#ατόμων

[astratv]

Ευαισθητοποίηση των μαθητών του 1ου ΕΠΑΛ Τυρνάβου με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ατόμων για αναπηρία

Στα πλαίσια της Δράσης – «1ου ΕΠΑΛ Τυρνάβου, ένα ευχάριστο και ασφαλές σχολείο για όλους», που στοχεύει στη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ μαθητών/μαθητριών, πραγματοποιήθηκε στους χώρους του σχολείου μας βιωματική δράση που στόχο είχε την ευαισθητοποίηση και την ανάπτυξη ενσυναίσθησης των μαθητών σε ότι αφορά τα άτομα με αναπηρία. Η αφορμή ήταν η 3η Δεκέμβρη, Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία και…

[mothvhs]

Γειά! Είδα το προηγούμενο ποστ και ήθελα να αναφέρω πως το βράδυ της eurovision έκανα και εγώ ένα σχόλιο κάτω από το ποστ του sam! Το ακολουθώ χρόνια τώρα και λατρεύω το βιβλίο του. ήταν να παραγγείλω και το καινούριο. Του ανέφερα πως με απογοητεύει λίγο που ως κουήρ άτομο δεν έχει κάνει κανένα ποστ για τη γενοκτονία στη παλεστινη και σε 15 λεπτά το πολύ είχα ήδη μπλοκαριστεί το οποίο με ξαφνιάζει λίγο (;) Σε άλλα ποστ του δεν διαγραφεί καν ομοφοβικα και τρανσφοβικα σχόλια που του κάνουν αλλά το κομεντ μου για την παλεστινη ήταν αρκετά ενοχλητικό για να φάω μπλοκ απαρεντλι. Κάπως στενόχωρο αλλά θέλω να του δώσω benefit of the doubt. Btw, είδα πως έκλεισες θέση!! Have fun💙

με ξαφνιάζει κι εμένα. όποιο λόγο κι αν έχει είναι πολύ λάθος πρακτική αυτή.. πολύ πολύ απογοητευτικό. σ’ευχαριστω που μοιράστηκες την εμπειρία σου και λυπάμαι πραγματικά… δεν ξέρω αν θα είναι fun η εκδήλωση με αυτά τα δεδομένα αλλά thank you <3

[agnickradio]

Κοινοβουλευτική Παρέμβαση της Κ. Σπυριδάκη για το Πρόγραμμα «Προσωπικός Βοηθός των Ατόμων με Αναπηρία» και τον Φημολογούμενο Αποκλεισμό της Κρήτης

Τις δυσλειτουργίες και τις αδικίες του Προγράμματος «Προσωπικός Βοηθός των Ατόμων με Αναπηρία» έφερε στη Βουλή η Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής Λασιθίου, κα Κατερίνα Σπυριδάκη, με Ερώτηση και Αίτηση για Κατάθεση Εγγράφων που υπέβαλε προς το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας. Continue reading Κοινοβουλευτική Παρέμβαση της Κ.…

[allo-frouto]

Υπόσχεση, δεν θα εξεθετα ποτε κοπελα έτσι

Green flag!

[kaliarda]

δε θα ποστάρω τρανσφοβικά ασκς ούτε μπορώ να απαντήσω στα σοβαρά σε κάποιο που δεν με σέβεται λολ αλλά πολύ ρίαλ αυτό 💅 ...ναι εγώ χρησιμοποιώ και τους δυο όρους για τον εαυτό μου αλλά δεν θα βάζω ταγκ #πούστης στα έργα άλλων ατόμων αγάπη

[gatoulasblog]

1ον: Είσαι αιθέρια ύπαρξη και πραγματικά μπράβο σου για τη φυσική σου κατάσταση

2ον: Διαβάζοντας στο μπλογκ σου διάφορα ποστ, μου έρχεται η εξής απορία. Είναι όντως καλύτερος στο σεξ ένας 40αρης από έναν 20αρη; Υπάρχει ποιοτική διαφορά ανάλογα της ηλικίας;

Κατ αρχάς να σ ευχαριστήσω για το «1ον». Πώς να μην χαρώ όταν μου γράφει κάποιος κάτι τόσο όμορφο; 🥲🥰

Τώρα. Όσον αφορά το «2ον» σου ετοίμασα μεγαααααλη απάντηση. Δεν ξέρω γιατί αλλά παίζει να ήθελα να γίνω συγγραφέας στην προηγούμενή μου ζωή. 😅

Το άν κανείς «καλό» σεξ κατά την γνώμη μου δεν έχει να κάνει με την ηλικία.

Πιο πολύ μετράει εάν τα γούστα των δυο ατόμων που κάνουνε έρωτα ταιριάζουν.

Έχω ζήσει περίπτωση που κάποια την πήρε ο ύπνος κατά τη διάρκεια του σεξ, για ν ακούσει αργότερα ότι ο συγκεκριμένος εραστής ήταν ο πιο τέλειος εραστής της νυν συντρόφου του!! 😱😱 (Νταξ, όχι ότι το πίστεψα, αλλά πάμε παρακάτω..).

Μ αυτό θέλω να πω ότι τα γούστα του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικά. Κάτι που αρέσει σε μένα μπορεί να μην αρέσει στον άλλον και το αντίθετο.

Τέλος πάντων. Ας μην γενικεύουμε τα πράγματα. Όχι παιδιά - αποκλείεται όλοι οι 40άρηδες, 50άρηδες και - αν τους σηκώνεται - οι 60άρηδες να είναι καλοί εραστές μόνο και μόνο επειδή είναι λίγο πιο μεγάλοι ή έμπειροι. Ή ότι τα νεαρά παιδιά είναι ανίκανα όπως φοβάται ένας αγαπητός μούτουαλ.

Είναι σαν να λες όλοι οι Βορειοελλαδίτες είναι όμορφοι και όλοι οι Νοτιοελλαδίτες άσχημοι ή το αντίθετο. Η όπως με ρώτησαν τις προάλλες σε άσκ (το οποίο δεν πρόλαβα να δημοσιεύσω) αν ισχύει ότι οι Γερμανοί δεν ξέρουν να περνάνε καλά. Σύγουρα κάποιοι δεν ξέρουν. Άλλοι όμως ξέρουν.

Μου ήταν μεγάλη ανάγκη να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις μαζί σας γιατί δεν μπορώ συνέχεια να με ρωτάτε τ��τοια πράγματα. Θα μου τη δώσει και θα το κλείσω αλλιώς εδώ αυτό το μπλογκάκι λολ. 😅😂

Λοιπόν. Και τώρα έρχεται η πιο σπουδαία πληροφορία απ όλες. Αν κάνετε σεξ με κάποιον και δείτε ότι δεν σπαρταράει το μέσα σας και δεν έχετε αυτό το χαμόγελο μετά που φτάνει από το ένα αφτί έως το άλλο, όχι - μην περιμένετε ν αλλάξει κάτι. Μάλλον δεν θα ταιριάζετε σ αυτόν τον τομέα. Όχι - μην προσπαθείτε ξανά και ξανά και ξανά. Μην χάνετε την ενέργεια και το χρόνο σας εξηγώντας που ακριβώς να βάλει το χεράκι του/της, με πόση δύναμη και για πόση ώρα. Αφήστε το άτομο να φύγει γιατί εκεί έξω υπάρχει κάποιος που θα γίνει ευτυχισμένος/-η μαζί του.

Δεν ζητάμε αναπαράσταση τσόντας και ούτε χρειαζόμαστε όλο το ρεπερτόριο του καμα-σούτρα και της τάντρας. Έναν άνθρωπο να μας κάνει «κλικ» χρειαζόμαστε. Και όποιος το έχει ζήσει ξέρει ακριβώς τι εννοώ.

Το εύχομαι σε όλους σας. ❤️

[fegg4ropetra]

ΣΎΝΔΡΟΜΟ ΣΤΈΡΗΣΗΣ...

Δεν το πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό. Σημάδια από παντού. Δεν ξέρω αν είναι σύμπαν, θεοί ή δαίμονες. Πεπρωμένο, μοίρα ή τιμωρία.

Πρώτα η κίνηση στον δρόμο,

Μετά η χιονόπτωση

Η ακύρωση πτήσης

Η διανυκτέρευση στην Φρανκφούρτη

Η κάρτα για το δωμάτιο δεν λειτουργούσε

Ο πυρετός που ανέβασα το βράδυ

Κάτι με τραβούσε πίσω. Μου έλεγε μη φύγεις. Γύρνα. Το ένιωθα. Αποκλείεται να είναι όλα αυτα συμπτώσεις. Ή είναι η ατυχία που με "δέρνει" όλη μου τη ζωή. Αλλά δεν γίνεται. Δεν εξηγείται τόση ατυχία μέσα σε μια μέρα

Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, σκέφτηκα ξανά.

