#υπογράφει

[romios-gr]

Έκτακτο: Ο Ερντογάν υπογράφει διάταγμα για κήρυξη πολέμου και επιστράτευση Έντονη ανησυχία προκαλεί η αιφνιδιαστική κίνηση του Τούρκου προέδρου να υπογράψει νέο διάταγμα για κήρυξη πολέμου και επιστράτευση, με τα τουρκικά ΜΜΕ να αναρωτιούνται αν ο Ταγίπ Ερντογάν ετοιμάζεται για σύγκρουση! Όπως μεταδίδεται, με νέο διάταγμα, ο Σουλτάνος συγκεντρώνει επάνω του όλη την εξουσία και έτσι η επιστ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ektakto-o-erntogan-ypografei-diatagma-gia-kiryxi-polemoy-kai-epistrateysi/

[astratv]

Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος/Παράρτημα Λάρισας υπογράφει κάλεσμα συμμετοχής στην απεργία της 9ης Νοεμβρίου

Σε ανακοίνωση του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου/Παράρτημα Λάρισας ενόψει της αυριανής απεργιακής συγκέντρωσης στην Κεντρική Πλατεία, αναφέρονται τα εξής: “Πάνω από 560 καλλιτέχνες καθώς και 6 μουσικά σχήματα υπογράφουν κάλεσμα συμμετοχής στην απεργία της 9ης Νοέμβρη. Να ρίξουμε άπλετο φως! Ποιος από εμάς περίμενε ότι η ζέστη του σπιτιού μας θα έμπαινε στο χρηματιστήριο και η «πράσινη ενέργεια» θα…

[allo-frouto]

Η αλήθεια είναι αν θέλει τόσο πολύ ας στείλει dm. Τι υπογράφει "ο Αθηναίος"

Επειδή τα έχω κλειστά τα μηνύματα, δεν μπορεί να στείλει.

[justforbooks]

«Η ζωή για μένα είναι ένα πανδοχείο όπου πρέπει να σταθώ μέχρις ότου έρθει η ταχυδρομική άμαξα για την άβυσσο», σημείωνε στα αμέτρητα γραπτά του ο Φερνάντο Πεσσόα, ποιητής, συγγραφέας και κορυφαία φυσιογνωμία των ευρωπαϊκών γραμμάτων, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, 13 Ιουνίου 1888 στη Λισαβόνα.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς σήμερα πώς ήταν δυνατό η Ευρώπη, και ως ένα βαθμό ακόμη και η ίδια του η χώρα, να ανακαλύπτουν τόσο όψιμα στις πραγματικές του διαστάσεις το έργο του μεγαλύτερου Πορτογάλου ποιητή, και ενός από τους συγγραφείς του 20ού αιώνα, αρκετές δεκαετίες μετά τον θάνατό του το 1935.

Ο Φερνάντο Πεσσόα, ο λογοτέχνης με τις πολλές προσωπικότητες, τα άφθονα alter ego που είχε επινοήσει για να υπογράφει τη δουλειά του και το τεράστιας έκτασης έργο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου παρέμενε ανέκδοτο ενόσω ζούσε, ήταν ένας άνθρωπος που μέσα από το γράψιμο εφηύρε τον εαυτό του.

Ο Φερνάντο Πεσσόα γεννιέται στη Λισαβόνα το 1888. Χάνει νωρίς τον πατέρα του. Γρήγορα η μητέρα του ξαναπαντρεύεται με έναν διπλωμάτη που διορίζεται στο Ντάρμπαν της Νότιας Αφρικής. Η οικογένεια τον ακολουθεί και έτσι ο Πεσσόα θα αρχίσει και θα ολοκληρώσει με εξαιρετικές επιδόσεις τις σπουδές του στην αγγλική γλώσσα, αποκτώντας μια στέρεη αγγλική λογοτεχνική παιδεία.

Από τη σχολική του ηλικία και μέχρι το τέλος της ζωής του, παράλληλα με τη μητρική του γλώσσα, θα γράφει ποιήματα και κείμενα στα αγγλικά υπογράφοντας, κατά τη συνήθειά του, με διάφορα ονόματα. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών επιστρέφει στη Λισαβόνα, την οποία δεν θα εγκαταλείψει ποτέ πια. Γράφει πλέον πυρετωδώς. Οι υπόλοιπες ασχολίες του: Αποκρυφισμός, μελέτη της Καμπάλα, θεοσοφία και αστρολογία, ατελείωτες κουβέντες στα καφενεία όπου συχνάζουν οι μοντερνιστές καλλιτέχνες και πολύ αλκοόλ.

