elisabethd-gip-blog

[elisabethd-gip-blog]

GiP-jury ging naar mijn gevoel redelijk goed! Had wel een paar keer een black-out door plankenkoorts, maar het had veel erger gekund. Nu is het wachten tot het einde van het jaar voor de uitslag ;)

#spannend

[elisabethd-gip-blog]

Na een zeer intensieve periode, is het zover: de 3e en laatste GiP-jury. Fingers crossed dat alles goed gaat! Ik moet morgen om 14u...en het is dan nog eens vrijdag de 13e!

[elisabethd-gip-blog]

Ik heb voor elk jury-lid een mini foldertje gemaakt met Adobe inDesign met wat uitleg over mijn werk en een paar mini fotootjes van mijn proces er in.

[elisabethd-gip-blog]

Wat druk ik met dit werk uit?

In dit werk geef ik de Keltische god Lugh uit het Druïdisme weer.

Ik gaf hem echter niet weer op de ‘cliché’-manier, als een echte, letterlijke god, in de gedaante van een mens. In de plaats daarvan besloot ik hem weer te geven via één van zijn attributen nl. zijn bekende speer; ‘Areadbhar’.

Lug, Lugh of Lugus is de Keltische god van zon en vuur en één van de belangrijkste goden in de Keltische mythologie.

Hij is jong, aantrekkelijk, vol energie en levenslust. Hij staat ook bekend als ‘Samildánach’ of ‘Meester in alle kunsten’ en is dan ook de god van de ambachten en handel.

Lugh staat vooral voor de oogst en het heersen over het land. Hij wordt gevierd met het paganistische oogstfeest ‘Lúghnásádh. Hij zorgt voor de regenstormen, nodig in de hete zomers en tegen de insectenplagen.

Vandaag de dag wordt Lugh nog altijd voor zijn vele talenten vereerd. Vele muzikanten, barden en ambachtslieden halen nog steeds kracht en inspiratie uit Lughs creativiteit.

Doordat ‘Lugh’ vele talenten bezit, heeft hij vanzelfsprekend veel attributen. Zijn meest bekende is, zoals ik eerder vermelde, ‘Areadbhar’, zijn speer. Hij moet hem zelfs niet vasthouden als hij ten strijde trekt, want de speer vliegt vanzelf door de lucht, schiet spontaan in brand en rijgt al zijn vijanden genadeloos aan stukken. De speer verlangt echter altijd naar bloed en is als dusdanig niet onder controle te houden. Om hem alsnog kalm te houden, moet hij in het water gehouden worden tot hij wordt gebruikt om ten strijde te trekken.

Hoe ben ik te werk gegaan?

Voor dit werk ben ik anders te werk gegaan, dan bij mijn andere twee werken. Ik probeerde allereerst een ‘aarde-achtige’ structuur te verkrijgen als ondergrond, omwille van Lughs associatie met het land en de landbouw. Daarom heb ik met klei gewerkt. Eerst heb ik een laag plastiekfolie op mijn paneel gelegd, opdat de klei niet te veel in het hout zou dringen en het paneel zou kromtrekken. Daarna heb ik er kippengaas over gespannen en in vastgenageld, opdat de klei zich daarop kon vasthechten. Vervolgens heb ik heel het paneel bedekt met klei, die, nadat het gedroogd was, begon te barsten. Dit was ook mijn oorspronkelijke bedoeling, maar om de stukken klei toch wat bij elkaar te houden, ben ik met een paar lagen behangerslijm nog eens volledig over de klei-oppervlakte geweest. De lijm kon zich dan mooi tussen alle kraakjes hechten en zo alles beter vasthouden.

Als achtergrondkleur heb ik een schakering gemaakt van kleuren van de opkomende zon, aangezien Lugh een zonnegod is. Hierna heb ik een handvol bloemzaadjes nat gemaakt en op mijn achtergrond gestrooid. Het voordeel hiervan was dat ze nat makkelijker te vernissen waren, want zo werden ze niet weggespoten door de vernis. Wanneer het geheel gedroogd was, heb ik het paneel omgekeerd, op schragen gelegd en ben ik er met een fakkel overgegaan, opdat de achtergrond lichtjes de kleur van het roet zou krijgen. De zwartgeblakerde zaadjes symboliseren het einde van de zaaitijd en het begin van het oogsttijd.