Αλλά δεν το βάζω κάτω. Θα φύγω. Πρέπει να φύγω. Είναι το σωστό. Είναι η ζωή μου. Πρέπει να βάλω για μια φορά μπροστά τον εαυτό μου και όχι αυτό που θα ήθελα να γίνει. Ίσως το σώμα και το μυαλό μου έχει μπει σε κατάσταση "απεξάρτησης". Να προσπαθεί να παλέψει το μικρόβιο αυτό που έχει εισχωρήσει τόσο βαθιά. Θα τα καταφέρω όμως. Έκλεισα ακάθεκτη την επόμενη πτήση και αποφασισμένη αυτή τη φορά μπαίνω στο αεροπλάνο. Ήρθε η ώρα. Θα μου κάνει καλό. 4 μήνες μακριά. 4 μήνες σκέψης, αναθεώρησης και Αυτοβελτιωσης. 4 μήνες καινούριας εμπειρίας, ατόμων και ρουτίνας. 4 μήνες απεξάρτησης.

Αν όμως 4 μήνες μετά το μυαλό και η σκέψη μου είναι ακόμα στο ίδιο σημείο πρέπει να το προσπαθήσω. Αλλιώς δεν θα ηρεμήσω. Δεν θα προχωρήσω αν δεν ξέρω με σιγουριά πλέον αν αυτό για το οποίο θα ελπίζω όλο αυτόν τον καιρό αξίζει. Αξίζει. Αξίζεις.

Έρωτας με τη πρώτη ματιά. Η ιστορία είναι ��εμάτη με παραδείγματα ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι έχουν ερωτευτεί με την πρώτη ματιά. Υπάρχουν πολλές επιστημονικές εξηγήσεις γι αυτό το φαινόμενο. Μια απ' αυτές είναι η γνωριμία που δημιουργείται ακόμη και πριν από μια συνάντηση. Σε πολλές περιπτώσεις, η φράση «με τη πρώτη ματιά» είναι λίγο εσφαλμένη. Ανθρωποι ισχυρίζονται ότι ερωτεύονται με την πρώτη ματιά άτομα που στην πραγματικότητα γνωρίζουν ήδη τυχαία. Ίσως από κοινά στέκια ή από φίλους φίλων.Ακόμα κι αν πραγματικά δεν έχετε παρατηρήσει ποτέ το άτομο αυτό πριν, δεν είναι πιθανό να ερωτευτείτε τη στιγμή της πρώτης ματιάς.Σε αυτή την περίπτωση, στην πραγματικότητα δεν ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά, αλλά μετά από μια περίοδο – όσο σύντομη κι αν είναι – γνωριμίας. Λένε επίσης πως οι πιο συνηθισμένοι τρόποι γνωριμίας με τους οποίους ερωτεύονται οι άνθρωποι είναι οι εξής:

Γνωστική: με τις σκέψεις και πεποιθήσεις

Απτική: με το άγγιγμα

Κιναισθητική: με τις κινήσεις

Ακουστική: με τον ήχο της φωνής

Οσφρητική: με τη μυρωδιά

Έτσι με όλα αυτά οι άνθρωποι νιώθουν ότι ερωτεύονται και ξυπνούν πρωτόγονα ανθρώπινα ένστικτα, όχι όμως η λογική. Ποτέ δεν πίστευα σε αυτά. Τα έβρισκα αρκετά ονειρικά και ταυτόχρονα σαχλα για να είναι αληθινά. Ξέρω επίσης όμως ότι ο έρωτας δεν έχει όρια και τείχη. Μα αν έπρεπε να προσδιορίσω αυτό που έζησα εγώ απ' τη δική μου πλευρά θα ήταν σίγουρα αυτό. Έρωτας με τη πρώτη συζήτηση.

Τα λέμε λοιπόν σε 4 μήνες ελπίζοντας σε ένα καινούριο mindset.

Σε ένα καλύτερο καλοκαίρι.

Για την ώρα, αυτό που μετράει είμαι εγώ.

Ώρα να επικεντρωθώ στον εαυτό μου.

Το χιόνι σταμάτησε

Ο ήλιος εμφανίστηκε

Ώρα για νέα αρχή

6/12/2023

Η κατάσταση απεξάρτησης συνεχίζεται.

"Σύνδρομο στέρησης ονομάζεται το σύνολο των σωματικών και ψυχολογικών συμπτωμάτων και συνεπειών που εμφανίζονται, όταν διακόπτεται απότομα ή μειώνεται σημαντικά, η δοσολογία και συχνότητα της χρήσης μιας ουσίας στην οποία έχει εθιστεί το άτομο." Λένε...

Είχα να αρρωστήσω πάνω από χρόνο.

Ο πυρετός ανεβαίνει και κατεβαίνει διαρκώς.

Ξυπνάω, κοιμάμαι, ξανά ξυπνάω, ξανά κοιμάμαι.

Κάτι σαν στερητικό σύνδρομο.

Σύνδρομο στέρησης λοιπόν...

[chterzidislaw]

Ελεύθερος ο εντολέας μας!

Ελεύθερος ο τοξικοεξαρτημένος εντολέας μας από το Εφετείο Λάρισας!

🏛️ Ελεύθερος ο τοξικομανής - τοξικοεξαρτημένος εντολέας μας από το Εφετείο Λάρισας.

Εδόθη αναστολή εκτέλεσης της ποινής με τον όρο συνέχισης του θεραπευτικού προγράμματος του ΚΕΘΕΑ (Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων).

Αντιμετωπίζετε και εσείς παρόμοιες καταστάσεις..;

Καλέστε  μας  σήμερα  στο  6977424779  για να σας βοηθήσουμε να διευθετήσετε τα νομικά σας ζητήματα.

💼 Το Δικηγορικό μας Γραφείο διαθέτει πολύ μεγάλη εμπειρία σε υποθέσεις Ποινικού Δικαίου και ναρκωτικών.

Ο δικηγόρος Χρήστος Μ. Τερζίδης, διδάκτωρ Νομικής ΑΠΘ στο αντικείμενο των ναρκωτικών  και  μέλος της ομάδας δικηγόρων του ΚΕΘΕΑ,  διαθέτει πολύ μεγάλη εμπειρία στο Ποινικό Δίκαιο, ενώ εξειδικεύεται στη νομοθεσία περί ναρκωτικών.

[justforbooks]

Νίκος Καρατζάς

Συνέντευξη με τον ιδιοκτήτη του ΙΑΝΟΥ για τα 40 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας της βιβλιοφιλικής αλυσίδας πολιτισμού

1984 - 2024: Ο IANOS έγινε 40 χρονών και η ψυχή του, ο Θεσσαλονικιός Νίκος Καρατζάς, αποτιμά το χθες και νοσταλγεί το μέλλον της μεγαλύτερης βιβλιοφιλικής αλυσίδας πολιτισμού της χώρας.

«Κατηφόρισα στον Νότο γιατί εξαρχής, παρά την τεράστια επιτυχία, δεν μπόρεσα να δομήσω στη Θεσσαλονίκη έναν IANO όπως τον ήθελα, λόγω της στενότητας του χώρου. Έκανα απόπειρες να μετακινηθώ από το στρατηγείο της Αριστοτέλους σε κτίρια όπου θα μπορούσα να υλοποιήσω τον πυρήνα των ονείρων μου. Αν θυμάσαι, το 1984, με το που ανοίξαμε στη Θεσσαλονίκη, είχα βάλει στο πατάρι μας 5 τραπεζάκια για καφέ, με μάρμαρο, σιδερένια πόδια, βιεννέζικες καρέκλες – έναν υπαινιγμό δηλαδή ενός φιλολογικού καφέ-γκαλερί, που όμως επ’ ουδενί δεν μπορούσε να φιλοξενήσει τις μουσικές ή θεατρικές παραστάσεις που επιθυμούσα. Για να κάν��υμε μεγάλα και ένδοξα πράγματα στη Θεσσαλονίκη της πρώτης περιόδου, βγαίναμε από το βιβλιοπωλείο της Αριστοτέλους, όπως κάναμε φερ’ ειπείν εκείνη τη μεγαλειώδη νύχτα για τη Βούλα –για την Ελλάδα, ρε γαμώτο– Πατουλίδου στον Μύλο, ή με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Τραϊανό Χατζηδημητρίου και την εκδήλωση για τη Γεωπολιτική στο Ολύμπιον. Ακόμα όμως και στις εκδηλώσεις μας εντός του βιβλιοπωλείου, όπως για παράδειγμα με τον Νίκο Παπανδρέου όταν κυκλοφόρησε τους “Δέκα μύθους και μια ιστορία” ή τον Μίμη Ανδρουλάκη με το περίφημο “Μι εις τη Νι”, έξω από τον ΙΑΝΟ μαζεύονταν μέχρι και χίλιοι άνθρωποι για να τις παρακολουθήσουν. Αναπόφευκτα τα πλήθη παρακολουθούσαν τα τεκταινόμενα εντός από τη γιγαντοοθόνη που στήναμε στην πλατεία. Οργανώσαμε πάνω από 100 τέτοια μεγάλα γεγονότα με μετάδοση μέσω γιγαντοοθόνης.