Διαλέγει το επάγγελμα του συντάκτη - μεταφραστή και αναλαμβάνει την αλληλογραφία οίκων της εμπορικής Κάτω Πόλης της Λισαβόνας, εργασία με πενιχρές αποδοχές, η οποία ωστόσο τον απαλλάσσει από τις δεσμεύσεις του ωραρίου και της φυσικής παρουσίας. Έχει από καιρό αρχίσει να δημοσιεύει σε περιοδικά ποιήματα και πεζά.

Το 1915, στα είκοσι επτά του χρόνια, τα πορτογαλικά γράμματα θα σημαδευτούν καταρχήν από την κυκλοφορία του περιοδικού Ορφέας, με πρωτεργάτη τον Πεσσόα, που θα εισαγάγει τον μοντερνισμό στην πορτογαλική τέχνη και κατά δεύτερο λόγο, από μια εντυπωσιακή ποιητική συλλογή του Άλβαρο ντε Κάμπος. Είναι η στιγμή που επινοείται ένα από τα alter ego του Φερνάντο Πεσσόα, ένας από τους κύριους ετερώνυμούς του, όπως ο ίδιος αποκαλεί τα πρόσωπα που κατασκευάζει, προικίζοντάς τα με μια ξεχωριστή βιογραφία και προπάντων με ένα ξεχωριστό λογοτεχνικό ύφος.

«Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή όπως αλλάζουμε ρούχα, όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο τον σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας, με αυτό που κατεξοχήν ονομάζουμε καθαριότητα», έγραφε.

Μέχρι σήμερα, οι μελετητές του έργου του έχουν ανακαλύψει εβδομήντα πέντε διαφορετικές προσωπικότητες που υπογράφουν γραπτά του Πεσσόα: Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν ο αγγλόφωνος Αλεξάντερ Σερτς, από την εποχή της Νότιας Αφρικής, ο Αλμπέρτο Καέιρο, ένας σοφός που συνθέτει τα ποιήματά του αποτραβηγμένος στην εξοχή, ο Ρικάρντο Ρέις, φιλόλογος που προσπαθεί να αναμετρηθεί με τους αρχαίους κλασικούς, και που, μοναρχικός, όπως άλλωστε και ο Πεσσόα, ζει μετά την κήρυξη της δικτατορίας εξόριστος στη Βραζιλία, και ο Άλβαρο ντε Κάμπος, μηχανικός με παιδεία αγγλοσαξονική, ο οποίος στο έργο του υμνεί την τεχνολογία και την έλευση των μοντέρνων καιρών.

Οι ετερώνυμοι δημοσιεύουν αυτόνομα και ζουν την ξεχωριστή τους ύπαρξη, σε σημείο που να επεμβαίνουν γραπτώς στην ίδια την προσωπική ζωή του συγγραφέα που τους επινόησε. Χρειάστηκαν δεκαετίες για να μπορέσει όλη αυτή η παραγωγή να συγκεντρωθεί και να μελετηθεί ως έργο του Πεσσόα.

Όσο για τον ίδιο, που συνέχιζε να υπογράφει τα κείμενα τα οποία θεωρούσε «δικά του», παραμένει ολότελα αταξινόμητος: Η ποίησή του κυμαίνεται ανάμεσα σε μια απέριττη καθαρότητα και μια γραφή ελλειπτική και κρυφή. Το κυριότερο όμως είναι πως είναι ένας συγγραφέας που προσπάθησε μέσα από τα πολλαπλά εγώ του να θεμελιώσει μια ολόκληρη λογοτεχνία: «Ζωή είναι να είσαι άλλος».

Εκτός από τις πολλές αποσπασματικές δημοσιεύσεις σε περιοδικά, από το τεράστιο σε όγκο έργο του Πεσσόα, κατά τη διάρκεια της ζωής του εκδόθηκε μόνο ένας τόμος, «Το μήνυμα». Δεν ήθελε να χάσει χρόνο εκδίδοντας το έργο του, προτιμούσε να γράφει, να ταξινομεί, να διορθώνει και να αναθεωρεί τα κείμενά του.

