autourdelalune - Tumblr blog

[autourdelalune]

Endişeler artık neşeli değil.

[autourdelalune]

Yalnızlığımı avutamıyorum.

[autourdelalune]

Mutlu olmak da çalışarak öğrenilebilir mi?

[autourdelalune]

Sigara eksik can sıkıntıları

[autourdelalune]

Ya da kullansam mı

lütfen.

[autourdelalune]

Bu sırada bir genç kız göründü, siyah giysi giyinmişti. Omzunda bir testi taşıyordu ve başının çevresinde bir örtü vardı, ama yüzü açıktı. Delikanlı, Simyacı’yı sormak üzere yanına yaklaştı.      O anda zaman durmuş gibi oldu; sanki Evrenin Ruhu, delikanlının önünde bütün gücüyle ortaya çıkıyormuş gibiydi. Kızın siyah gözlerini, gülümseme ile susma arasında karar veremeyen dudaklarını görünce dünyanın konuştuğu ve yeryüzünün bütün yaratıklarının yürekleriyle anladıkları dilin, en temel ve en yüce bölümünü anladı delikanlı. Ve Aşk’tı bunun adı, insanlardan da çölden de daha eskiydi, tıpkı kuyunun yanında bu iki bakışın buluşması benzeri, iki bakışın buluştuğu her yerde, her zaman aynı güçle ortaya çıkardı. Dudaklar sonunda gülümsemeye karar verdi ve bir işaretti bu, bütün ömrü boyunca bilmeden beklediği, kitaplarda, koyunların yanında, kristallerde ve çölün sessizliğinde aramış olduğu işaretti. 

     Evrenin saf diliydi bu, herhangi bir açıklamaya gereksinimi yoktu, çünkü Evren’in sonsuz zamanda yoluna devam etmek için hiçbir açıklamaya gereksinimi yoktu. Delikanlı o anda, hayatının kadınının karşısında olduğunu ve kızın da hiçbir söze gerek duymadan bunu bildiğini biliyordu. Ana babası, ana babasının anababası, biriyle evlenmeden önce ona kur yapmak, nişanlanmak, onu tanımak ve para sahibi olmak gerektiğini söyleseler de, delikanlı dünyada en çok bundan emindi. Bunun tersini söyleyenler, evrensel dilden habersiz kimselerdi. Çünkü bu dili bilen biri, ister çölün ortasında ya da ister büyük kentlerin göbeğinde olsun, dünyada her zaman bir başkasını beklemekte olan biri bulunduğunu kolayca anlayabilir. Ve bu iki insan karşılaşınca ve gözleri buluşunca, bütün geçmiş ve bütün gelecek artık bütün önemini yitirir, yalnızca o an, ve gökkubbe altında her şeyin aynı El tarafından yazıldığı gerçekliği vardır, bu inanılmaz gerçek vardır. Aşk’ı yaratan ve çalışan, dinlenen ve güneş ışığı altında hazineler arayan her kimse için sevilecek birini yaratmış olan El. Çünkü, böyle olmasaydı, insan soyunun hayallerinin hiçbir anlamı olmazdı. Paulo Coelho, Simyacı s.109-110 Görseller:Shirin Neshat, 2010.

[autourdelalune]

[autourdelalune]

[autourdelalune]

Ne kadar az bilirsen, o kadar iyi uyursun.

Maksim Gorki

[autourdelalune]

Neden çalışıyorum? Rahat bir hayat için. Peki o rahat hayatı yaşayacak olan kişi yani kendim için ne yapıyorum? Hiçbir şey.

Hakan Günday - Malafa (via icindengelen)

[autourdelalune]

ellerime sarılır, beni bir gün unutacaksan bir gün bırakıp gideceksen boşuna yorma derdi. boş yere mağaramdan çıkarma beni. alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme. boşuna tedirgin etme beni. bu sefer geride bir şey bırakmadım tasımı tarağımı topladım geldim. neyim var neyim yoksa ortaya döktüm. bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim*  

[autourdelalune]

#RichardBach

[autourdelalune]

Üniversite hayatımın zorlu sınavlarını finalleri ygsyi tusu çağrıştırdığından olsa gerek, günlerin uzamasına bile tedirgin yaklaşıyorum, halbuki ne çok severdim bu mevsimi çocukken. Lojmanda bahçede oynama mevsimi açılır, ağaçlara tırmanır, çiçek toplar, dut yerdik, akasyalar kokardı, okul biter yaz tatili olurdu...

[autourdelalune]

Ölüm yok oluştur — her şeyin (organizma, olay, düşünce, vs.) bir biçimi, başlangıcı ve sonu var — ölüm de de doğum kadar doğal — hiçbir şey sonsuza kadar sürmez, sürmesini de istemeyiz — Ölünce öldüğümüzü bile bilmeyiz, dolayısıyla yaşamayı düşün! Hayattan talep ettiğimiz şeyleri deneyimlemeden ölsek bile, öldüğümüzde artık fark etmeyecek — yalnızca ‘şu’ ânı kaybederiz — hayat yataydır, dikey değil — biriktirilemez, dolayısıyla yaşa, sürünme.

Susan Sontag, Yeniden Doğan s.67 Fotoğraf: Annie Leibovitz: Susan Sontag ve Sarah, 2001

[autourdelalune]

[autourdelalune]

"Ama bak, yolun sonuna doğru haklı çıktı Dostoyevski. ‘Her şeyi fazlasıyla anlamak hastalıktır,’ demiş ya… Ben de hastalandım işte."

[autourdelalune]

Bugün yine yaşıyoruz. Ne acı biz iyiyiz diyebilmek