»Εκείνο το διάστημα ήμουν πρίγκιπας στη Θεσσαλονίκη. Την Παρασκευή το απόγευμα έφευγα για τον Όλυμπο και επέστρεφα στην πόλη την Τρίτη το πρωί. Την επόμενη Παρασκευή, μετά τις 4, γυρνούσα στον Όλυμπο για να καβαλήσω το άλογό μου, να περπατήσω στα μονοπάτια, να χαθώ στον ορίζοντα, να φυτέψω δέντρα, να καλλιεργήσω τις τριανταφυλλιές μου, να ασχοληθώ με τα πουλερικά στο κοτέτσι.

»Μπορούσαμε βέβαια να κατεβούμε πολύ νωρίτερα στην Αθήνα. Έχοντας μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τον Μπαμπινιώτη της Φιλεκπαιδευτικής και των Αρσακείων, όταν άδειαζε το κτίριο που μετά έγινε η Στοά του Βιβλίου, ο Μπαμπινιώτης με κάλεσε για να μου το δείξει. Τότε πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα να ανοίξω τον ΙΑΝΟ του Νότου. Ο γιος μου όμως, ο Κωστής, ήταν 5 ή 6 χρόνων και σκέφτηκα πως αυτή η δόξα δεν θα ήταν διόλου σημαντική αν, παλεύοντας να κυνηγήσω όλα αυτά που ονειρεύτηκα, έπρεπε να αφήσω μόνο το παιδί μου. Και πιθανόν, μια μέρα που θα επέστρεφα στη Θεσσαλονίκη ίσως να τον πετύχαινα στην πλατεία Ναυαρίνου να αγοράζει δόσεις ή να κάνει πράγματα που κανένας γονιός δεν θα ήθελε να δει να συμβαίνουν στο παιδί του. Παράτησα την ιδέα και συνέχισα να κατεβαίνω στην Αθήνα με τον Χριστιανόπουλο όταν ήταν να παρουσιάσουμε ποιήματά του, ή με τον Σαββόπουλο για τη “Σούμα” του. Κατέβαινα όμως και για τον Πορτοκάλογλου, τον Λουδοβίκο, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, μια και είχαμε ξεκινήσει τις ένδοξες μουσικές αφιερωματικές εκδόσεις μας.

»Τότε έμενα στο κέντρο –κέντρο καράκεντρο– που με βόλευε για όλα τα ραντεβού μου, όμως τη φορά που αμέλησα να κάνω κράτηση, κατέλυσα στο Εσπέρια. Δίπλα από το Εσπέρια ήταν το άδειο κατάστημα της Σταδίου και με το που το είδα, ζήτησα από τους θυρωρούς οι οποίοι είχαν το κλειδί να μου το δείξουν. Μαγεύτηκα! Ο χώρος είχε το μέγεθος για να πραγματώσω όλα όσα ονειρεύτηκα να κάνω στη Θεσσαλονίκη, καθώς διέθετε ένα πολύ μεγάλο και πλήρως αξιοποιήσιμο πατάρι, σε αντίθεση με το πατάρι του ΙΑΝΟΥ στον Βορρά: Όταν μια φορά ήρθε ο Παναγιώτης Φασούλας για να με χαιρετήσει, τον είδα να σκύβει διπλωμένος στα δυο και ντράπηκα. Στην Αθήνα, όμως, με το που είδα το άδειο κτίριο της Σταδίου είπα “εδώ είμαστε, τώρα είναι η ώρα για τον ΙΑΝΟ του Νότου”. Στα εγκαίνια του ΙΑΝΟΥ στη Σταδίου, οι μετρητές μας κατέγραψαν προσέλευση 4.800 ατόμων. Τραγούδησε ο Σαββόπουλος, ο Λουδοβίκος, ο Πορτοκάλογλου, με τον Ρασούλη να διαβάζει αυτό που δεν είχε προλάβει να μελοποιήσει. Και με το καλημέρα ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία και ο παροξυσμός με τις εκδηλώσεις μας, που αναγκαστικά έπρεπε να κοινοποιώ το πρόγραμμά μας στο αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως, αφού υπήρξαν στιγμές που το πλήθος έκλεινε τη Σταδίου ερήμην μας. Όλες οι εκδηλώσεις ήταν δωρεάν.

»Στον ΙΑΝΟ της Σταδίου, με το που ξεκινήσαμε τα αφιερώματα στους 20 σημαντικούς Έλληνες στιχουργούς, μαζεύτηκε η Εθνική Ελλάδος γιατί πέρα από τους απλούς Αθηναίους φιλότεχνους, που απολάμβαναν εκδηλώσεις με συγγραφείς και κάθε είδους καλλιτέχνες, σύχναζαν και επιχειρηματίες ή πρόεδροι οργανισμών».

Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ

«Ο Μητροπάνος είχε τρία χρόνια να βγει από το σπίτι του για να τραγουδήσει μετά την αναγκαστική αποχή εξαιτίας της μεγάλης περιπέτειας με τον καρκίνο και της εγχείρησης στο Παρίσι. Ήρθε όμως στον ΙΑΝΟ για να τιμήσει τον Θάνο Μικρούτσικο. Δεν βάλαμε εισιτήριο γιατί δεν ήταν συναυλία. Η παρουσία του σχετίζονταν με την απονομή του πλατινένιου δίσκου που έδωσε στον Μικρούτσικο η Μίνος EMI για την 4η εκδοχή του Καββαδία, την οποία δισκογράφησε ο Θάνος με τον Κούτρα. Ήταν μια απίστευτη νύχτα, ο κόσμος τρελάθηκε, μια κοσμοσυρροή ανεπανάληπτη, όπως ανεπανάληπτος ήταν και ο πανικός που με έζωσε. Έδωσα εντολή να κλείσουμε την πόρτα τού καφέ για να σταματήσει ο συνωστισμός και, επειδή ήταν αδύνατον να κλειδώσουμε και την πόρτα του βιβλιοπωλείου, αναγκάστηκα να βάλω φύλακες στην είσοδο. Με έλουσε κρύος ιδρώτας στην ιδέα ότι τυχόν κραδασμοί στις σκάλες θα έκαναν το πατάρι να καταρρεύσει.

»Τη στιγμή που ο Μητροπάνος ερμήνευσε το “Από του αιώνα την παράγκα”, βίωσα το πιο εκκωφαντικό παραλήρημα που έχω δει ποτέ να προκαλεί ένα τραγούδι σε κοινό. Παρασύρθηκα κι εγώ από το μεγαλείο της στιγμής και, ξεπερνώντας τον φόβο, ένιωσα μια ευγνωμοσύνη για το σύμπαν και την καλή μου τύχη που με αξίωσαν να τα ζω όλα αυτά εκεί: στο καφέ του ΙΑΝΟΥ κι όχι σε κάποιο γήπεδο ή σε κέντρο διασκέδασης. Όμως η φοβία μου για τυχόν ατύχημα επανήλθε, συλλογίστηκα “πω πω, αν συμβεί το μοιραίο και χαθώ κι εγώ με τον κόσμο, θα φύγω ευτυχισμένος έχοντας πεθάνει σε μια στιγμή υπέρτατης δόξας. Αν όμως επιζήσω, μαθηματικά θα περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου στη φυλακή ή σε κάτεργο”. Εκείνη η νύχτα ήταν η πιο φρικτή εμπειρία της ζωής μου, ένα ταξίδι αλέ ρε τουρ από την κόλαση στον παράδεισο και από τη χαρά και την ευδαιμονία στον πανικό και την τρέλα.

