#φορτωμένη

[ekeino-to-ximerwma]

Τι νομίζεις, λοιπόν κατά βάθος η ποίηση

είναι μια ανθρώπινη καρδιά

φορτωμένη όλο τον κόσμο.

- Βρεττάκος

[magnoliagrandiflora]

Ευχαριστώ για την ενημέρωση. Διέδωσε το. Τα ΜΜΕ είναι τόσο έρμαια της ΝΔ που προφανώς και δεν το κάλυψαν όσο έπρεπε.

Σημαντική προσθήκη ότι έγινε από ατύχημα βέβαια. Μην ξεσπάς στους μπάτσους (και σε οποιοδήποτε) αν δεν το αξίζουν. Ξέρω ότι είσαι συναισθηματικά φορτωμένη.

Το ότι προσπάθησε να το αποφύγει είναι κλασική γλοιώδη πράξη ανώριμου και άξεστου έλληνα θεωρώ, όχι αστυνομικού απαραίτητα. Αλλά και πάλι αυτό δεν αναιρεί ότι ξεφτίλισε την αξιοπρέπεια του προσπαθώντας να το συγκαλύψει.

Από την εμπειρία μου, έχοντας γνωρίσει αρκετούς μπάτσους, σίγουρα δεν είναι και από τα πρώτα σπίρτα. Είναι λίγο φελλοί. Ταιριάζουν σε αυτή τη θέση, βλέπεις ότι δεν θα πάνε και πολύ μακριά αν φύγουν από την αστυνομία…

Δεν χρειάζεται να λέμε τα δεδομένα, προφανώς δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί κακοί, αλλά μεγάλη μερίδα τους είναι. Αυτό μαρτυρούν τα καθημερινά γεγονότα και δεν θα έπρεπε να έχουν αυτή τη θέση, η οποία θα έπρεπε να μας προστατεύει. Μόνο προστασία δεν προσφέρουν, τα ξίνουν. Με μία στοιχειώδη προσπάθεια θα είχαν προληφθεί πολλά.

Τις κάμερες για την εξαφάνιση της Άρτεμις από την Αλβανία έκαναν μήνες να τις ψάξουν μετά από πολλή πίεση της οικογένειας και προφανώς σβήστηκε το υλικό. Δεν είναι τυχαίο που λέω ότι είναι από Αλβανία, αν ήταν παιδί του Μητσοτάκη ή κανενός γνωστού θα τα κάναν όλα φύλλα και φτερό. Καμία δικιολογία.

Όχι δεν το δέχομαι να μπαίνει στην αστυνομία ο οποιοσδήποτε και θα έπρεπε να έχεις θέμα και εσύ. Μιλάμε για όργανο εξουσίας, πρέπει να έχεις σώας τας φρένας σου και κάποια αξιοπρέπεια/κατάρτιση.

[atzatzoukalia]

μπήκα στην πολυκατοικία φορτωμένη με πράγματα,βλεπω έναν να κατεβαίνει τα σκαλιά και λεω ας κρατήσω την πορτα ανοιχτη μέχρι να φυγει και ένα ευχαριστω δεν μου είπε χφτου

[thoughtfullyblogger]

Κυριάκος Μητσοτάκης: Σταυροδρόμι

  Ένα φάντασμα έκοβε βόλτες πάνω από Ζάππειο για τρεις μέρες: η κατάρα της δεύτερης τετραετίας. Φορτωμένη και με τα ανομήματα της πρώτης. Δεν ήταν ο φόβος για την κλεψύδρα που άρχισε πλέον να αδειάζει – όπως τον έβλεπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα μάτια των δυο προκάτοχων του που έκαναν αγγαρεία με την σιωπηρή παρουσία τους – στην έναρξη της φιέστας που μόνο συνέδριο δεν ήταν. Ήταν ο φόβος της…

[eclecticstarlightblogger]

Κυριάκος Μητσοτάκης: Σταυροδρόμι

  Ένα φάντασμα έκοβε βόλτες πάνω από Ζάππειο για τρεις μέρες: η κατάρα της δεύτερης τετραετίας. Φορτωμένη και με τα ανομήματα της πρώτης. Δεν ήταν ο φόβος για την κλεψύδρα που άρχισε πλέον να αδειάζει – όπως τον έβλεπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα μάτια των δυο προκάτοχων του που έκαναν αγγαρεία με την σιωπηρή παρουσία τους – στην έναρξη της φιέστας που μόνο συνέδριο δεν ήταν. Ήταν ο φόβος της…

[greekblogs]