Είναι ενδεικτικό ότι το γνωστότερο ίσως έργο του, η κατάδυση στο εγώ και στα ανεξιχνίαστα βάθη της ύπαρξής του, «Το βιβλίο της ανησυχίας», έργο ζωής που έμεινε ατελείωτο, άρχισε να γράφεται από το 1912, αποσπασματικά και κατά περιόδους, με τη μορφή του ημερολογίου, ενώ η πρώτη πλήρης έκδοσή του στην Πορτογαλία δεν κυκλοφόρησε παρά μόλις το 1982.

Όταν το 1935 ο Πεσσόα πέθανε διαλυμένος από το ποτό σε ηλικία 47 ετών, βρέθηκε στο σπίτι του ένα μ��αούλο με 27.453 χειρόγραφα, από τα οποία ένα μεγάλο μέρος μένει ακόμη να μελετηθεί και να εκδοθεί.

Ο Πεσσόα πέθανε γνωστός του λογοτεχνικούς κύκλους, ωστόσο ο πορτογαλικός λαός άργησε να αναγνωρίσει στα πολλαπλά του πρόσωπα τον συγγραφέα που εκφράζει τους πόθους και τις αγωνίες του και να τον τιμήσει ως εθνικό του ποιητή. Η έκταση του έργου του ανακαλύφθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε και άρχισε η σταδιακή έκδοσή του.

Χαρακτηριστικό είναι πως, στην επέτειο των εκατό χρόνων από τη γέννησή του, ο τάφος του μεταφέρθηκε στο μοναστήρι των Ιερωνύμων, ανάμεσα σε εκείνους του Λουίς δε Καμόες και του Βάσκο ντα Γκάμα. Η ύψιστη λογοτεχνική φιλοδοξία του ικανοποιήθηκε: «Μια μέρα ίσως καταλάβουν πως εκπλήρωσα, όπως κανείς άλλος, το εγγενές μου καθήκον να ερμηνεύσω ένα κομμάτι του αιώνα μας».

📷 Photo above: José de Almada Negreiros, «Πορτρέτο του Φερνάντο Πεσσόα», 1964 © Centro de Arte Moderna Gulbenkian (CAM)

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[deminius]

Παγωμένη, οργισμένη, μα ζωντανή είμαι

Την ώρα που οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους 50 και ακόμα το δράμα δεν έχει τελειώσει.

Δύο μέρες μετά το προμελετημένο έγκλημα.

Κουβάρι οι σκέψεις, ανθρώπινα, διασωστικά.

Οι εικόνες των επιζώντων, των οικείων που αναζητούν τους δικούς τους σε κομμάτια ανθρώπινης σάρκας, ο πόνος τους, στο μυαλό μου συνέχεια. Να βλέπω, να ακούω ή να τα κλείσω όλα μήπως αλλάξει αυτό που βλέπουν τα μάτια μου;

Πώς να τα κλείσω, πώς να αδιαφορήσω, πώς να σκεφτώ κάτι άλλο, πώς;

Πώς να αφήσω το επιτελικό κράτος να αλωνίζει και να βρίσκει εύκολο στόχο κι ένοχο ένα. Ένας είναι, ναι αλλά όχι ο μόνος. Ποιος τον διόρισε, ποιος έλεγξε τα τυπικά και ουσιαστικά του προσόντα δίνοντάς του την ευθύνη εκατοντάδων ανθρώπινων ζωών, ποιος υπέγραψε για την αρτιότητά του στα 60 χωρίς σχετική προϋπηρεσία, τι είδους εξετάσεις πέρασε, ιατρικές εξετάσεις πέρασε; Έβλεπε τον πίνακα μπροστά του, άκουγε, καταλάβαινε τι έβλεπε; Γιατί ήταν μόνος του, αν χρειαζόταν να πάει προς νερού του, αν ζαλιζόταν, αν πάθαινε έμφραγμα, ποιος θα διασφάλιζε τη μεταφορά τόσων ανθρώπων;