»Αργότερα, την εποχή που με τον Μικρούτσικο κυκλοφορήσαμε τον μελοποιημένο Καβάφη σε cd και βιβλίο, αποφασίσαμε να κάνουμε δύο παρουσιάσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονί��η που συμπίπταν με τη γιορτή για τα 25 χρόνια του ΙΑΝΟΥ. Ο Θάνος εκείνη την περίοδο είχε κυριευθεί από μια πλάνη. Πίστευε πως ο μελοποιημένος Καβάφης θα είχε την ίδια μεγάλη επιτυχία που είχε ο μελοποιημένος Καββαδίας του. “Να ξέρεις, Νίκο, πως αυτό θα μας δέσει εις τους αιώνας των αιώνων”. Του είπα: “Θάνο, είμαι σίγουρος ότι θα μας δέσει με βαθιά φιλία και αγάπη, αλλά όχι επειδή θα κερδίσουμε πλατινένιο δίσκο”. Βλέπεις, είχαμε τυπώσει μόνο 3.000 αντίτυπα και ο Θάνος, υπεραισιόδοξος, αναρωτιόταν με ποια ταχύτητα άραγε θα μπορούσαμε να τυπώνουμε άλλα 3.000. Εκείνος επιμελήθηκε τη δισκογράφηση και ο ΙΑΝΟS τύπωσε το βιβλίο, το οποίο εγκαινίασε τη μνημειακή σειρά μας με τις πολυτελείς κασετίνες που περιείχαν φωτογραφικό υλικό και τυπωμένους στίχους σε ακριβή τετραχρωμία. “Θάνο μου, ξέχνα το, αυτό με τις πλατίνες δεν θα γίνει ποτέ”. Μου απάντησε: “Νίκο, δεν ξέρεις, αλλά εγώ το ψυχανεμίζομαι το σουξέ μας”. Είπα: “Φίλε, δεν αμφιβάλλω πως ξέρεις τον Καβάφη άριστα, τον δούλεψες λέξη προς λέξη, όμως εγώ ξέρω αυτήν την αγορά που εσύ ως καλλιτέχνης ούτε την έμαθες ούτε και θα τη μάθεις ποτέ. Έκανες την επιτυχία, με μια αθωότητα, ένα θάρρος, ένα ένστικτό και μια τρέλα που σε οδήγησαν στον Καββαδία. Αυτό, όμως, δεν θα το ξαναζήσεις ποτέ. Θα ήθελα πάρα πολύ να είχαμε συναντηθεί στην εποχή του Καββαδία, γιατί σήμερα θα ήμασταν πάμπλουτοι οι δυο μας, πραγματώνοντας κάθε τι που θα μας ερχόταν στο μυαλό”. Έτσι έγινε: Δεν εξαντλήσαμε ποτέ τα 3.000 αντίτυπα, γιατί η εποχή έκανε τη μεγάλη στροφή, οι παλιές μέρες έσβηναν και τα πράγματα στον πολιτισμό άλλαζαν άρδην.

»Με τον Μίκη, που ήμουν επίσης ο εκδότης του, κάναμε εξίσου μεγάλα πράγματα. Στη Θεσσαλονίκη, αν θυμάσαι, μπήκαμε στο καράβι και ήταν μέσα ο Παπάζογλου, ο Σαββόπουλος, ποιητές, μεγάλοι μουσικοί, όμως από κάποιο σημείο και μετά ο Θεοδωράκης δεν μπορούσε, λόγω της υγείας του, να μετακινηθεί. Οπότε, τι κάναμε; Καλούσαμε 12 μέσα ενημέρωσης, με μία όμως μόνο κάμερα να μοιράζει την εικόνα, και η εκδήλωση μεταδιδόταν από το σαλόνι του. Ο Μίκης είχε το πιο ωραίο σαλόνι της Ελλάδας, καθόσουν εντός του και έβλεπες μπροστά σου την Ακρόπολη σε μια συγκινητική εγγύτητα».

Αθήνα και Θεσσαλονίκη, βίοι παράλληλοι

«Υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε στου Ζωγράφου, τη Νέα Σμύρνη, τα Πατήσια, την Κυψέλη και το Παγκράτι, είναι όμως σαν να ζούνε σε ένα άλλο σύμπαν και όχι στην Αθήνα. Είναι τόσες πολλές οι “πόλεις” που αλληλοδιεισδύουν η μία μέσα στην άλλη και ταυτόχρονα αγνοεί η μία την άλλη στην πρωτεύουσα. Πόλεις που σνομπάρουν η μία την άλλη, δυσφορούν η μία με την άλλη, και αυτό συμβαίνει πλέον και στη Θεσσαλονίκη. Είναι επομένως πολύ λάθος οι απλουστεύσεις και οι χαριτωμενιές τύπου η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη έχουν η κάθε μια την ταυτότητά τους και αυτές οι δυο ταυτότητες δήθεν συγκρούονται, γιατί και η Θεσσαλονίκη πλέον έχει πολλές ταυτότητες, όπως άλλωστε και το Αγρίνιο, το Μεσολόγγι ή η Αλεξανδρούπολη. Έτσι εξηγώ πώς βρισκόμαστε να έχουμε προστριβές και διαφορές ακόμα και σε πράγματα που παλιότερα συνιστούσαν έναν κοινό παρονομαστή. Οι άνθρωποι όμως πλέον δεν έχουν κοινούς παρονομαστές. Πόση κουβέντα να κάνεις με έναν παοκτσή που θέλει την Κυριακή να πάει να εκτονωθεί και να δείρει, ει δυνατόν, έναν αρειανό ή να τον μαχαιρώσει; Ή με έναν Ολυμπιακό που επιθυμεί την εξόντωση της ΑΕΚ; Και το λέω εγώ που ο γιος μου είναι παοκτσής. Θεωρώ πως δεν υπάρχει πεδίο συνομιλίας, η εποχή μας μυρίζει κίνδυνο. Πλέον είναι ποιος θα τραβήξει πρώτος μαχαίρι και για αυτόν τον λόγο ακριβώς, επειδή εμείς του πολιτισμού δεν έχουμε κουλτούρα και ψυχισμό μαχαιροβγάλτη, θα είμαστε πάντα εύκολα θύματα όλων αυτών που με βία και επιθετικότητα όχι μόνο διεκδικούν το δικό τους αλάθητο, αλλά και θέλουν να μας να το επιβάλουν με το στανιό».

Ο Μεγάλος Αιρετικός!

«Υπάρχουν πολλοί πυρήνες που από την αρχή δεν θέλησαν τον ΙΑΝΟ και τις πρωτοβουλίες του στην Αθήνα. Γιατί ήμασταν και παραμένουμε ένας αιρετικός τόπος που αναπτύσσει και καλλιεργεί τον διάλογο επί παντός του επιστητού. Αυτό ενοχλεί, όμως είναι η φύση μου τέτοια: Θέλω να λέω τη γνώμη μου και να αναταράζω τα πράγματα. Θέλω να παράγεται συνεχώς ένας διάλογος. Να τι εννοώ για τον ΙΑΝΟ με ένα παράδειγμα: Προσωπικά, παρ’ ότι δεν ήμουν ΠΑΣΟΚ, φιλοξένησα στον ΙΑΝΟ τη Μαργαρίτα Παπανδρέου και το βιβλίο της, το οποίο ήρθε να παρουσιάσει ο Πάγκαλος. Ήρθε και όλη η φρουρά του Γιώργου, που τότε ήταν πρωθυπουργός, αλλά ο ίδιος έλειπε ταξίδι στην Αμερική, συν φυσικά η οικογένεια Παπανδρέου, με εμένα από πλευράς μου να σκηνοθετώ δυσάρεστες ερωτήσεις για τον διάλογο που θα ακολουθούσε. Γιατί αυτή είναι η εμμονή μου: Θέλω ο IANOS να παραμείνει εσαεί τόπος διαλόγου κι έτσι εξηγείται το γιατί με ελκύουν οι κουβέντες που παράγουν αντιθέσεις. Μερικές φορές τα καταφέρνω, άλλες όχι. Ήθελα, ας πούμε, να βάλω τον Γιανναρά με τον Ράμφο να συζητήσουν στο ίδιο τραπέζι, να κάνουν δηλαδή από κοινού δύο εκδηλώσεις-αναγνώσεις με θέματα την Πατρίδα, τη Γλώσσας και το Ήθος. Το είχε δεχτεί ο Ράμφος, δεν κατάφερα όμως να πείσω τον Γιανναρά».

Αναμνήσεις από την κρίση

«Χονδρικά αποτιμώντας τα 40 χρόνια μας, θεωρώ πως ο IANOS από το 1984, που άνοιξε, μέχρι και σήμερα, πέρασε 4 φάσεις. Η δεύτερη ήταν το 2005 που κατηφορίσαμε στην Αθήνα, αλλά την επόμενη δεκαετία πλάκωσε η εποχή της κρίσης, η οποία πέρα από την εθνική οικονομική συρρίκνωση είχε επίπτωση και στο ηθικό των ανθρώπων. Πολλοί ήταν αυτοί που περιέπεσαν σε κατάθλιψη, έχασαν την όρεξή τους και έτσι οι επιτυχημένες μας εκδηλώσεις συνέχισαν μεν να έχουν ασφυκτική προσέλευση εντός, όμως εκείνο το πυρετικό που συνέβαινε στα ανέμελα, ας τα αποκαλέσω, χρόνια έπαψε να συμβαίνει. Στην Κική Δημουλά βέβαια πάλι ξανακλειδώσαμε την πόρτα για να μην περάσουν άλλοι άνθρωποι μέσα, το ίδιο και στη βραδιά με την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ.