Κυριάκος Μητσοτάκης: Σταυροδρόμι

  Ένα φάντασμα έκοβε βόλτες πάνω από Ζάππειο για τρεις μέρες: η κατάρα της δεύτερης τετραετίας. Φορτωμένη και με τα ανομήματα της πρώτης. Δεν ήταν ο φόβος για την κλεψύδρα που άρχισε πλέον να αδειάζει – όπως τον έβλεπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα μάτια των δυο προκάτοχων του που έκαναν αγγαρεία με την σιωπηρή παρουσία τους – στην έναρξη της φιέστας που μόνο συνέδριο δεν ήταν. Ήταν ο φόβος της…

[skandaladiaplokidiafthora]

Κυριάκος Μητσοτάκης: Σταυροδρόμι

  Ένα φάντασμα έκοβε βόλτες πάνω από Ζάππειο για τρεις μέρες: η κατάρα της δεύτερης τετραετίας. Φορτωμένη και με τα ανομήματα της πρώτης. Δεν ήταν ο φόβος για την κλεψύδρα που άρχισε πλέον να αδειάζει – όπως τον έβλεπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα μάτια των δυο προκάτοχων του που έκαναν αγγαρεία με την σιωπηρή παρουσία τους – στην έναρξη της φιέστας που μόνο συνέδριο δεν ήταν. Ήταν ο φόβος της…

[netakias]

Κυριάκος Μητσοτάκης: Σταυροδρόμι

  Ένα φάντασμα έκοβε βόλτες πάνω από Ζάππειο για τρεις μέρες: η κατάρα της δεύτερης τετραετίας. Φορτωμένη και με τα ανομήματα της πρώτης. Δεν ήταν ο φόβος για την κλεψύδρα που άρχισε πλέον να αδειάζει – όπως τον έβλεπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα μάτια των δυο προκάτοχων του που έκαναν αγγαρεία με την σιωπηρή παρουσία τους – στην έναρξη της φιέστας που μόνο συνέδριο δεν ήταν. Ήταν ο φόβος της…

[dark-wackademia]

loving these posts also some random quotes i found down the rabbit hole

Colin Wilson, philosopher and novelist.

Late spring (1949)

(both of the below quotes come from this book.)

“Η ζωή μας μια φορά μάς δίνεται, άπαξ, που λένε, σα μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον μ' αυτήν την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναυπάρξουμε ποτέ.

Και μείς τι την κάνουμε, ρε αντί να την ζήσουμε;

Τί την κάνουμε; Τη σέρνουμε από δω κι από κει δολοφονώντας την...

Οργανωμένη κοινωνία, οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις.

Μα αφού είναι οργανωμένες, πώς είναι σχέσεις;

Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη, σημαίνει γέννα συναισθήματος, πώς να οργανώσεις τα συναισθήματα...

Έτσι, μ'αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες;

'Ολο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ'την αρχή.

Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που θα τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα σκατά και τα σκουπίδια που μας πασάρουν σαν "αξίες", σαν "ηθική", σαν "πολιτισμό".

Κάναμε το σώμα μας ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων επιθυμιών και προσδοκιών, αφήνουμε τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά πράγματα, όπως να παίξουμε και να χαρούμε μεταξύ μας, να παίξουμε και να χαρούμε με τα παιδιά και τα ζώα, με τα λουλούδια και τα δέντρα, να κάνουμε έρωτα, να απολαύσουμε τη φύση, τις ομορφιές του ανθρώπινου χεριού και του πνεύματος, να κατεβούμε τρυφερά μέσα μας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον διπλανό μας...

Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ...

Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για εμάς… Όμως το αφήσαμε για αύριο…

Για να πάμε που;

Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος και δεν πάμε πουθενά αλλού, παρά μόνο στο θάνατο, και μεις οι μ......, αντί να κλαίμε το δειλινό που χάθηκε άλλη μια μέρα απ'τη ζωή μας, χαιρόμαστε.

Ξέρεις γιατι;

Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας.

Την καταντήσαμε έναν καθημερινό, χωρίς καμμία ελπίδα ανάστασης, θάνατο, διότι αυτός είναι ο θάνατος. Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος, είναι μετάβαση, είναι διάσπαση σε μύριες άλλες ζωές, στις οποίες, αν εδώ, σε τούτη τη μορφή ζωής είσαι ζωντανός, αν δε δολοφονήσεις την ουσία σου, εκεί θα δώσεις χάρη και ομορφιά, όπως η Μαρία που φούνταρε προχτές απο την ταράτσα για να μην πεθάνει.