Ποιος ελέγχει το "αξιόπλοο" των τραίνων, υπάρχει ανεξάρτητος και αυστηρός οργανισμός, υπάρχουν κριτήρια, υπάρχει εσωτερικός έλεγχος, ποιος ηγείται και υπογράφει; Οι συρμοί, το δίκτυο, τα καλώδια, τα υλικά, οι υποδομές, ελέγχονται όπως ελέγχεται η ημερομηνία ληξης στις τυρόπιτες που πούλαγε το εστιατόριο του τραίνου; Υπάρχουν διαδικασίες, χρονοδιαγράμματα, χιλιόμετρα που πρέπει να διανύσουν πριν πάνε για υποχρεωτικά για συντήρηση, όπως πάμε για τακάκια και υγρά φρένων στο αυτοκίνητο; Ποιος αποφασίζει και με ποια κριτήρια τι υλικά, βαγόνια και μηχανές που αγοράζονται και χρησιμοποιούνται, ο υπουργός, ο γενικός γραμματέας, η επιτροπή προμηθειών; Ποιοι είναι αυτοί και τι σχέση έχουν με το αντικείμενο υπουργοί δικηγόροι και οδοντίατροι που αποφασίζουν και υπογράφουν και νομοθετούν; Ποιος ορίζει τις προσλήψεις προσωπικού και τα κριτήρια πρόσληψης, ποιος; Ποιος έχει τις λίστες επιβατών με τις θέσεις τους, 2 μέρες μετά και ακόμα υπάρχουν αγνοούμενοι...

Ποιοι είναι οι κανόνες ασφαλείας του ταξιδιού, ποια τα μέτρα προστασίας των επιβατών στο ταξίδι; Πώς και πότε ειδοποιούνται οι γιατροί, διασώστες, τραυματιοφορείς, τα νοσοκομεία, η πυροσβεστική, η αστυνομία σε περίπτωση ατυχήματος, περιμένουν τηλεφώνημα τραυματία στα κανάλια; Πώς κινητοποιούνται, τι διασωστικά μέσα διαθέτουν, πώς λειτουργεί η διασωστική αλυσίδα; Ποιος έχει την ευθύνη μια γαμημένης μπαλαντέζας για να βλέπουν τη νύχτα, πόσοι άνθρωποι πέθαναν επειδή δεν τους είδαν εγκαίρως;

50 νεκροί ήδη, 36000 νεκροί από την πανδημία, 123 στο Μάτι. Και μας ψέγουν για την ατομική μας ευθύνη και το ανθρώπινο λάθος. Εκεί που δεν θα έπρεπε καν να υπεισέρχεται ανθρώπινος παράγοντας γιατί όλα θα έπρεπε να είναι σωστά δομημένα και οργανωμένα από το Κράτος και την Κυβέρνηση. Αποδεκατιζόμαστε και φταίμε εμείς, λένε και κατηγορούν. Αυτοί που απολαμβάνουν το ακαταδίωκτο ψηφισμένο στη Βουλή, αυτοί που έχουν βουλευτική ασυλία και επανεκλέγονται επειδή διόρισαν έναν πρώην αχθοφόρο, σταθμάρχη γιατί τους έφερνε κουκιά εκλογικά. Αυτοί που συγκινούνται δήθεν μπροστά στις κάμερες πριν πάνε για το ουισκάκι τους στη μπερζέρα, και που αύριο θα καλέσουν στο Μαξίμου και το Προεδρικό τα δύο παλικάρια που έσωσαν συνεπιβάτες τους για φωτογράφηση και συγχαρητήρια. Αυτοί που θα συγκρίνουν αριθμό νεκρών για να θριαμβολογήσουν λέγοντας "είχαμε λιγότερους α��'ο, τι στο Μάτι" και θα ζητήσουν ξανά την ψήφο μας. Αυτήν που εσύ θα τσουγκρίζεις στο ποτήρι με το τσίπουρο και τους κολλητούς στην παραλία την Κυριακή των εκλογών. Διότι δεν έχεις ψυχή, συνείδηση, εγκέφαλο. Μαύρο Ρόδο, Survivor και γκομενάκια έχεις στην κούτρα σου. Και γελάς, αφού ο Χάρος δεν χτύπησε τη δική σου πόρτα.

Από κωλοφαρδία ζούμε στην Ελλάδα, όχι από τύχη, όχι επειδή μας αγαπάει ο Θεος. Επειδή ακόμα δεν ήρθε η σειρά μας, αναλώσιμοι και ανεύθυνοι συνάμα. Εγκληματίες κι εμείς, δολοφόνοι εκείνοι.