Μία τομή μέσα στην κρίση ήταν όταν το 2016 κάναμε τον παιδικό ΙΑΝΟ στη Μητροπόλεως, φέρνοντας στα εγκαίνια τον δημοφιλέστερο έλληνα συγγραφέα παιδικών βιβλίων, τον Ευγένιο Τριβιζά. Ξεκινήσαμε στις 6 το απόγευμα και στις 12 τα μεσάνυχτα ο Τριβιζάς συνέχιζε να υπογράφει, δε θα κλείναμε ούτε την επόμενη ��μέρα! Γιατί ο Τριβιζάς δε βάζει μια σκέτη υπογραφή. Ρωτάει: Πώς σε λένε; Α, Περικλή! Λοιπόν, Περικλή, σου αρέσουν τα περιστέρια; Δε μου αρέσουν τα περιστέρια, μου αρέσουν οι σκύλοι, λέει ο Περικλής, κι έτσι ο Ευγένιος προσπαθεί να ζωγραφίσει έναν σκύλο ειδικά για τον Περικλή, αφού ο Τριβιζάς θεωρεί ότι αυτό θα είναι μια εσαεί ανεξίτηλη εμπειρία για κάθε Περικλή, που θα θυμάται ότι τον συνάντησε. Πάνω στην κρίση ήταν που ανοίξαμε και τα 7 μπαζάρ, αφού αγοράσαμε όλο το απόθεμα των Ελληνικών Γραμμάτων, που τα πτώχευσε ο ΔΟΛ, ο οποίος εκείνο τον καιρό πήγαινε επίσης για πτώχευση. Οι προτάσεις για τα Ελληνικά Γράμματα ήταν 6-7, όμως η μόνη πρόταση που έλεγε “αγοράζω και πληρώνω αμέσως” ήταν του ΙΑΝΟΥ. Παίρνω λοιπόν 650 παλέτες και συγχρόνως καταρρέει ο Γιαννίκος με το κανάλι Alter και τις δισκογραφικές Λύρα, MBI, Legend. Κι έτσι μπορούσες να αγοράσεις όλο το ελληνικό τραγούδι, Χατζιδάκις, Σαββόπουλος, Πορτοκάλογλου, όλο το ελληνικό τραγούδι ήταν εκεί. Στην Αθήνα ανοίξαμε το μπαζάρ μας στον Φωκά, που είχε επίσης πτωχεύσει. Προσλαμβάνω 5 άτομα και την τρίτη μέρα λειτουργίας προσλάβαμε άλλους πέντε. Είχαμε 3 ταμεία με 30 άτομα στην ουρά, ήμασταν ανοιχτά από τις 9 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ. Έτσι στην κορύφωση της κρίσης λόγω υπάρχουσας ρευστότητας εμείς κάναμε μια κούρσα τρελής ανάπτυξης: Στην Αθήνα, είχαμε άλλα πέντε μπαζάρ και έψαχνα χώρο για να ανοίξουμε μπαζάρ και στον Πειραιά.

Σήμερα στην κατηγορία “Καθαρόαιμα βιβλιοπωλεία”, ο ΙΑΝΟS με τους 100 εργαζόμενους είναι το πιο ανεπτυγμένο δίκτυο και ο μεγαλύτερος εργοδότης της ελληνικής αγοράς βιβλίου. Βέβαια, τα δίκτυα και των μικρών και των σχετικώς μεσαίων βιβλιοπωλείων συρρικνώνονται, η κυριαρχία των ηλεκτρονικών καταστημάτων επιτρέπει σε έναν άνθρωπο που είναι στις Σέρρες να παίρνει το βιβλίο που θέλει χωρίς τη μεσολάβηση του τοπικού βιβλιοπώλη. Παρεμπιπτόντως, είμαστε το πρώτο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο που “ανέβηκε” στα τέλη του 20ού αιώνα. Το υπογραμμίζω: στον 20ό και όχι στον 21ο, εφαρμόζοντας από το ξεκίνημά μας τη μέθοδο των πιστοποιημένων συναλλαγών για να μην κινδυνεύουν οι αγοραστές μας από κλοπές».

Ο Ντοστογιέφσκι και ο Καβάφης στον καιρό των BigData

«Το βιβλίο συρρικνώνεται και τα βιβλιοπωλεία δεν είναι και στα καλύτερά τους, γιατί οι Έλληνες που μέσα στην κρίση του κορωνοϊού άρχισαν να διαβάζουν, αποξενώθηκαν εκ νέου, αλλά και γιατί οι νέοι δεν βρίσκουν πια το βιβλίο σέξι. Ειδικά στις νεότερες γενιές τα ποσοστά των αναγνωστών είναι ��ολύ μικρά. Οι ταμπλέτες δίνουν και στους παλιούς και στους νέους την αίσθηση ότι διαβάζουν, αλλά είναι αποδεδειγμένο πως στην πραγματικότητα δεν βοηθούν στην εμβάθυνση. Δεν μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο από ταμπλέτα, το πείραμα απέτυχε παγκοσμίως. Στην Αμερική οι ψηφιακές εκδόσεις στην αρχή άγγιξαν διψήφια ποσοστά, γύρω στα 17-18%, αλλά σήμερα κινούνται χαμηλά στο 11-12%. Στην Ευρώπη δε, τέτοιου είδους φορμάτ δεν έφτασαν καν σε διψήφια νούμερα.

»Παρένθεση: Μια μεγάλη εκδοτική μας επιτυχία ήταν και το βιβλίο “Μπαμπά… (μια κανονική μέρα)” του Αντώνη Κανάκη, συγκινητικό βιβλίο, όχι σαχλότητα. Η έκδοση κυκλοφόρησε σε μια δύσκολη συγκυρία, ήταν η εβδομάδα που έκλεισαν οι τράπεζες πριν το δημοψήφισμα του 2015. Ο Κωστής, ο γιος μου, που είχε αναλάβει τη συμφωνία, από την αρχή είχε στο μυαλό του να το κάνουμε και ebook στην πλατφόρμα της Apple. Ενώ λοιπόν μέσα στο 2015 το βιβλίο πούλησε περίπου 15.000 χάρτινα αντίτυπα, στην Apple δεν πουλήθηκαν ούτε 350 ψηφιακά βιβλία, ενώ υποθετικά το νεανικό target group του Κανάκη θα προτιμούσε την ψηφιακή έκδοση. Πάντως όσο κι αν οι προβλέψεις για το μέλλον είναι δυσοίωνες, θεωρώ ότι θα υπάρχει πάντα χώρος για τα βιβλιοπωλεία, τους εκδότες και το τυπωμένο βιβλίο. Έχω πειστεί και το στοιχηματίζω κιόλας, παρ’ όλο που μιλώ για ένα μέλλον που δεν θα δω. Φυσικά, δεν υπάρχουν εγκυκλοπαίδειες, ούτε πληροφοριακά βιβλία, δεν θα υπάρχουν καν ταξιδιωτικοί οδηγοί, εφόσον και το πιο ασήμαντο κινητό πλέον μπορεί να σου δώσει τις πληροφορίες που χρειάζεσαι, οι οποίες μάλιστα επικαιροποιούνται πανεύκολα. Όμως πάντα οι άνθρωποι θα ζητούν να διαβάζουν τον Ντοστογιέφσκι, τον Μάρκες και τον Καβάφη σε χαρτί, αφού η γοητεία της ταμπλέτας στερεί ζωτικό χώρο από την αυτοσυγκέντρωση και τα βιβλία απαιτούν αυτοσυγκέντρωση.

»Δυστυχώς έχει ανοίξει ένα ρήγμα ανάμεσα στον άνθρωπο του 20ού αιώνα και σε αυτόν του 21ου. Τα νέα παιδιά που μπαίνουν στην περιπέτεια της ζωής αποστρέφονται ή είναι αρκετά αποξενωμένα από πολύ σημαντικά βιβλία που κάποιος πρέπει να έχει διαβάσει πριν πεθάνει. Υπάρχουν ακόμα, εννοείται, νέοι άνθρωποι που ανακαλύπτουν τον Ντοστογιέφκι, όμως είναι τόσο μειοψηφικοί, που είναι δυσδιάκριτοι στις πλατείες, στα καφέ, στα πεζοδρόμια και στα πανεπιστήμια. Στη δική μου νεότητα, αυτό ήταν το κυρίαρχο μοντέλο: Εάν έλεγες σε κάποιον έναν στίχο του Έζρα Πάουντ και δεν μπορούσε να σου απαντήσει με Πάουντ, τότε θα σου απαντούσε με Έλιοτ, με Ελύτη ή με Σεφέρη. Τώρα αυτοί οι συνομιλητές σπανίζουν. Στη ��έα γενιά κάποιοι τέτοιοι είναι συλλεκτικά κομμάτια!»