Ήρθανε να την πάρουν και η Μαρία είπε το όχι με τον πιο αμετάκλητο τρόπο. Πήγαμε στην κηδεία της και τι άκουσα τον παπά να λέει: "Χους ει και εις χουν απελεύσει". Και τότε κατάλαβα πως η Μαρία σώθηκε. Του χρόνου, όλα τα στοιχεία της, που τα κράτησε ζωντανά σε τούτη τη μορφή ζωής, θα γίνουν πανσέδες, δέντρα, πουλιά, ποτάμια ...” ― Χρόνης Μίσσιος

Translation:

"Our life is given to us once, so to speak, as a unique opportunity. At least in this autonomous form we will never exist again.

And what do we do with it, instead of living it?

What do we do with it? We drag her here and there, murdering her...

Organized society, organized human relations.

But since they are organized, how are relationships?

Relationship means meeting, it means surprise, it means generating emotion, how to organize emotions...

So, with this filibuster called a clock, we push the hours and days as if they are a burden to us, and they are a burden to us, why don't we live, do you understand?

We are all looking at the clock, for this hour to go away, for this day to go, for tomorrow to come, and again from the beginning.

We divided the day into corpses of moments, into dead hours that we will bury inside ourselves, in the caves of our being, in the caves where the freedom of desire is born, and we mess them with all kinds of shit and garbage that pass us off as "values", as "morality", as "culture".

We have made our body a vast graveyard of murdered desires and expectations, we let go of the most important, the most essential things, such as to play and enjoy each other, to play and rejoice with children and animals, with flowers and trees, to make love, to enjoy nature, the beauties of the human hand and spirit, to descend tenderly within ourselves, to get to know ourselves and our neighbor...

Everything, we leave everything for tomorrow that will never come...

Only when death strikes a loved one do we hurt, because we usually think that we wanted to tell him so many important things, like how much we loved him, how important he was to us... But we left it for tomorrow...

Let's go where?

After the sun rises, the sun sets, and we go nowhere else but to death, and instead ......of weeping at sunset that another day of our lives has been lost, we rejoice.

Do you know why?

Because our day is loaded with suffering, instead of being an adventure, a conflict with the limits of our freedom.

We have reduced it to an everyday, without any hope of resurrection, death, because that is death. The other, when we grow old in harmony and freedom with ourselves, that is, when we remain, is not death, it is transition, it is a split into a myriad of other lives, in which, if here, in this form of life you are alive, if you do not murder your essence, there you will give grace and beauty, like Mary who rose from the roof the other day so as not to die.

They came to pick her up and Mary said no in the most irrevocable way. We went to her funeral and what I heard the priest say: 'Hey and they've departed.' And then I realized that Mary was saved. Next year, all its elements, which kept them alive in this form of life, will become pansies, trees, birds, rivers..." ― Chronis Missios

“Θαρρώ πως μονάχα μια βαθιά και μεγάλη αγάπη για τη ζωή μπορεί να σώσει την ανθρώπινη ουσία σου, γιατί όπως η επανάσταση δεν είναι μια πολιτική πράξη αλλά μια βαθιά κοινωνική παιδεία, μια πολύχρωμη ερωτική επικοινωνία με τους ανθρώπους, τη φύση και τα πράγματα, έτσι και ο επαναστάτης δεν μπορεί να είναι ένας πολιτικός άνθρωπος, αλλά ένας άνθρωπος ερωτευμένος....”

Translation:

"I believe that only a deep and great love for life can save your human essence, because just as revolution is not a political act but a deep social education, a colorful erotic communication with people, nature and things, so the revolutionary cannot be a political man, but a man in love..."

[ihavereachedtheforties]

Χρόνης Μισσιος: Η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια…

“…Έτσι, μ’ αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες; Όλο κοιτάμε το ρολόι, να φύγει κι αυτή η ώρα, να φύγει κι αυτή η μέρα, να έρθει το αύριο, και πάλι φτου κι απ’ την αρχή. Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, στις…

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Διεθνή εγκώμια από τους New York Times για την Eλληνική οικονομία

“Η οικονομία αναπτύσσεται με ρυθμό διπλάσιο από τον μέσο όρο της ευρωζώνης και είναι μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες χώρες της Ευρώπης” Η Ελλάδα είναι μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ευρώπης, ενώ οι επενδυτές και οι τουρίστες συρρέουν στη χώρα, όπως αναφέρει δημοσίευμα των New York Times. Φορτωμένη με χρέη που δεν μπορούσε να αποπληρώσει, η Ελλάδα παραλίγο να διασπάσει την…

