeer interessant om een kijkje te nemen achter de schermen in een joodse familie. Daarnaast vond ik de personages ook zeer leuk en interessant, ik vond het ook zeer mooi hoe Margot nog haar relatie met Elzira heeft kunnen behouden na al die jaren. In het algemeen vond ik het een zeer leuke boek om te lezen en als plus punt kan ik geven dat het zeer snel leest, dat is natuurlijk zeer aangenaam.

Zo dit waren de twee recensie ik behandeld, hopelijk zijn jullie akkoord met mijn gedachtenes, als niet laat je eigen mening achter in de comments.

Tot de volgende!!

[syunkiss]

STOP MAKING CHEESE AROUND ME ELZIRA AAAAAAAAA

[wizardnamensalex]

Do my oc’s know how to drive?

Lumin: yes. Has a car too. A careful driver with a clean car.

Ophelia: can drive a motorcycle, but not a car.

Zesra: no, never needed to, doesn’t want to.

Elzira: not yet, but they intend to learn.

Ellin: yes. Grew up at a time when people still needed to know, but doesn’t currently have a car and hasn’t operated one in years.

[benzglen11]

The bus stop 🚏

Sylvan

[ezraofthegreen]

her face softens at the gesture, a smile glancing across her lips as she looks from Ezra’s hand to his face. “i don’t feel leery of you, i don’t doubt you’ve had dubious intent in the past either, but you’ve treated me with nothing but kindness since i arrived and i’m most grateful for it,” she takes another drink, but before she sets the cup back down her brows shoot up in realisation. “stars! i haven’t even introduced myself, i apologise, my name is Elzira, but most just call me El”

“You’re far too kind to me.” Ezra smiles softly and pats her hand again before he pulls away. As the look of realization crosses her face, he chuckles and smiles wider as he waves his hand dismissively. “No apology necessary. It’s a pleasure to meet you, El. Though you know my name, I’ll introduce myself again. I’m Ezra.”

[loki104-uwu]

decided to make this au it's inspired by the hell babies au which belongs to @demonangelgirl134 and @mypersonalfirepit

Ta-da I'm working on digitalizing the last one

[motherlycleric-archive]

[sofiaberninimangeon]

❝Tem gente que parece música, de tão bem que nos faz, parece o refrão no ritmo das batidas do nosso coração.❞

♡ Elzira Coutinho ♡

[chris-silva]

❉্᭄͜͡🌿🌼

"Toda mulher independente da raça, idade, profissão... É musa, poesia, borboleta e flor. Essência pura da natureza e merecedora de todo afeto, ternura e amor."🦋

- Elzira Coutinho -

[veselinasboekenkast]

Samenvatting Mazzel Tov

Mazzel Tov – Margot Vanderstraeten

Samenvatting:

Deel 1 – 1987 tot 1993.

In deel 1 leren we eerst de hoofdpersonage Margot kennen. Ze is op dat moment een student aan de Universiteit van Antwerpen als een tolk. Ze specialiseert in de talen Frans en Spaans. Margot zoekt naast haar studies ook een job die haar huur kan betalen. En zo beland ze bij de familie Schneider. Een modern Joodse familie die nood heeft aan hulp voor de opvoeding van hun kinderen. De familie spreekt thuis namelijk geen Nederlands en de kinderen hebben hulp nodig voor hun huiswerk en school taken. De familie had daarvoor al meerdere mensen moeten wegsturen door het cultuurverschil als een Joodse familie. De eerste ontmoeting met meneer Schneider was voor Margot ook effe wennen, maar ze had geen ander keus. Ze betaalden goed en ze vond het fijn om met kinderen te werken. Echter was het wel aanpassen aan de cultuur en religie, want ze kon niet zomaar elke dag komen. In de joodse religie heb je namelijk Shabbat die op vrijdag namiddag begint, er zijn ook specifieke regels die ze op die dagen moeten volgen. De eerste weken was het dus niet makkelijk voor Margot, want ze moest zeer respectvol overkomen. De familie Schneider had in totaal 4 kinderen: Simon, Jokov, Elzira en Sara. De eerste en laatste kinderen hadden niet de behoefte aan hulp omdat ze al of oud genoeg waren of nog niet naar school gingen. Maar daarentegen moesten Jakov en Elzira wel hulp krijgen voor hun schoolwerk, vooral Elzira omdat ze een ziekte had die ervoor zorgde dat haar hand trilde. Ze kon hierdoor niet mooi schrijven en dat zorgde voor problemen bij haar schrijf- en leesvaardigheid. Door de jaren heen bleef Margot elke week komen helpen. De familie Schneider beschouwde haar als een extra familielid. Margot leerde over de jaren heen ook alle regels en religieuze dagen kennen. Haar relatie met Elzira en Jakov werd alsmaar beter en beter. Beide kinderen hadden haar nodig om over dingen te kunnen spreken die niet te maken hadden met hun religie, gewoon om over normale zaken te kunnen spreken. Daarnaast leerde Margot Elzira ook andere zaken aan, zoals fietsen. Dat klinkt heel normaal om als ouder aan te leren aan je kind maar dat was geen prioriteit voor de ouders. Het eerste deel eindigt wanneer Elzira was afgestudeerd en naar Israël zou verhuizen voor haar studies. Hierbij eindigde het werk bij de familie Schneider voor Margot ook. Ze hield nog steeds contact met de familie Schneider, maar het was niet zoals vroeger.