Και η επόμενη μέρα;

«H ερώτηση πονάει, γιατί από την αρχή, όταν τα σχεδίαζα όλα αυτά και ιδιαίτερα τη μετάβασή μας στην Αθήνα, θεωρούσα πως ο γιος μου θα ήταν η επόμενη γενιά που θα συνέχιζε. Βέβαια ο Κωστής, πολύ σωστά και επιτυχημένα όπως αποδείχτηκε, όταν στην Ελλάδα τα πράγματα έφτασαν σε μια οριακή στιγμή, με τη χώρα να μην ξέρει πού θέλει να πάει, στράφηκε στον τουρισμό και τα ξενοδοχεία. Η κίνησή του ήταν σοφή, τον καμαρώνω και τον χαίρομαι, ταυτόχρονα όμως αισθάνομαι μια μοναξιά λόγω του ότι δεν υπάρχει η επόμενη γενιά που θα αναλάβει τον ΙΑΝΟ. Γι’ αυτό και στ’ αλήθεια θα χαιρόμουν πολύ αν κάποιος μου χτυπούσε την πόρτα λέγοντας “Νίκο, εγώ θέλω να είμαι η επόμενη γενιά στον ΙΑΝΟ”. Γιατί αισθάνομαι πως ήρθε η στιγμή να αποστρατευτώ τιμητικά, παραμένοντας ένας απλός σύμβουλος σε ένα τυχόν τέτοιο εγχείρημα.

»Βλέπεις, αγαπητέ, δεν μπορώ να συνεχίσω στον ίδιο ρυθμό και για τα επόμενα σαράντα χρόνια. Γιατί υπάρχει ο Όλυμπος, τα ταξίδια που δεν έκανα, τα βιβλία που δεν διάβασα, η ξεγνοιασιά που απεμπόλησα τα περασμένα 40 χρόνια – για να μη σου πω η ξεγνοιασιά που απεμπόλησα τα τελευταία 50 χρόνια, αφού όταν λέμε 40 χρόνια ΙΑΝΟS, αναφερόμαστε στα χρόνια του βιβλιοπωλείου, τη στιγμή που εγώ και ο ΙΑΝΟS προϋπήρξαμε ως ένα πολύ δυναμικό περιοδικό. Να γιατί είμαι αμήχανος με την ερώτησή σου για το μέλλον του ΙΑΝΟΥ και σου εξομολογούμαι το όνειρο-επιθυμία που τρέφω για κάποιον ο οποίος θα χτυπήσει την πόρτα και θα μου πει “και θέλω και μπορώ να συνεχίσω”. Αυτός ο κάποιος πρέπει να είναι γεμάτος αγάπη για τον πολιτισμό και το βιβλίο, γιατί επενδυτικά μια τέτοια κίνηση δεν είναι και ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει κανείς σήμερα. Αλλά για όποιον το αγαπάει, το βιβλίο παραμένει ένας τρόπος να μπορείς να ζεις ωραία και να δουλεύεις κάνοντας το χόμπι σου επάγγελμα».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[asmalltowngirl]

Ένα χρόνο πριν έγινε η τραγωδία στα Τέμπη. Ένα χρόνο αργότερα και η δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί ακόμη.

Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα αισθάνονται οι γονείς εκείνων των παιδιών, οι συγγενείς εκείνων των ατόμων που χάθηκαν αδίκως στο τραγικό αυτό δυστύχημα. Δεν μπορώ καν να αντιληφθώ την κατάσταση που β��ίσκονται ψυχικά. 

Οι άνθρωποι αυτοί αξίζουν τον σεβασμό και την δικαιοσύνη που χρειάζονται για να βρουν ηρεμία. Αυτή τη στιγμή δεν έχουν καν την δυνατότητα να θρηνήσουν τα παιδιά αυτά με τους δικούς τους ρυθμούς. Αντιθέτως πρέπει να έρχονται αντιμέτωποι με όσους τους λένε ότι δεν μπορούν να βγάλουν άκρη με την κατάσταση ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να καλύψουν τα στοιχεία του εγκλήματος.

Εμεις δεν ξεχνάμε.

ΕΦΤΑΣΕΣ;

[astratv]

Χριστουγεννιάτι��η διάθεση στο μπαζάρ του Συλλόγου Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό Λάρισας στην πλατεία Ταχυδρομείου (φωτο)

Σε ένα ξύλινο «σπιτάκι» γεμάτο λιχουδιές πραγματοποιείται στην πλατεία Ταχυδρομείου της Λάρισας, το Χριστουγεννιάτικο μπαζάρ που διοργανώνει σήμερα Παρασκευή 16/12 και αύριο Σάββατο 17/12 ο Σύλλογος Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων με Αυτισμό Λάρισας. Μπροστά από την Ιατρική Σχολή, οι πιο γλυ��ές χριστουγεννιάτικες δημιουργίες, πιατέλες με χειροποίητα μελομακάρονα, λευκοί και σοκολατένιοι κουραμπιέδες,…

[gemsofgreece]

Ρε παιδιά ώρες ώρες απορώ… Αυτό που θα σχολιάσω δεν αμφισβητεί ούτε στο ελάχιστο τις εξαθλιωμένες συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα.

Αλλά διάβασα τώρα ένα άρθρο, ένα από τα πολλά, για καποιον που μιλάει για την εμπειρία του στο εξωτερικό και πόσο δεν διανοείται να επιστρέψει.

Μέχρι εδώ καλά.

Επρόκειτο για Έλληνα που πήγε στην Ισλανδία. Ωραία και ξεχωριστή χώρα, τρεντάρει πολύ τελευταία μεταξύ των Ελλήνων και για διακοπές ακόμα.

Ο Έλληνας αυτός λοιπόν ξεκινά λέγοντας ότι είχε πολύ καλή δουλειά σε επιτυχημένη εταιρία στην Ελλάδα, αλλά ένιωθε ότι δε μπορούσε να ανελιχθεί επαγγελματικά και ήθελε ούτως ή άλλως πάντα να φύγει. Οκ.

Συνεχίζει λοιπόν λέγοντας ότι στην Ισλανδία βρήκε αυτό που ήθελε. Δουλεύει μάνατζερ σε ένα ξενοδοχείο σε ένα χωριό 300-700 ατόμων. Δηλαδή οκ από αυτό πόσο παίζει να ανελιχθεί;;; Οι μισθοί είναι «ικανοποιητικοί» λέει, ειδικά άμα ζεις σε χωριό. Χαίρω πολύ Σπίτια έχει λίγα, οπότε συνήθως νοικιάζεις στου εργοδότη σου φθηνά κι έτσι εξοικονομείς (αυτό θα πει ποιότητα ζωής!)

Οι ώρες εργασίας είναι συνήθως 8ωρο 5 ημέρες την εβδομάδα, όπως περίπου το Ελληνικό δημόσιο υπό κανονικές συνθήκες.

Το κρύο είναι πολύ, οι άνεμοι είναι φοβεροί, το καλοκαίρι είναι ο ήλιος ντάλα μέχρι μετά τα μεσάνυχτα και το χειμώνα φυσικά είναι διαρκής νύχτα.

Αυτά σε συνδυασμό με τα φοβερά κρύα και τους ανέμους και τις κοινότητες 300 ατόμων σε μια χώρα που δε φτάνει ούτε το μισό εκατομμύριο πληθυσμού ξέρετε τι σημαίνει; Ότι ο τύπος τον περισσότερο καιρό είναι ταμπουρωμένος μέσα στο σπίτι του. Και έτσι φυσικά, αφού δεν τα ξοδεύει κυριολεκτικά πουθενά εκτός από φαγητό, αποταμιεύει.

Σίγουρα θα πηγαίνει διακοπές και θα υπάρχει καλύτερο κράτος δικαίου. Αλλά η καθημερινότητα δεν ακούγεται έτσι όπως όλοι προσπαθούν να πείσουν ότι ήταν ονειρική επιλογή να φύγουν και κάνουν συνεχώς άρθρα για αυτό.

Ο τύπος θα μπορούσε να δουλέψει σε ξενοδοχείο σε απόμερο νησί ή στο Ζαγόρι ας πούμε. Αλλά πήγε εκεί και έγινε άρθρο λες και ανακάλυψε τον τροχό.