Παγωμένη, οργισμένη. Με μένα, με σένα, με κείνους. Κι ας είμαι ακόμα ζωντανή. Πονάω.

[kellykouu]

Ο πόνος δεν αλλάζει παει με αυτον που τον υπογράφει

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Ο Νίκος Μωραΐτης ειρωνεύεται την υποψηφιότητα του Φάμελλου για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ

Με μια ειρωνική ανάρτηση στο Χ σχολίασε ο Νίκος Μωραΐτης την ανακοίνωση υποψηφιότητας του Σωκράτη Φάμελλου για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικότερα, σε ανάρτησή του, ο στιχουργός υπογράφει δήθεν ως Σωκράτης Φάμελλος, τον οποίο κατηγορεί για εκδικητικήσυμπεριφορά και διγλωσσία, καθώς, όταν εμφανιζόταν ως πρόεδρος της ΚΟ, «όλα ήταν μια χαρά» και ο ίδιος «πράος και ενωτικός». «Από τη μέρα που…

[rulinarulina]

Κλιντ Ιστγουντ: Παγκόσμια πρεμιέρα για τη νέα του ταινία στο Λος Αντζελες

Στα 94 του χρόνια ο Κλιντ Ιστγουντ υπογράφει μια ακόμα ταινία, το «Juror No 2» Την 1η Νοεμβρίου θα κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους η νέα ταινία του 94χρονου Κλιντ Ιστγουντ με τίτλο «Juror No 2». Νωρίτερα, στις 27 Οκτωβρίου, η ταινία θα κλείσει το AFI Φεστιβάλ Κινηματογράφου, στο Λος Αντζελες, σε παγκόσμια πρεμιέρα. Στο «Juror No 2» πρωταγωνιστεί ο Νίκολας Χουλτ στο ρόλο ενός ενόρκου στη…

[eclecticstarlightblogger]

Λέων: Η 2η «εξαφάνιση» του πλοίου του «πειράματος της Φιλαδέλφειας» όταν ήρθε στην Ελλάδα

Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ με τη συνδρομή του Άλμπερτ Αϊνστάιν υπογράφει το πιο ανεξήγητο μυστήριο όλων των εποχών, που μέχρι σήμερα εξακολουθεί να «γεννά» μύθους και θεωρίες συνωμοσίας.   Πρωταγωνιστής του «θαύματος» που έμεινε γνωστό ως «το πείραμα της Φιλαδέφειας», το πολεμικό πλοίο 89 μέτρων, US Eldridge, που κυριολεκτικά (;) εξαφανίστηκε μπροστά στα μάτια […] Λέων: Η 2η «εξαφάνιση» του…

[thoughtfullyblogger]

Λέων: Η 2η «εξαφάνιση» του πλοίου του «πειράματος της Φιλαδέλφειας» όταν ήρθε στην Ελλάδα

Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ με τη συνδρομή του Άλμπερτ Αϊνστάιν υπογράφει το πιο ανεξήγητο μυστήριο όλων των εποχών, που μέχρι σήμερα εξακολουθεί να «γεννά» μύθους και θεωρίες συνωμοσίας.   Πρωταγωνιστής του «θαύματος» που έμεινε γνωστό ως «το πείραμα της Φιλαδέφειας», το πολεμικό πλοίο 89 μέτρων, US Eldridge, που κυριολεκτικά (;) εξαφανίστηκε μπροστά στα μάτια […] Λέων: Η 2η «εξαφάνιση» του…

[greekblogs]

Λέων: Η 2η «εξαφάνιση» του πλοίου του «πειράματος της Φιλαδέλφειας» όταν ήρθε στην Ελλάδα

Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ με τη συνδρομή του Άλμπερτ Αϊνστάιν υπογράφει το πιο ανεξήγητο μυστήριο όλων των εποχών, που μέχρι σήμερα εξακολουθεί να «γεννά» μύθους και θεωρίες συνωμοσίας.   Πρωταγωνιστής του «θαύματος» που έμεινε γνωστό ως «το πείραμα της Φιλαδέφειας», το πολεμικό πλοίο 89 μέτρων, US Eldridge, που κυριολεκτικά (;) εξαφανίστηκε μπροστά στα μάτια […] Λέων: Η 2η «εξαφάνιση» του…

[skandaladiaplokidiafthora]