Voor Lughs speer, ‘Areadbhar’, heb ik een tak gebruikt. De speerpunt heb ik gemaakt uit klei en achteraf met brons beschilderd. Om het element van de oogst nog eens extra te benadrukken, heb ik er ook stro en een wilde grassoort aan toegevoegd .

Als afwerking heeft alles nog een viertal lagen vernis gekregen.

[elisabethd-gip-blog]

Wat druk ik met dit werk uit?

Met dit werk probeer ik op mijn eigen manier de moedergodin van de wicca, de Drievoudige Godin (beter bekend als de Triple Goddess) weer te geven.

In plaats van het op de ‘cliché-manier’ met het ‘godinnen-beeldje’ met de dikke buik en de twee halve manen af te beelden, heb ik besloten om deze vorm te geven via drie symbolische ineenlopende cirkels.

De drievoudige godin is erg populair, omdat zij alle aspecten van de vrouwelijke levenscyclus vertegenwoordigt. De drievoudigheid staat immers voor de drie aspecten of levensfases van het vrouw-zijn nl. de vrouw als de maagd, de vrouw als de moeder en de oude wijze vrouw.

De maagd is nog vrij en onafhankelijk en het moederschap is nog onbekend terrein. Ze staat voor het jeugdige, de zelfexpressie, de schoonheid en de zelfontplooiing. In het paganisme is het ‘maagdelijke’ aspect van de godin niet per se in de seksuele betekenis van het woord te interpreteren, maar staat het evenzeer voor het onafhankelijk, niet gebonden en niet eigendom zijn van een echtgenoot.

De moeder maakt alle vreugden en smarten van het moederschap mee en staat voor verantwoordelijkheid, zorg en bescherming.

De oude/wijze vrouw heeft het moederschap al achter de rug. Haar onafhankelijkheden keren terug wanneer zij opnieuw vrij wordt van de plichten van het gezin. Zij staat voor wijsheid, rust, magie en transformatie.

De drievoudige godin wordt vaak gezien als Gaia, de grote moeder, de aarde zelf. Het is zij die ons baart, voedt en onderhoudt en in wie we uiteindelijk onze rust en wedergeboorte vinden.

Elk van de drie godinnen, die samen de drievoudige godin vormen, symboliseert ook een stadium van de maan. De maagd symboliseert de wassende maan (‘wassen’= toenemen of groeien, denk maar aan het woord ‘volwassen’), de moeder staat symbool voor de volle maan en de oude vrouw geeft de krimpende of afnemende maan weer.

Hoe ben ik te werk gegaan?

Als achtergrondkleur, heb ik de kleuren van de aarde en het leven gebruikt: ik koos voor twee soorten blauw en groen. Daarna heb ik mijn paneel ondersteboven op schragen gelegd en met een fakkel eronder de fumage-techniek toegepast, om dat mysterieuze, unieke effect van het roet te verkrijgen. Op die manier verrijst de Aarde als het ware, net zoals een feniks, uit de as.

Ik heb lang nagedacht over een ontwerp voor dit werk. Uiteindelijk kwam ik op het idee om de drievoudige godin in drie cirkels weer te geven. De cirkel staat symbool voor leven, eenheid en volgens sommige culturen, ook voor vrouwelijke kracht. Ik heb mijn compositie zo gemaakt, dat binnenin de cirkels, de drie fases van de maan tevoorschijn komen. De cirkels heb ik eerst getekend met een potlood, waar ik een touw aan bevestigd had, zodat je een grote passer bekomt. Daarna heb ik op de cirkels nageltjes geklopt om er vervolgens de klei op te bevestigen. De cirkels kregen eerst een laag bruine verf, daarna wat zwarte verfvegen, waarna ik uiteindelijk met een sponsje met wat bronzen verf depte. Binnenin die cirkels, maakte ik een boordje van steentjes en mos, om het leven en moeder Aarde opnieuw op te roepen. Ik wou uit principe werken met echte natuurlijke producten, dus nepmos zat er voor mij niet in. Er zijn echter verschillende redenen waarom ik geen mos gewoon van een boom heb geplukt: het is illegaal om mos uit de natuur mee te nemen; natuurlijk mos zou verdorren, verkleuren en van mijn werk dwarrelen en ik wou de natuur ook geen geweld aandoen door deze plant dood te laten gaan, omwille van mijn kunst. Dus ben ik op zoek gegaan naar een alternatief en kwam na wat research terecht bij “Rendiermos”. Dit is een echt soort mos, maar die bespoten wordt, zodat het zijn groene kleur behoudt. Het wordt vaak gebruikt bij bloemschikken en modelbouw en heeft bovendien ook een geneeskundige werking.