Ας έλεγε τουλάχιστον «βρήκα τον έρωτα εδώ» ή «γουστάρω κρύα απομονωμένα τοπία γιατί έτσι» ή «στην εταιρία στην Ελλάδα με εκμεταλλεύονταν» για να βγάζει ένα νόημα.

Αλλά άμα είναι απλά θέμα γούστου το ότι είναι στην Ισλανδία γιατί γίνεται αυτό το άρθρο ακριβώς και τόσα άλλα με ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο που οριακά σε τραβάνε από το μανίκι να φύγεις;

Και ξαναλέω ναι οι εργασιακές συνθήκες στην Ελλάδα είναι άθλιες, αλλά σκοπός μας είναι να τονώσουμε το brain drain στέλνοντας ανθρώπους έξω ακόμα και σε μέτρια έως μη δελεαστικά μέρη ή να διορθώσουμε τις εργασιακές συνθήκες ενώ παράλληλα εμφυτεύουμε την επιθυμια για συμμετοχή και ανατροπή των κακώς κειμένων σε όλους;

Εγώ από αυτό το άρθρο κρατώ ότι «ούτως ή άλλως ήθελε να φύγει». Αυτή ήταν η ουσία, και μπορεί να βασιζόταν σε χίλιους δύο προσωπικούς λόγους. Το γιατί έγινε είδηση δεν κατανοώ. Να δείξει τι. Άσε που ο ίδιος έλεγε ότι είναι επιλογή για «λίγους» η Ισλανδία. Οπότε;;;

[glaufxgarland]

ΑΜΟΡΦΗ ΥΛΗ / AMORPHOUS MATERIA ΕΚΘΕΣΗ ΕΡΓΩΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ -DARK ART & ANISOTROPIC MATTER- ΣΤΕΦΑΝΟΣ Β. ΚΟΥΚΟΥΛΟΜΑΤΗΣ (Γλαύκωψ / Viridian Green / Glaufx Garland)

DARK ART | ΣΚΟΤΕΙ��Η ΤΕΧΝΗ Το Dark Art ή Tenebrism, από το ιταλικό tenebroso ("σκοτεινό, ζοφερό, μυστηριώδες"), που περιστασιακά αποκαλείται και δραματικός φωτισμός, είναι ένα στυλ ζωγραφικής όπου υπάρχουν βίαιες αντιθέσεις φωτός και σκοταδιού και όπου το σκοτάδι γίνεται κυρίαρχο χαρακτηριστικό της εικόνας. Ο πιο διάσημος ζωγράφος της σκοτεινής τέχνης ήταν ο Φρανσίσκο Γκόγια, Ισπανός ζωγράφος από τα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα που είναι γνωστός για τις σκοτεινές, ανησυχητικές εικόνες του, ιδιαίτερα στη σειρά χαρακτικών του. Γιατί οι καλλιτέχνες κάνουν σκοτεινή τέχνη; Οι καλλιτέχνες βλέπουν ότι οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να χτυπούν πιο σκοτεινά σημεία της ψυχής μας. Ξέρουμε ότι όλοι είναι ικανοί για αυτό. Όχι μόνο αυτό, αλλά ίσως η προσπάθεια να απεικονίσουν ή να «εκφράσουν» κάτι απαίσιο ή φρικτό βοηθά τους καλλιτέχνες να κατανοήσουν καλύτερα το σκοτάδι του ανθρώπινου μυαλού.

AMORPHOUS MATERIA / ΑΜΟΡΦΗ ΥΛΗ Ο Υλομορφισμός είναι Αριστοτέλειος φιλοσοφικός όρος μεταφυσικής αντίληψης. Συγκεκριμένα ο Αριστοτέλης με τον όρο αυτό υποστήριζε ότι κάθε φυσικό σώμα διέπεται από δύο βασικές εγγενείς αρχές, θεωρούμενες καταστάσεις. Την μία την χαρακτήριζε "δυνάμει κατάσταση" που αντιστοιχούσε στην άμορφη ύλη του σώματος και την άλλη "ενεργεία κατάσταση" που αντιστοιχούσε στο "είδος" που μορφοποιεί την ύλη και έτσι πραγματοποιείται η γένεση του όντος. Aμορφα υλικά καλούνται τα στερεά υλικά που δεν έχουν συγκεκριμένη δόμηση των μορίων ή ατόμων από τα οποία αποτελούνται. Τα άμορφα υλικά, όπως για παράδειγμα ο λιγνίτης, δεν σχηματίζουν κρυστάλλους, με συνέπεια η εσωτερική τους δομή να μην ακολουθεί κανονική γεωμετρική διάταξη. Ένα από τα υλικά αυτού του τύπου είναι το γυαλί, που μπορεί να υποστεί επεξεργασία και να διαμορφωθεί σε κάθε επιθυμητό σχήμα, που όμως θρυμματίζεται σε τεμάχια διαφόρων σχημάτων και μεγεθών.

ANISOTROPIC MATTER / ΑΝΙΣΟΤΡΟΠΙΚΗ ΥΛΗ Ανισοτροπικά υλικά ονομάζονται τα υλικά, που παρουσιάζουν διαφορετικές μηχανικές ιδιότητες και κυρίως διαφορετική αντοχή στη δύναμη, ανάλογα με το αν θα φορτιστούν κάθετα ή παράλληλα προς τον επιμήκη άξονά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανισοτροπικών υλικών είναι τα οστά. Η ανισοτροπία είναι η δομική ιδιότητα της ανομοιομορφίας σε διαφορετικές κατευθύνσεις, σε αντίθεση με την ��σοτροπία. Ένα ανισότροπο αντικείμενο ή σχέδιο έχει ιδιότητες που διαφέρουν ανάλογα με την κατεύθυνση μέτρησης.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ ΑΠΟ 6 ΩΣ 31 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024 ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΑΠΟ 7 ΜΜ ΩΣ 3 ΠΜ ΑΝΟΙΚΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΣ ΕΚΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΣΤΟ MODLUV MUSIC | ART | CAFE-BAR ΤΗΛΕΦΩΝΟ 210 64 42 178 ή ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ / ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 14 (ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ & ΛΕΩΦ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ)

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024 ΚΑΙ ΩΡΑ 7 ΜΕΤΑ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑ 4 ΩΡΕΣ

ΜΕΤΑ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΑΠΟ ΩΡΑ 10 MM PARTY ME TON DJ KOSTAS KOTSIAS

[thelostdreamsthings]

Έξι μήνες χωρίς ρεπό, 13 ώρες δουλειά τη μέρα, κοιτώνες των 10 ατόμων για ούτε 1.000 €

Γαλαζοπράσινα πεντακάθαρα νερά. Μαγευτικές παραλίες. Θέα που κόβει την ανάσα. Πολυτελή ξενοδοχεία με όλα τα «κομφόρ». Σουβλάκι με γύρο, χωριάτικη σαλάτα, μουσακάς… Welcome to Greece and have a nice holiday. Θα χαρούμε να σας εξυπηρετήσουμε. «Θα χαρούμε», είπαμε; Γράψτε λάθος.

Δεν υπάρχει καμία ευχαρίστηση σε αυτό που βιώνουν εκατοντάδες εργαζόμενοι που δουλεύουν σεζόν για να εξυπηρετήσουν τους εκατομμύρια τουρίστες που γεμίζουν τα καλοκαίρια κάθε σπιθαμή της χώρας μας. Το «Live your myth in Greece» δεν είναι παρά ένα πιασάρικο τσιτάτο για λίγους

Μιλώντας με νεαρά παιδιά που έχουν ασχοληθεί με το χώρο ή θέλουν να ξεκινήσουν. Οι απαντήσεις που παίρνεις είναι, πρώτα και κύρια, εξοργιστικές. Μαθαίνεις, επί παραδείγματι, για πρόταση για δουλειά 6 μηνών χωρίς ρεπό, 7 μέρες την εβδομάδα ως και 13 ώρες ημερησίως, τις περισσότερες κάτω από τον καυτό ήλιο. Κι όλα αυτά για λίγο πάνω από 1.000 ευρώ ή ούτε καν 1.000. «Σου δίνουμε και σπίτι, σκέψου το νοίκι που γλιτώνεις», λένε για να το δικαιολογήσουν. Εννοώντας συνήθως κάτι σαν κοιτώνα όπου κοιμούνται σε κουκέτες ως και 10 άτομα ο ένας πάνω στον άλλον, με μια κοινή τουαλέτα για όλους. Με μηδαμινή πρόβλεψη για τη σύνθεση αυτού τoυ εξ ορισμού ετερογενούς γκρουπ ανθρώπων, χωρίς να καλύπτεται έστω στοιχειωδώς η ανάγκη για ιδιωτικότητα.