Λέων: Η 2η «εξαφάνιση» του πλοίου του «πειράματος της Φιλαδέλφειας» όταν ήρθε στην Ελλάδα

Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ με τη συνδρομή του Άλμπερτ Αϊνστάιν υπογράφει το πιο ανεξήγητο μυστήριο όλων των εποχών, που μέχρι σήμερα εξακολουθεί να «γεννά» μύθους και θεωρίες συνωμοσίας.   Πρωταγωνιστής του «θαύματος» που έμεινε γνωστό ως «το πείραμα της Φιλαδέφειας», το πολεμικό πλοίο 89 μέτρων, US Eldridge, που κυριολεκτικά (;) εξαφανίστηκε μπροστά στα μάτια […] Λέων: Η 2η «εξαφάνιση» του…

[sport-nea]

Μεταγραφές: Πότε ανακοινώνεται ο Πιερό - Περνάει ιατρικά και υπογράφει

[allo-frouto]

Ο "φίλος" μας εδώ βλέπω επιδίδεται σε κουτοπόνηρες τακτικές και "υπογράφει" με το δικό μου ας πούμε ψευδώνυμο ρωτώντας μπούρδες και μιλώντας με τρόπο που ποτέ δεν θα μιλούσα. Ψηλέ; Δεν πείθεις κανέναν και καμμία, σοβαρέψου λίγο. -ο Αθηναίος, the real one

Αυτό που δημιουργείτε και beef μεταξύ σας με ξεπερνάει!

[justforbooks]

Πενήντα οχτώ χρονών, φαλακρός, χωμένος σ’ ένα κορμί που θυμίζει αχλάδι, ονομάζεται Λόρενς Πάσμορ κι ακούει στο παρατσούκλι Τάμπι (βαρελάκι). Φαινομενικά τα πάει μια χαρά: υπογράφει το σενάριο της πιο δημοφιλούς σειράς του Ηνωμένου Βασιλείου. Τρεις δεκαετίες παντρεμένος, κάνει ακόμα έρωτα με τη γυναίκα του και φροντίζει να την απατά μόνο πλατωνικά. Τα παιδιά του προοδεύουν, η υγεία του είναι καλή, η γκαρνταρόμπα του μεγαλώνει, το αυτοκίνητό του πετάει. Είναι πλούσιος, είναι αγαπητός, τα 'χει όλα. Κι όμως νιώθει κατάθλιψη και άγχος. Ασφυκτιά. Υποβάλλεται σ’ ένα σωρό ανώφελες θεραπείες. Οι νευρώσεις του παραμένουν, παρά τη «γνωστική θεραπεία συμπεριφοράς», τη γιόγκα ή την αρωματοθεραπεία. Ο αναθεματισμένος πόνος στο γόνατό του δεν περνά ούτε με βελονισμό ούτε με φυσικοθεραπεία.

Ο Λόρενς Πάσμορ, πρότυπο ανικανοποίητου-επιτυχημένου στα τέλη του 20ού αιώνα, είναι ο ήρωας του μυθιστορήματος του Ντέιβιντ Λοτζ «Θεραπεία» (1995). Από τα δημοφιλέστερα βιβλία του Βρετανού συγγραφέα, η «Θεραπεία» βρισκόταν εδώ και χρόνια, μαζί με τα υπόλοιπα έργα του, εκτός αγοράς. Να τη όμως ξανά, με την ετικέτα του νέου εκδοτικού οίκου Κυψέλη, στη γνωστή αλλά φρεσκαρισμένη μετάφραση του Γιώργου Μπαρουξή.

Εδώ ο Λοτζ δεν σαρκάζει το πανεπιστημιακό κατεστημένο για την αυταρέσκεια και τη σοβαροφάνεια που το χαρακτηρίζουν, δεν εκλαϊκεύει καμιά λογοτεχνική θεωρία, δεν συγκρίνει τη βρετανική κοινωνία με την αμερικανική, ούτε διακωμωδεί συγκρούσεις τύπου «γιάπηδες εναντίον κουλτουριάρηδων». Αυτά τα είχε εξερευνήσει σε μυθιστορήματα όπως τα «Αλλάζοντας θέσεις» και «Μικρός που είναι ο κόσμος» ή στο «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» που είχαν κυκλοφορήσει παλιότερα από τις εκδόσεις Πόλις και Bell. Ωστόσο, μερικοί βασικοί θεματικοί του άξονες, όπως η πουριτανική ατμόσφαιρα της μεταπολεμικής Αγγλίας ή τα κοινωνικά πρότυπα της σύγχρονης, οι συνήθειες της κατώτερης και της μεσαίας τάξης, το καθολικό δόγμα, το πέρασμα από τη σεξουαλική επανάσταση στο σεξ δίχως αναστολές, διαπερνούν και τις σελίδες της «Θεραπείας».