De takken, komen uit het centrum, uit Danu, de moeder, Gaia. Deze symboliseren eveneens het leven. Ze groeien naar de zon toe. Daarom heb ik ze ook in goud geschilderd.

Om het geheel af te werken, heb ik de randen ingekleurd met een zelfgemaakt blok houtskool en alles nog een viertal lagen vernis gegeven.

[elisabethd-gip-blog]

Wat druk ik met dit werk uit?

Met dit werk probeer ik op mijn eigen manier de oppergod Odin uit de Noordse mythologie weer te geven.

In plaats van Odin op de ‘cliché’-manier weer te geven als de oude man met de baard, de hoed, één oog en de staf, heb ik besloten om zijn twee raven ‘Huginn’ (geheugen) en ‘Muninn’ (gedachte) te verbeelden.

Volgens de legende kreeg Odin deze twee raven bij de bron van wijsheid van de reus Mímir. De twee raven vertrekken dagelijks vanuit ‘Asgard’, de plaats waar de Asen en Asinnen (de goden) wonen en vliegen over alle negen werelden van de Noordse mythologie. Aan het eind van de dag keren ze terug naar Asgard, gaan ze op de schouders van Odin zitten en fluisteren al het nieuws uit de verschillende werelden in zijn oren.

De raaf is vanzelfsprekend Odins totemdier.

Hoe ben ik te werk gegaan ?

Eerst heb ik de ondergrond van mijn werk beschilderd met dikke klodders gele en oranje verf. Daarna heb ik er wat as, van verbrand papier, in gestrooid en vervolgens begon het echte branden met de fumage-techniek. Wanneer de verf bijna was opgedroogd, heb ik het houten paneel omgedraaid, op schragen gelegd en legde ik mij eronder om met de fakkel de toplaag van de verf te verbranden . Ik ben erover gegaan met de vlam, tot je nog net de kleur van de verf kon waarnemen, maar uiteindelijk wilde ik dat de zwarte kleur van het roet zou overheersen, dus moest ik alles goed proberen te doseren.

Wanneer de achtergrond klaar en gedroogd was, kon het ‘echte’ werk beginnen: het maken van de twee raven. Met de 12 kraaienvleugels, die ik heb kunnen ontfutselen van een kennis, die de populatie van kraaien in evenwicht probeert te houden door er af en toe één af te schieten, wilde ik mijn raven tot leven brengen. Het begon met één van de smerigste werkjes die ik ooit heb moeten uitvoeren: het schoonmaken van de vleugels. Nadat ik ze al een paar keer had ingespoten met anti-insecten spray, besloten, tot overmaat van ramp, ongeveer een honderdtal larven allemaal op hetzelfde moment uit te breken. Maar wees gerust: mijn werk is nu wel larve-vrij.

Het lijfje van de eerste raaf (zwart), Huginn, maakte ik zo accuraat mogelijk in klei, naar een foto van een raaf. Om te zorgen dat de klei niet zomaar van het paneel zou vallen, heb ik hier en daar ook wat nageltjes geklopt, opdat de klei zich goed zou kunnen hechten. Vervolgens bestudeerde ik de vorm van de ravenvleugels om die zo nauwkeurig mogelijk met mijn kraaienvleugels na te bootsen. Eens ik mijn compositie hiermee had gemaakt, moesten de kraaienvleugels in het paneel geklopt worden. Dit deed ik met krammetjes. Gezien klei sowieso barst, wachtte ik tot op het laatst met het schilderen. Op die manier kon ik de barstjes nog vullen, vooraleer ik de definitieve verflaag aanbracht. De tweede, witte raaf (Muninn), werd op een identieke manier vervaardigd. De vleugels van de witte raaf moest ik uiteraard wel vooraf wit schilderen.

Omdat ik mijn werk op schragen ondersteboven heb moeten leggen voor mijn fumage-techniek, is er een boord rondom, onbewerkt gebleven. Deze heb ik achteraf ingekleurd met een blok zelfgemaakte houtskool. Op die manier oogt het geheel af en is het contrast met het bewerkte deel minder groot.

Uiteindelijk heb ik mijn kunstwerk met nog een viertal lagen vernis gefixeerd.

