maryamfarto-blog

[maryamfarto-blog]

Recensie: De zee zien van Koos Meinderts

‘De zee zien’ van Koos Meinderts is zeker een van de beste boeken die ik gelezen heb. Het boek gaat over de vriendschap van Kees en Jan. Alles begon toen Kees een boks kreeg van Jan aan de Witburg en op dat moment werden ze vrienden. Als lezer krijg je veel emoties bij het lezen van het boek zoals medelijden (met Jan). 

Het verhaal wordt door Kees verteld in verschillende onderdelen. Het begint met een proloog, vervolgens gaat het over de gebeurtenissen in 1959 . Het tweede deel was ook de langste. Kees beschrijft hierin hoe hij en Jan elkaar hebben leren kennen, over hun avonturen, hun families, geloof en vooral over hun prachtige vriendschap. Wat heel hard opviel was Kees’ obsessie met Marijke,  Jan’s tweelingzus. Hij stool regelmatig spullen van haar huis om toe te voegen aan zijn ‘Marijke verzameling’. Bovendien herhaalde hij altijd ‘Wees gegroet Marijke’ voor hij ging slapen. Het derde deel was Kees’ ontmoeting met Marijke 40 jaar later en de opblazing van de schoorsteenpijp. Tenslotte is het vierde deel een epiloog.

Kees is een onzekere jongen die geen vrienden heeft. Hij vergeleek zijn borsten met vrouwen borsten, en schaamte zich voor zijn grote familie die uit 10 leden bestond. Jan leek veel vrienden te hebben volgens Kees, maar het bleek niet zo te zijn. Dat vertelde Marijke hem nadat ze met haar zoontje op vakantie kwam naar Nederland. Ze vertelde hem ook over dat ze met haar broer kuste en nog meer zaken. Hierdoor was Kees gechoqueerd.  

Jan sprong of viel van de schoorsteenpijp op de tuin van Piet waar Kees soms werkte om wat bij te verdienen. Hij vroeg meerdere keren aan Kees om met hem mee te klimmen, maar Kees was niet helemaal overtuigd van zijn idee. Het schuldgevoel dat Kees had omdat hij Jan de schoorsteen alleen liet klimmen was heel duidelijk. Vooral omdat hij hem niet hielp. Toen Marijke hem jaren later vertelt dat Jan volgens haar gesprongen was uit schaamte en omdat hij hem niet wou verliezen, kon hij dat niet echt geloven. Ook al klok dat heel logisch waren Marijke en Kees niet helemaal overtuigd. Jan klom zingend de schoorsteenpijp met veel schrik en dat werd duidelijk nadat Marijke hem vertelt dat Jan zingt wanneer hij bang wordt.

Wanneer je het boek leest merk je duidelijke motieven, een daarvan is verlangen naar vrijheid. Jan heeft duidelijk verlangen naar vrijheid, want in het begint van het boek vraagt hij Kees wat vrijheid voor hem betekent. Misschien klom hij de schoorsteenpijp omdat hij vrij wou zijn zoals de buizerd die hij daar eens zag. Een andere motief is vriendschap, omdat het hele boek eigenlijk over vriendschap gaat. Kees en Jan kenden elkaar voor een heel korte periode (minder dan een jaar), maar Jan kon Kees zeer snel beïnvloeden. Ten slotte is het belangrijkste motief schuldgevoel. Kees heeft zich jaren lang schuldig gevoeld. Dat probeert hij af te kopen door naar de seminarie te gaan, maar dat lukt hem ook niet. Hij bleef daar flashbacks krijgen van de val van Jan. Eigenlijk kan men Kees’ leven in 2 verdelen. Het eerste deel voordat Jan dood gaat waarin hij zorgeloos was. Daarna een deel na de val waarbij Kees een geheim voor zichzelf moet houden.

Ook al begint het boek met de dood van Jan, kon ik het einde niet direct accepteren. Kees vertelt hun belevingen waarbij Jan een zeer gelukkig jongen lijkt, hierdoor accepteer je als lezen zijn dood niet op het einde.

Het decor verwijst ook naar iedereens verschillen. Jan heeft een rijkere familie dan Kees. Terwijl Kees een kamer deelt met zijn broertjes slapen Jan en zijn zus apart. Kees is heel mager. Dat verwijst naar dat hij in de oorlog geboren is. De keuze van de cover wordt ook duidelijk wanneer je het boek leest. Kees wordt voorgesteld met twee duiven in zijn handen. In het boek vergelijkt hij de borsten van Marijke met de duiven van zijn buurman. Zelfs de naam van het boek is volgens mij heel goed gekozen, omdat Jan de schoorsteenpijp klom om de zee te zien. 

Er wordt niet duidelijk vertelt of Jan gesprongen is of niet, maar zelfmoord is een zeer actuele thema in onze huidige maatschappij. Veel jongeren plegen zelfmoord door stress, depressie, school, vrienden, sociale media, familie problemen en vooral omdat ze zich niet geaccepteerd voelen door leeftijdsgenoten. Over jongeren zelfmoord kan men veel artikels vinden online zoals https://www.hln.be/buitenland/jongen-16-pleegt-zelfmoord-nadat-klasgenote-zijn-geaardheid-verraadt-op-sociale-media~a1152f17/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F en https://www.ad.nl/binnenland/15-jarige-jongen-pleegt-zelfmoord-na-pesterijen~a42040ba/ . Hierdoor zijn er ook veel series en films gemaakt waarbij de hoofdpersonage zelfmoord pleegt. Zoals ‘13 reasons why’. Waarin de hoofdpersonage ‘Hannah Baker’ zelfmoord pleegt door haar vrienden.  

Er is ook een muziekstuk die een belangrijke rol speelt in het verhaal namelijk ‘Cheek to Cheek’ van Frank Sinatra (link: Frank Sinatra - Cheek to Cheek). Marijke en Kees dansten op dit liedje juist voor hun eerste kus en voor dat hij haar borsten mocht aanraken voor de eerste keer. Frank Sinatra was Marijke’s lievelingszanger ze noemde haar zoontje ‘John Frank’ achter hem en Jan. Ook wanneer Kees en Marijke jaren later weer ontmoeten zingt Kees in haar oor ‘Heaven I’m in heaven’ net zoals ze dat voor de eerste keer zongen 40 jaar geleden.

Ook al begint het boek zeer traag merkte ik dat het boek zeker niet saai is. Ik moest voor de eerste keer huilen bij een boek, omdat Jan’s dood mij echt raakte. ‘De zee zien’ is zeker een aanrader.