[iwanttoturnmydarknessintolight]

#23 Η ελπίδα και ο φόβος

Άργησα λίγο αλλά αυτό το διάστημα ήταν εποικοδομητικό. Να αναφέρω πως όλα είναι η σκέψη μας; Για πρώτη φορά πλάθω την υπαρξιακή μου φιλοσοφία, προσεγγίζω έναν σκοπό. Σε νέα ζωής κάνω ψυχοθεραπεία, γυμναστική-όποτε μου βγαίνει, αλλάζω καταστάσεις, κάνω νέες παρέες. Όλα όσα σχεδόν ήθελα. Είμαι πιο άνετος με την σεξουαλική μου κατάσταση από οποίο φάσμα και αν περνάει. Έχω τους και τις φίλες μου, την οικογένεια μου, ένα κομμάτι του εαυτού μου και ίσως μια δόση της αλήθειας μου που άλλοτε εκφράζεται δυνατά και άλλοτε σιγανά, εκφράζεται όμως και εγώ το έχω. Και λέω γιατί δεν είμαι ακόμα ικανοποιημένος; Πολλές φορές η σκέψη μου γίνεται η πραγματικότητα μου σε τρομερά μικρά χρονικά διαστήματα, ίσως να νιώθω έλεγχο, δύναμη ή και εξουσία τότε, δεν ξέρω. Ακόμα νιώθω ένα εξαιρετικά μικρό κενό που καίει τον υπαρξιακό μου πυρήνα μονίμως. Και σκέφτομαι: και αν βρω σεξουαλικά την ταμπέλα που μου αναλογεί ώστε να την φωνάξω (γιατί νομίζω πως καμία φορά γίνομαι ισαποστάτης από ντροπή της αυθεντικής μορφής της) θα ήμουν καλυμμένος; Αν πράγματι έβρισκα τον/την παρτενέρ - το άλλο μου μισό θα ήμουν κορεσμένος; Αν ταξίδευα αν πραγματοποιούσα όλους τους στόχους μου θα ήμουν ικανοποιημένος; Νιώθω ότι λείπει ο σκοπός. Ακόμα και στους ίδιους μου τους στόχους! Και γράφοντας το κείμενο θυμάμαι τον ψυχοθεραπευτή μου να μου λέει, <<ένιωσες δύναμη και δεν θέλεις άλλο>>; Και λέω μήπως το θέμα είναι ριζικό; Αναφέρομαι στην δύναμη της σκέψης μου. Από την άλλη σκέφτομαι μήπως και το να ασχοληθώ με το αν είναι θέμα να θέλω ή να μην θέλω την δύναμη αυτή με αποπροσανατολίζει από ένα άλλο κέντρο; Αυτό το κέντρο είναι η ανεμελιά. Έχω που λέω καιρό ποσό θέλω να είμαι ανέμελος. Τι με σταματά; Δεν ξέρω ίσως μια ενδεχόμενη μανία- αν θες ανικανοποίητο; Μήπως σε βάθος αυτό που με σταματά είναι η ελπίδα και ο φόβος;

Και αναλύω:

Ζούμε σε μια εποχή που ελπίζουμε σε ένα αύριο και φοβόμαστε το σήμερα, ξεχνώντας την δυναμική της δημιουργίας μιας πραγματικότητας. Νομίζω προσεγγίζω τον νέο σκοπό, μια ζωή χωρίς φόβο και όρια. Πέρναγα στον δρόμο από έναν γείτονα και ήθελα αυτή την καλοκαιρινή ανεμελιά, να κάνω ένα κοπλιμέντο, ωστόσο φοβήθηκα και δεν μίλησα. Και να τι σβήνει το χαμόγελο, ο ίδιος ο εαυτός. Ένα δραματικό φοβισμένο τερατάκι στέκεται απέναντι σε ένα πλάσμα ξωτικό. Θέλει δύναμη να το αφήσω πίσω. Το νήμα σιγά σιγά ξετυλίγεται. Ας μιλήσουμε και για την μανία. Αν πράγματι θέλω την ανεμελιά και έχω μια μανία να με κρατάει πίσω γιατί είναι φορτωμένη αρνητικά πως αλλάζει; Νομίζω με την γείωση, με το να βιώνεις το τώρα. Μα αυτό είναι!