Και βεβαίως, είναι η αδήλωτη εργασία. Εκεί εμπλέκονται και πολλοί ξένοι, κυρίως νεαρής ηλικίας, που προκειμένου να είναι στην Ελλάδα το καλοκαίρι και να ζήσουν την εμπειρία, είναι πρόθυμοι να κάνουν τις λεγόμενες «δουλειές του ποδαριού» χωρίς προφανώς σοβαρές επαγγελματικές απαιτήσεις. Δουλεύουν «μαύρα», ανασφάλιστοι...

Ο τουρισμός είναι μια βιομηχανία που ακμάζει, ένας χώρος που τα χρήματα ρέουν άφθονα αλλά πολλοί επιχειρηματίες σκέφτονται μόνο πώς θα βγάλουν σε 6 μήνες τα λεφτά ενός χρόνου και ακόμα περισσότερο.

[kaliarda]

Το 2024, η Ελλάδα αντιμετώπισε σημαντικές προκλήσεις και εξελίξεις σχετικά με τα δικαιώματα και τις συνθήκες ζωής των τρανς ατόμων, με περιστατικά τρανσφοβίας και θεσμικές αντιδράσεις να βρίσκονται στο επίκεντρο των συζητήσεων. Παρά την πρόοδο σε ορισμένα θέματα, πολλά περιστατικά κατέδειξαν την ανάγκη για συνεχιζόμενη αγώνα για τη θεσμική προστασία και την κοινωνική αποδοχή των τρανς ατόμων. Με αφορμή τη σημερινή Ημέρα Τρανς Μνήμης θυμόμαστε κάποια από αυτά.

[mouskema-stories]

Μάρτυρες (submission)

Τέλη καλοκαιριού,ξενερωμένες που τελείωσαν οι διακοπές και άρχιζε ένα ακόμα εξάμηνο στη σχολή,έχουμε βγει με μια φίλη και καθόμαστε σε ένα παγκάκι να πούμε τα γκομε��ικά μας.Ησυχία παντού,και ξαφνικά ακούμε φωνές.Μία παρέα πολλών ατόμων φωνάζει και κυνηγάει μία άλλη παρέα,η οποία τρέχει να ξεφύγει.Κάποιος από την παρέα μένει πίσω και μπροστά στα μάτια μας τον βλέπουμε να μαχαιρώνεται.Μέσα στον πανικό,παρατήρησα ένα παλικάρι που έτρεχε να βρει βοήθεια,φίλος του τραυματισμένου.Γύρω στα 30,μέτριο ύψος,ωραίο πρόσωπο και χέρια καλυμμένα με τατουάζ.

Όταν ήρθε η αστυνομία,προσφέρθηκα να πάω μαζί τους να καταθέσω,και κατά τις 4 τα ξημερώματα βρισκόμουν στη ΓΑΔΑ.Μετά από κάποιες ώρες,και ενώ ακόμα περίμενα να καταθέσω,ήρθε το παλικάρι το οποίο βρισκόταν στο νοσοκομείο με το φίλο του.Έπεσαν κάποιες ματιές αλλά θεωρούσα ότι ήταν απίθανο να γυρίσει να με κοιτάξει ένας τέτοιος τύπος.

Αφού δόθηκαν οι πρώτες καταθέσεις,ήρθε η ώρα για τις δεύτερες,τις συμπληρωματικές.Οι μάρτυρες είχαμε ανταλλάξει στοιχεία αλλά είχα τα στοιχεία όλων ,εκτός από εκείνου. Για καλή μου τύχη, κάποιος μου έστειλε το facebook του.Τον έλεγαν Δ. και ήταν rapper.

Στο μήνυμα που του έστειλα του συστήθηκα,του είπα από πού τον βρήκα και τον λόγο που του έστειλα.Με θυμόταν και έψαχνε τρόπο να με βρει.Αρχίσαμε να μιλάμε και βρεθήκαμε γείτονες.Η πρόταση δεν άργησε να γίνει “Θες να περάσεις αύριο το βράδυ από το σπίτι μου να τα πούμε από κοντά και να συζητήσουμε και για το περιστατικό;"Δέχτηκα και το επόμενο βράδυ ήμουν στην πόρτα του,φορώντας ένα μαύρο στραπλες φόρεμα μέχρι το γόνατο.Τα πόδια μου έτρεμαν.Όταν άνοιξε την πόρτα καύλωσα αμέσως με το βλέμμα του και το χαμόγελο του και δεν μπορούσα να μην παρατηρήσω το πως κοίτουσε τον μεγάλο και τουρλωτό κώλο μου!

Μιλούσαμε για τα πάντα για 3 ώρες περίπου,μέχρι που το σβέρκο μου έκανε ένα κρακ και άρχισα να πονάω.Απευθείας προσφέρθηκε να μου κάνει μασάζ.Με ξάπλωσε μπρούμυτα στον καναπέ και άρχισε να με τρίβει στο σβέρκο.Άνοιξε το συρτάρι και έβγαλε ένα μπουκαλάκι με λάδι,με το οποίο άρχισε να με τρίβει.Ένιωθα το βρακάκι μου να με ενοχλεί.Όσο με ακουμπούσε, ερχόταν όλο και πιο κοντά στο αυτί μου και μου έλεγε με την πιο καυλιάρικη φωνή του "Σ'αρέσει μικρή;” Είχα καυλώσει απίστευτα, ήθελα να με κάνει το παιχνίδι του.Άρχισε να με χαϊδεύει στην πλάτη και να με ρωτάει αν πονάω κι εκεί.Φυσικά απαντούσα ναι,με όση φωνή μου είχε απομείνει.Τότε μου κατέβασε το φόρεμα,αφήνωντας να μου καλύπτει μόνο τον κώλο.Κάθισε πάνω στα μπούτια μου και μου έριξε λάδι στην πλάτη ενώ ταυτόχρονα ένιωθα το φούσκωμα στο παντελόνι του, που βρισκόταν πάνω στον κώλο μου.Όταν τελείωσε με την πλάτη,έπιασε τα πόδια μου.Ξεκίνησε από χαμηλά, και με αργές κινήσεις ανέβαινε ανάμεσα στα πόδια μου και σταματούσε μόλις άγγιζε λίγο από το εσώρουχο,το οποίο ήταν μούσκεμα.Όταν το κατάλαβε,σήκωσε το φόρεμα, έκανε το εσώρουχο στην άκρη και άρχισε να γλύφει τον κώλο μου ενώ μου έβαζε δάχτυλο στο μουνί,που πλέον παρακαλούσε.Με γύρισε βίαια ανάσκελα,έσκισε το στρινγκ και με έγλυφε ενώ έτριβε όλο το πρόσωπό του στο μουνί μου.Του ζητούσα να σταματήσει γιατί ήθελα να με γαμήσει αλλά δεν σταματούσε.Τότε του έριξα μία δυνατή σφαλιάρα στο πρόσωπο.Με κοίταξε έντονα,ανέβηκε από πάνω μου,πατώντας πάνω στα χέρια μου ,με έφτυσε στο πρόσωπο και που έριξε τόσα χαστούκια ,που έβλεπα θολά.

“Τώρα είσαι το μικρό μου πουτανάκι,εγώ διατάζω ,εσύ υπακούς”, κι άλλη μία φορά με έφτυσε στο στόμα.Τον έφτυσα και γω και κατέβασε γρήγορα το παντελόνι του και ήταν πρησμένος.Μου έσκιζε το μουνάκι ,πνίγοντας με με το χέρι του , ενώ εγώ έπαιζα με την κλειτορίδα μου.Όταν έχυσα με επιβράβευσε με ένα χαστούκι στο μουνί και με ένα γλωσσόφιλο. Με γύρισε στα 4 και μου έριξε λάδι στον κώλο,βάζοντας μου 2 δάχτυλα ενώ με έσκιζε από μπροστά. Μου τράβηξε τα μαλλιά και με χτύπησε στον κώλο τόσο δυνατά, που έβγαλα μία κραυγή,ενώ ταυτόχρονα χαμογελούσα από την καύλα.

Γονάτισα, φορώντας τα γυαλιά μου , κοιτώντας τον με το πιο αθώο μου βλέμμα και του ζήτησα την άδεια να τον βάλω στο στόμα μου.Αυτό τον καύλωσε ακόμα περισσότερο, μου έφτυσε το στόμα και άρχισα να τον γλύφω,να τον βάζω όλον στο στόμα μου,μέχρι να πνιγώ και να δακρύσω.Μετά από λίγο τα χύσια του ήταν παντού στο πρόσωπο μου και στο στόμα μου,��αι πήρα τα γυαλιά μου και τα έγλυψα για να έχω την γεύση του.

“Θα τα πούμε στο δικαστήριο…όταν σου κλείσω το μάτι,πάμε στις τουαλέτες…”