Ο σεναριογράφος ήρωας του Λοτζ είναι…τελειομανής: «Μπορεί η παραγωγή να είναι μπούρδα, η ηθοποιΐα να είναι μπούρδα, το σενάριο μπούρδα, αλλά προσπαθούν να το κάνουν τέλεια μπούρδα». Ο Λόρενς Πάσμορ είναι αυτοδημιούργητος, όχι ιδιαίτερα καλλ��εργημένος, κι αναπληρώνει τα κενά της κουλτούρας του ανατρέχοντας στα λεξικά. Σχεδόν τυχαία πέφτει πάνω στον Κίρκεγκαρντ. Κι όταν διαβάζει –σε λεξικό πάντα– τους τίτλους των έργων του, βυθίζεται με μανία στην ανάγνωσή τους. Από τα λίγα που καταλαβαίνει, στο πρόσωπο του Δανού φιλοσόφου ανακαλύπτει μια αδελφή ψυχή. «Το πιο τρομερό που μπορεί να συμβεί σ’ έναν άνθρωπο είναι να γίνει γελοίος στα ίδια του τα μάτια» γράφει ο Κίρκεγκαρντ. Ε, στον Λόρενς Πάσμορ συμβαίνει. Η τακτοποιημένη ζωή του θ’ αποδειχτεί εξαιρετικά εύθραυστη. Η γυναίκα του τον εγκαταλείπει και στη δουλειά του αρχίζει να δέχεται τρικλοποδιές. Αν μη τι άλλο, η κατάθλιψή του αποκτά επιτέλους κάποιους λόγους προφανείς!

Στο πρώτο μέρος της «Θεραπείας» ο τόνος που κυριαρχεί είναι ειρωνικός. Από τη στιγμή όπως που ο Πάσμορ κάνει συνειδητά το βήμα προς την αυτογνωσία, ο Λοτζ προσφέρει στον ήρωά του συμπόνια και κατανόηση. Εξαιρετικός ψυχογράφος, ο Ντέιβιντ Λοτζ διατηρεί το πικρόχολο χιούμορ του, όταν καταφεύγει στο συναίσθημα δεν παγιδεύεται από μελοδραματισμούς και προσφέρει σ’ όλους μια ελπίδα. Το υπαρξιακό άγχος, μοιάζει να λέει, θεραπεύεται. Το αν η ζωή μας θα εξακολουθήσει να έχει νόημα εξαρτάται κυρίως από μας. 

Επί χρόνια καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και πεζογράφος με διεθνή ακτινοβολία, ο 89χρονος σήμερα Λοτζ δίδαξε θεωρίες και θεωρίες, εξερεύνησε όλα τα μονοπάτια της κριτικής –από τον Μπαρτ ως τον Ντεριντά κι από τον Σοσίρ ως τον Λακάν και τον Τοντόροφ–, αλλά ποτέ δεν έπαψε να πιστεύει στη δύναμη της μυθοπλασίας. Τα μυθιστορήματά του τα έχουν όλα: χιούμορ, πλοκή, κοινωνικό προβληματισμό, ψυχογραφικές παρατηρήσεις και συναισθηματικές συγκρούσεις, ήρωες ζωντανούς κι αναγνωρίσιμους. Κι ο ίδιος, σύμφωνα με τον παλιό μαθητή του, Δημήτρη Τζιόβα, ανέκαθεν θεωρούσε ότι «το καλό μυθιστόρημα είναι σαν τη σεξουαλική πράξη· δεν υφίσταται χωρίς σύντροφο ή συμμέτοχο (τον αναγνώστη), ούτε χωρίς κλιμακώσεις, κορυφώσεις, ζηλοτυπίες και σκάνδαλα»! Μακάρι η επανέκδοση της «Θεραπείας» ν’ ανοίξει δρόμο και για τα υπόλοιπα εξαντλημένα έργα του.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?