Θέλεις να είσαι δυνατός και ας αντιστέκεται το έθος σου. Η φωνή είναι τόσο δυνατή που γίνεται γρήγορα ήθος. Χωρίς ζόρι. Κάποτε η κοσμοθεωρία σου ήταν σκέψου το και ξέχασε το για να γίνει. Τώρα η κοσμοθεωρία σου είναι σκέψου το για να γίνει. Καμία φορά δεν γίνεται και εκεί εμπλέκεται η μανία. Με λίγη δόση ανεμελιάς και αγάπης ίσως διορθώνεται; Και πως γίνεσαι ανέμελος; Ίσως όταν δεν ελπίζεις σε ένα αύριο και δεν φοβάσαι ένα σήμερα.

Όλα είναι στο μυαλό σου και είσαι δυνατός, και σε αγαπώ για αυτό.

Ίσως και οι αρχικοί δυο στόχοι να συγκλίνουν τελικά. Ότι και να γίνει θες να ζεις το τώρα, χωρίς ντροπή, με αγάπη, με αλήθεια, με ανεμελιά. Όλα τα αλλά είναι κομμάτια της πραγματικότητάς σου που θα έρθουν να δέσουν πάνω σε αυτό και να το κάνουν ακόμα πιο όμορφο.

Είσαι αρκετά υπεύθυνος για να διαχειριστείς μια τέτοια ζωή;

Τα λέμε στο επόμενο κείμενο που θα απαντάει σε αυτό!

[xehasmenesithakes]

Χαίρομαι που σου αρέσουν τα τραγούδια που σου στέλνω!!

Η αλήθεια δεν είμαι στα καλύτερα μου. Είναι δύσκολος καιρός για μένα και νοιώθω κάθε λεπτό να εξαντλούμαι όλο και περισσότερο και πως σε κάποια φάση θα πέσω. Έχω πολλά στο μυαλό μου και νοιώθω φουλ φορτωμένη, ενώ ταυτόχρονα δουλεύω με τον εαυτό μου.

Χθες έγραφα Ανατομία κι λίγο πριν πάω ανέβασα πυρετό. Το καλό σε όλο αυτό είναι πως πιστεύω πως έγραψα πολύ καλά..

Αυτά από μένα. Μη σε φορτώσω και άλλα.

Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!!<33 Το εκτιμώ πολύ!!

Μπραβοο χαιρομαι που πηγε καλα το τεστ.Δεν με φορτωνεις.Ισως θα πρεπε να παρεις λιγο χρονο οφ να ξεκουραστεις το σουκου μπορει ο πυρετος να ναι και απο τηβ κοπωση.Οπως και να χεις περαστικα να ναι ❤️

[crisismonitor]

Βαριά σε μάκρο η εβδομάδα που ξεκινά

Βαριά σε μάκρο η εβδομάδα που ξεκινά

Φορτωμένη με μάκρο θα είναι η εβδομάδα που ξεκινάει τη Δευτέρα, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη, με τις αγορές να “χωνεύουν” από τη μια τις ανακοινώσεις των κεντρικών τραπεζών και από την άλλη πλειάδα σημαντικών μάκρο, ικανών να προσδιορίσουν τη δυναμική των οικονομιών. (more…)

[thoughtfullyblogger]

Συρία: Τουρκικό στρατιωτικό κομβόι εισήλθε στην περιοχή του Χαλεπίου

Στρατιωτική αυτοκινητοπομπή του τουρκικού στρατού εισήλθε στο έδαφος της Συρίας, φορτωμένη με βαρύ οπλισμό και κανόνια, τα μεσάνυχτα του Σαββάτου/Κυριακής. Ο ιστότοπος Al-Arabiya TV ανέφερε ότι η τουρκική στρατιωτική συνοδεία περιλάμβανε περίπου 20 φορτηγά φορτωμένα με κανόνια, βαριά όπλα και υλικοτεχνικό εξοπλισμό για να αντικαταστήσει τις δυνάμεις της σε δύο στρατιωτικές βάσεις που περιβάλλουν…

[eclecticstarlightblogger]

Συρία: Τουρκικό στρατιωτικό κομβόι εισήλθε στην περιοχή του Χαλεπίου

Στρατιωτική αυτοκινητοπομπή του τουρκικού στρατού εισήλθε στο έδαφος της Συρίας, φορτωμένη με βαρύ οπλισμό και κανόνια, τα μεσάνυχτα του Σαββάτου/Κυριακής. Ο ιστότοπος Al-Arabiya TV ανέφερε ότι η τουρκική στρατιωτική συνοδεία περιλάμβανε περίπου 20 φορτηγά φορτωμένα με κανόνια, βαριά όπλα και υλικοτεχνικό εξοπλισμό για να αντικαταστήσει τις δυνάμεις της σε δύο στρατιωτικές βάσεις που περιβάλλουν…