Waarom werken met vuur?

Ten eerste, omdat je met vuur een speciaal effect krijgt, die je nooit met verf of een andere stof of techniek kunt bereiken. Ten tweede vind ik het ook een uitdaging om met een niet alledaagse techniek te werken, die je bovendien niet goed kunt controleren en waarvan je de uitkomst vooraf niet kent. De vlam kan immers soms alle kanten uitgaan. Eén keer te lang op eenzelfde plek branden en je verkrijgt een gigantische zwarte vlek die je werk totaal kan bekladden. Ten derde wou ik vooral ook met vuur en as werken, omwille van de symboliek. ‘Vuur’ draagt namelijk een tweeledigheid in zich. ‘Vuur’ wordt enerzijds geassocieerd met heethoofdigheid, oorlogszuchtige, destructieve aspecten, maar anderzijds staat het evenzeer symbool voor energie en vitaliteit, voor het constructieve. ‘Vuur’ is zowel de vernietiger van leven, maar evenzeer de brenger van leven. De mens is ook het enige wezen op aarde dat ‘vuur’ kan maken en controleren. Dit laatste gegeven wou ik nog eens extra in mijn werk in de verf zetten door de oude paganistische godheid bijna als een feniks, uit zijn as te laten verrijzen.

[elisabethd-gip-blog]

Mijn lokaal nu!

Alle pluggen en haakjes van de vorige tentoonstelling eruit gehaald, dichtgeplamuurd, alle muren geschilderd, gestofzuigd, gedweild, wierook en plantjes geplaatst, spots klaargezet, werken opgehangen, raam afgedekt. Ik ben best tevreden :)

#after

[elisabethd-gip-blog]

Mijn lokaal om mijn GiP in te presenteren!

#before

[elisabethd-gip-blog]

Speerpunt! (uit klei)

[elisabethd-gip-blog]

Tak gezocht in Ryckevelde (wat niet te onderschatten valt, want alle takken waren ofwel beschimmeld, vochtig, ofwel niet recht genoeg) om de speer van Lugh, ‘ Areadbhar’, weer te geven. Ook wat stro en een of andere lange, pluizige grassoort heb ik gebruikt om de oogst wat beter uit te drukken

[elisabethd-gip-blog]

Heb een handje bloemzaadjes natgemaakt en op mijn paneel gestrooid. Deze heb ik dan omgekeerd gelegd op schragen om er met een fakkel onder te zitten. De kleuren zijn nu een stuk minder ‘flashy’ en het roet geeft het effect dat ik wou bereiken. Daarna heb ik vernist om de zaadjes allemaal op zijn plaats te houden

[elisabethd-gip-blog]

Achtergrond geverfd! Ik heb dit keer voor de kleuren van de opkomende zon gekozen, aangezien Lugh een zonnegod is

[elisabethd-gip-blog]

Achtergrond van Lugh in klei gemaakt! Wanneer de klei droogde, kwamen er barsten in, maar die waren de bedoeling. Wat echter níet de bedoeling was, was dat het oppervlak zo poreus was, dat de klei er in brokken van viel. Als oplossing hiervoor heb ik besloten het met een aantal laagjes behangerslijm te bekleden, zodat die in alle kraakjes en barstjes liep en zo de boel toch een beetje samenhield.

[elisabethd-gip-blog]

Verloren ontwerpschetsje van het tweede werk ;)

[elisabethd-gip-blog]

Heb de randen bij het eerste werk dan ook nog maar eens bijgewerkt op dezelfde manier. Nu is hij ook officieel af!

~Huginn en Muninn (raven van Odin)

[elisabethd-gip-blog]

Dit is het officiële tweede werk! 

~de Drievoudige Godin/Triple Goddess (Brigid, Danu en Cailleach)

[elisabethd-gip-blog]

De takken zijn bevestigd en ik heb nu mijn eigen groot houtskool-blok gemaakt, om de randen wat zwarter te maken. De reden dat ik niet tot aan de randen heb geverfd, is omdat ik mijn plank ondersteboven op schragen moest leggen, om er met de fakkel onder te zitten, dus de lege randen zijn de plaatsen waar de schragen kwamen eigenlijk. Ik dacht eerst dat het misschien nog een ‘artistiek’ en ‘nonchalant’ effect ging geven moest ik het zo laten, maar uiteindelijk stoorde ik me er teveel aan, dus ben ik maar met deze oplossing gekomen.