Deel 2 – 1994 tot 2000.

Margot leeft verder in Antwerpen en heeft al een vast baan gevonden. Zij en Elzira sturen elke week elkaar een brief om toch in contact te blijven met elkaar. Elzira schrijft over haar leven in een joods land en hoe dat voelt om alleen met joodse mensen omringd te zijn. Margot schrijft ook over haar leven hier in Antwerpen, maar meestal geeft ze gewoon advies aan Elzira. In de zomer van 1994 nodigt de familie Schneider Margot uit naar Israël. Margot heeft zich na haar ontslag bij de Schneiders meer laten interesseren door de joodse cultuur. Ze is erover meer beginnen lezen. Ze werd dus uitgenodigd om langs te komen en echt te voelen hoe het in Israël gaat. Ze had een slaapplekje gekregen bij de oudste zoon Simeon en haar vrouw, hun huis lag in een heel orthodoxe joods wijk. Margot vond het heel interessant en eng tegelijkertijd. Ze zag amper vrouwen op de straat. Later die week zouden Elzira en Jakov ook langskomen bij Simeon om Margot te zien. Ze vond het een zeer fijne avond om Elzira en Jokov weer te kunnen zien na al die jaren, ze hadden die nacht ook veel gebabbeld. Zeker over het huwelijk van Elzira met een Amerikaanse jood uit New York, waarmee ze later dit jaar zou trouwen in België. Deel twee eindigt ook met de trouw van Elzira. Het was echt een zeer mooi feest, en nadien zou ze in New York gaan leven met haar man.

Deel 3 – 2001 tot heden.

In deel 3 gaat het meer over het leven van Elzira als een getrouwde jood. Margot was op dat moment op vakantie in Amerika met haar vriend. Ze zou Jakov die destijds ook daar leefde hebben opgeroepen om af te spreken. Uiteindelijk is het gelukt en hebben ze elkaar gezien. Ze hebben met Elzira niet kunnen afspreken omdat ze aan de andere kant van de stad leefde en bezig was met andere zaken voor haar kinderen. Maar juist voor haar vertrek terug naar België, krijgt Margot een oproep van de man van Elzira die haar vriendelijk vraagt om een weekje te logeren bij hen omdat Elzira een zware operatie is ondergaan. Margot accepteert de uitnodiging en blijft een weekje bij Elzira logeren. Beide vrouwen vonden het zeer fijn om met elkaar te kunnen zijn. Margot vond het ook zeer fijn want ze kon eindelijk met de kinderen van Elzira zijn en hun leren kennen. Na dat weekje is Margot weer terug naar België gevlogen. Haar vriendschap met Elzira is toen ook beter geworden en belden elkaar minstens een keer in de week. Zo eindigt het boek ook. En vandaag de dag houdt Margot Vanderstraeten nog steeds contact op met de Familie Schneider, die haar vaak uitnodigden op feestdagen en andere joodse evenementen.