siyahmarsupilami - Tumblr blog

[siyahmarsupilami]

ben git demedim. sen koşarak uzaklaştın benden. ben kafamı her çevirdiğimde seni görmek isterken sen hiç düşünmeden gittin. ardında bıraktığın kişinin nasıl hissedeceğini, toparlanamayacağını, kalbinin ne kadar acıyacağını düşünmeden gittin. o zaman bana sorsaydın gitmemen için yalvarırdım. ama giderken veda bile etmedin. ben de veda etmeyen birine gitme diyemedim. kalbim boş. hiç olmadığı kadar soğuk. üşüyor, donuyor, buz tutuyor. en ufak ateşinde eriyecek ama o ateşi bir daha asla bulamayacak. her seferinde eskisi gibi olsak da bu sefer imkansız. bu sefer istesek de olamayız değil mi? özledim gel desem gelemezsin. kalbim üşüyor ısıtır mısın desem ısıtamazsın. browni bile alamazsın artık. biz birbirimizin her zerresini bilen iki yabancı olarak bir daha eskisi gibi asla olamayız. :)

[siyahmarsupilami]

kocaman bir evin içinde tek başımayım bir köşede

isyanım sessizce, yaşadıklarım sessizce ve tükenmişliğim sessizce

durup da bir bakan yok yüzüme

bir kalabalığın içinde yaşamaya çalışıyorum kendimce

hüznüm sessizce, yalnızlığım sessizce ve bir de kırgınım sessizce

lakin tek bir soran yok nedir sebebi diye

[siyahmarsupilami]

biz o kadar mı terstik seninle? o kadar mı imkansız? oysa o gülüşün bütün imkansızlıkları olağan kılacak gibiydi.

[siyahmarsupilami]

hayatın kimin karşısına neyi çıkaracağını asla bilemiyoruz. bitmez denilen şeyler biterken, bu asla başıma gelmed denilen şeyler başımıza gelebiliyor. ben de kendimi burada buldum. olmaz dediklerim olduğu içindir belki de. merhaba.